پاسخ : حیوانی در همین نزدیکی
سلام برادر خوبی؟؟؟؟
اولا استااااد چیه؟
خوندم کارتو...من رک و راست چیزایی که بنظرم رسیدو بت میگم...ناراحتم نشو از دستم چون واسه پیشرفت باید چن بار بخوره تو ذوقت
من خودمم خیلی خورد تو ذوقم تا بالاخره یه چیزایی یاد گرفتم
اولا که کلا کارات خیلییییی شخصی ان...یعنی من بعنوان یه خواننده وقتی میرم تا ته شعرت نمی فهمم چی شد ؟یا چیو می خوای برسونی؟
فوق العاده پراکنده گوووویی میکنی...و تناااسب که یه اصل مهم تو ترانه یا شعره رو به کل گذاشتی کنار
وقتی میخوای یه شعر بگی اول یه فضا رو تجسم کن و بعدش پیش برو
مثلا وقتی میخوای حال و هواتو توی یک اتاق توصیف کنی حق نداری از فضای اتاق خارج شی یا از عباراتی استفاده کنی که خواننده رو ازون فضا بیرون میاره
این از این
مورد بعدی اینه که کلا از نظر قافیه و وزن تعطیلی .....اگه می خوای تکست رپ بگی اون بحثش جدااس
ولی اگه می خوای ترانه بگی باید قواعدو رعایت کنی...باید قافیه های درستو بشناسی...باید وزنو بشناسی....نباید توو کارت تغییر هجایی وجود داشته باشه
و هی وزنش بهم بریزه ...اینجوری آدم از خوندن کارات سیر میشه...زیبایی شعر اینه که وزین باشه
وزن و قافیه رو دو جور می تونی یاد بگیری ....یکی این که بری کتاب بخری بخونی و یکی دیگه این که خودت بصورت تجربی یاد بگیری
که من مورد دوم رو توصیه میکنم.....حالا چه جوری تجربی یاد بگیری؟....باید ترانه بخونی و زیادم آهنگ گوش کنی و سرسری ازشون رد نشی
رو جز به جز آهنگ دقت کن به قافیه ها دقت کن....واسه خودت رو کاغذ ترانه های دیگرانو بنویس تا کم کم آشنا بشی..البته ترانه های ارزشمند نه ترانه های بیخود
مثلا آلبوم جدید شاهین نجفی یه آلبوم فوق العاده قویه از لحاظ شعر ، با دقت رو ترانه هاش زوووم کن...سعی کن از ترانه هاش یاد بگیری:
مثلا این بیتو ببین:
من یه گلایلم که تو این سرزمین شوم
راهم به قبر و سنگ گرانیت میرسه
هر روز به قتل میرسم و شعر من فقط
به انتشار شعله ی کبریت میرسه
ببین چقدر زیباس...تناسب بین گلایل و قبر و سنگ گرانیتو ببین....یه ترانه ی خوب باید پر از حرفای جدید و در عین حال شاعرانه باشه
بنظرم با توجه به سلیقت ترانه های یغما گلرویی خیلی به دردت می خوره
حال و روزم مثه یه سگ هاره
که هر روز پارس هاشو میشماره
هردوی اینا از یغما ان
یه نکته ی دیگه اینه که سعی نکن زیاد بنویسی....من خودم اولش که شروع کردم تو کف این بودم که یه شعر 20-30 بیتی بگم ....فک میکردم هرچی بیشتر بگم بهتره
ولی این اشتباهه..اولا که هرچی بیشتر بنویسی خواننده خسته میشه...دوما سعی کن کم بنویسی ولی تو همون چن تا بیت جوری بنویسی که خواننده رو قلقلک بده
جوری که بتونه با شعرت همزاد پنداری کنه....تو شعرات خیلی خیلی شخصی ان...انگار فقط واسه خودت می نویسی و بقیه کشکن
الان اگه بخوام ایرادای شعرتو بگم خییییییییلیییییییییییییییییی میشه...
شاید خودت واسه قسمت به قسمت شعرت توجیه داشته باشی ولی گفتم بازم میگم شعر فقط واسه تو نیست و بقیه هم باید ازش بفهمن
الان شاید حرفامو درست متوجه نشی ولی اگه بری تو کف ترانه های دیگران و رو قسمت به قسمتشون فکر کنی بعد یه مدت میگیری من چی میگم
ببخشید پرحرفی کردم
موفق باشی رفیق