وست عزیز مشکل من اینه که وقتی می خوام در مورد اشتباهات یه نفر حکم بدم خیلی بیرحمم و بعد پشیمون میشم همن هم باعث شده که فک کنم همه از من بیزارم یادم می اد کلاس اول دبستان یه بار کیف نو یکی از بچه ها را که باش دعواکرده بودم پر گچ کردم به خاطر یه دست اونم رفت بش گفت اون اومد این قدر گریه کرد که بعضی شبا که بش فک می کنم خوابم نمی بره ولی اون موقع خوش حال بود من از این قبیل رفتار هایی که در بچه گی کردم و یه عده هنوز زندن و یادشئن می اد رفتارای بچه گانم را ناراحتم ودست دارم برم یه جایی که کسی نشناسدم چون در بچهگی خیلی رفتارای بچه گانه ای کردم و الان میدونم فامیلا(مثلا عمو خاله دایی)بچه گی مکن را به یاد دارن پس از مهمونی های خوانوادگی خیلی خوشم نمی د مردم به من بایه دید خواص نگاه می کنن
بعد من همیشه تو زندگی یه مشکل داشتم واونم این بود که من از خواندان معظمی و دلاورم و خوانوادم همه خان وارباب بودن به همین خاطر از بچه گی و حتی همین حالا حس می کنم از خیلی ها بالا ترم و همیشه یه دایره دورم بوده یه حد فاصل بادیگران هرچه هم بشون نزدیک میشدم باز مغرور بودم و دوست داشتم اونا با من رفتاری داشته با شن مثل رفتار مردم باGOD FATHER
