پاسخ : آشنایی با رشته های علوم پایه
از طولانی شدن مطلب پوزش می طلبم. ولی به نظرم برای فیزیک دوستان خوندن این مطالب بد نباشه.
به نقل از mohammad sadegh :
سلام.من امسال تو کنکور رتبه ی 400 منطقه2 رو اوردم.می خواستم بدونم می تونم فیزیک شریف و زنجان برم؟راستی این طوری که می گین دکترای زنجان از همه جا بهتره؟واقعا سطح علمیش بالاتر از شریفه؟جون من سریع جواب بدین
سلام
شریف رو فکر نکنم قبول شید. کشوریتون چنده؟ ولی برای مصاحبه
تحصیلات تکمیلی علوم پایه قبول می شید. اگر
تحصیلات تکمیلی علوم پایه سخته، لطفا از
IASBS استفاده کنید.
دانشگاه زنجان یه دانشگاه کاملا مستقله. مثل دانشگاه شریف و دانشگاه تهران که هر دوشون توی تهرانند ولی دو تا دانشگاه کاملا مستقل اند.
بستگی داره. توی گرایشات تجربی، تربیت مدرس حرف اول رو می زنه؛ و این کاملا بدون شک و شبهست. اونایی که باتجربه ترند، حرف من رو تصدیق می کنند که شریف فقط اسمش معروفه. ممکنه تو یه رشته ای اصلا دانشگاه خوبی نباشه. در مورد جو علمی هم من قضاوتی نمی کنم؛ شما یه روز برید هر دانشگاهی رو که می خواید ببینید و با اساتیدش صحبت کنید. یه روز هم بیاید جای ما رو ببینید و با اساتیدش صحبت کنید. سلف، کتابخونه، خوابگاه، آزمایشگاه ها و ... رو هم نگاه کنید.
به نقل از mohammad sadegh :
تفاوت سطح علمی شریف و زنجان چه قدره؟ کدوم بهتره؟
من فکر می کنم برای پاسخ به این سوال، علاوه بر حرف های من، لینکی که دوستمون در زیر گذاشتند رو نیز ببینید:
به نقل از H O S E I N :
ببین شرایط شریف و زنجان کمی با هم فرق داره .
زنجان خب دوره اش پیوسته ست ... برای همین درسایی که میگیرید ممکنه ترتیبشون با هم فرق کنه .
تو گرایش ها هم مهمه . یعنی اگه میخوای بری زنجان شاید بهتر باشه همین الآن گرایشی که میخوای رو هم در نظر بگیری .
چون زنجانو میدونم که تو بعضی گرایش ها قویه ( حالت جامد به خصوص) ولی خب شریف تو گرایشای نظری بهتره و ضمن این که راحت تر میشه اپلای کرد (البته اگه بخوای)
در کل شاید خیلیا سریع بگن شریف ولی من نمیتونم اینو بگم . حتی نظر یکی از فیزیک پیشه های خوب داخل هم (که البته خودش شریف بوده) اینه که زنجان چیزی کمتر از شریف نداره .
شاید یه خوبی که زنجان داشته باشه اینه که دانشجو های مهندسی رو اعصاب آدم نیستن (
) کلا" همه دور و برت علوم پایه میخونن. یعنی جو خوب و جالبی داره .
ضمن این که اگه تا آخرش بخونی (یعنی دکتری) احتمال زیاد همون جا هیئت علمی میشی . و این طور که به نظر میاد و میرا هم گفت جو یه جورایی مثل یه خانواده میمونه.
من خودم مسئله ی اصلیم دوری از خونه ست و گرنه بهش فکر میکردم.
ولی خب در نهایت مسئله ی اصلی همون گرایشه .
این لینک هم جالب توجهه :
http://indonafar.persianblog.ir/post/226
---------------------------------------------
ویرایش : اه لعنتی ! دوباره پست میرا رو خوندم بد جوری زده به سرم زنجانو بزنم .
با 4000 کشوری و نقره فیزیک میشه آیا ؟
یا قیدشو بزنم ؟ چون مثل این که از برق شریف رفتن سخت تره
دقیقا همینطوره. در مورد جو، پیش تر هم گفتم که طبق نظر اساتید(از دانشگاه های مختلف) در ایران فقط IPM(پژوهشگاه دانش های بنیادی) و جای ما استانداردند. آی پی ام به غیر از پسادکترا، تازگیا در برخی از رشته هاش تعداد معدودی دانشجوی دکترا هم قبول می کنه. ضمنا در هر گرایشی تقریبا بهترین های ایران اگر در آی پی ام نیستند، به صورت پژوهشگر پاره وقت اونجا هستند! حداقل توی نجوم که این طوره. دو تا دائمی داره، و چندتا پاره وقت که استاد ما هم جزوشونه. فضا و جو علمی و ... هم دقیقا استاندارده. IASBS(جای ما) هم اون طور که شنیدم از روی دانشگاه های IUCCA, ICTP ، و دو تا از دانشگاه های آمریکا مثل شیکاگو ساخته شده. من نرفتم اونجاها؛ ولی می گن دکوراشونم مشابهه. بارها گفتم و الآنم می گم. برعکس سایر دانشگاه ها که گاهی دانشجوی خودشونم به دلیل پوشش یا نداشتن کارت دانشجویی(یا سایر کارت های شناسایی) راه نمی دن، IASBS کاملا بدون دیواره. نگهبانیش هم صرفا برای نگهبانی از دزد و ... است و هیچ کاری به کار شما نداره؛ فلسفش از نگاه پروفسور ثبوتی اینه که باید به دانشجو احترام گذاشت و کارای ممیزی و ... در شان دانشجو و محیط علمی نیست. از نگاه ایشون دانشگاه مال مردمه و باید کار فرهنگی بکنه؛ این که دور دانشگاه حصار بکشیم درست نیست و مردم باید هروقت که بخوان بتونن از دانشگاه بازدید کنند. ضمنا IASBS، در تمام طول سال و در تمام طول شبانه روز بازه. آزمایشگاه ها و سایت و خوابگاه نیز همین طور. دلیلش اینه که به قول دکتر ثبوتی، کار علمی هیج وقت تعطیلی نداره.
در نتیجه من جدا به شما توصیه می کنم که اگر به فیزیک علاقه دارید و با شرایط زنجان سازگاری، اینجا رو انتخاب کنید و موقع مصاحبه، جو IASBS رو با دانشگاه خودتون مقایسه کنید.
در مورد درسا؛ همین طوره. مثلا برای درسای عمومی؛ جاهای دیگه شما چند تا درسای معارف می گیرید که معمولا نه به درد دنیا می خورن و نه آخرت! ولی توی پیوسته، شما فقط یه درس معارف دارید که اونم عرفانه و یه آدم حسابی بهتون درس می ده؛ سایر درسای عمومیتون تو این تیپه: ادبیات فارسی، تئوری موسیقی، تاریخ علم، تاریخ هنر، تاریخ فرهنگ و ... . درسایی که هم به درد دنیا می خورن و هم آخرت. اینجا یه سری درس شبه عمومی هم دارید که جاهای دیگه ارایه نمی شه؛ ولی اینجا هم برای کمک به شما برای انتخاب گرایش، و هم به دلیل این که در قرن 21 علم به سمت مباحث بین رشته ای پیش رفته، به شما یه سری درس ارایه می کنند به شرح زیر: شیمی(که جاهای دیگه هم هست)، زیست شناسی، زمین شناسی، نجوم عمومی و تئوری موسیقی هم شاملش می شه. دانشجوهایی که هم دوره منند، اکثرا با این درسا مخالف اند؛ ولی به نظر من و پیوسته های قدیمی، وجود این درسا خوبه.
درسای تخصصی هم کاملا برمبنای نیازه. خوبیش اینه که شما مجبور نیستید مصوباتی که عده ای در وزارت خانه برای همه کشور تجویز می کنند رو صد در صد رعایت کنید؛ به همین دلیل می تونید درسی رو به اساس نامه اضافه یا حذف کنید! در این حد. این به نظر من یه خوبیه. مثلا با پیشنهاد استادا و نظر بچه های ورودی 90(یعنی ما) تصویب شد(توی گروه فیزیک) که درس مکانیک 4 داشته باشیم و تو این درس علاوه بر سیستم های نوسانی و موج، الاستیسیته رو هم یاد گرفتیم؛ خوبیش این بود که یه حس خوبی نسبت به مکانیک کوانتومی به آدم دست می ده.
گرایش نکته مهمیست که گمان می کنم اولین حرفی که من در این تاپیک زدم همین بود. قرار نیست IASBS همه گرایشا رو داشته باشه؛ در مورد گرایشاتی که داره پیشتر توضیح دادم. اگر شما بخواید گرایش دیگری رو بخونید، راه وجود داره، ولی طبیعتا دردسر داره. اگر بخواید گرایشی کار کنید که توی مرکز وجود نداره، باید استادی خارج از دانشگاه داشته باشید و تا اینجاش اگر درستون خوب باشه، مشکلی نیست. اما مشکل اینه که برای خوندن اون گرایش، ممکنه درسای تخصصی باشه که در مرکز ارایه نشه و شما برای پاس کردنش مجبور شید برید یه دانشگاه دیگه(به صورت مهمان). اینا همش کاغذبازیه. الآن تو فیزیک، ما چند تا مشکل بزرگ داریم. در بخش های اپتیک و بیوفیزیک و شیمی فیزیک و لیدار و لیزر و ماده چگال و نوروساینس و نانو و برخی مباحث کوانتومی آدمای زیاد و متنوعی هستند که کارای خوبی هم می کنند. اما کمبود هایی هم موجوده که مهم ترینش به نظر اساتید نبود فیزیکدانان نظریه. نظری به معنای گرایش نه نوع کار. آدماییی مثل خرمی. امسال 7 نفر رو جذب کردند که مهرماه قراره اضافه بشن و برخی از کمبود ها رو رفع کنند. همچنان هم جذب هیئت علمی دارند. اما شاید ریسک کردن برای این مورد خوب نباشه. این رو مد نظرتون داشته باشید.
آره؛ در برخی موارد از شریف بهتر هم هست. مثلا امسال یکی برای نانو اومده بود مصاحبه که دانشجوی شریف بود ولی می گفت IASBS دیگه چیزیه. مخصوصا از کارای دکتر زارعیان خیلی خوشش اومده بود.
البته IASBS هم مهندسی داره ولی نه تنها آزاری ندارند، بلکه جزو بهترین رفقامونم هستند. اینجا مهندسی فناوری اطلاعات(IT) داره. چند تا فیزیکیا با مهندسیا وصلت هم کردند!
در مورد کار هم قول قطعی بهمون دادند. و تجربه هم همین رو نشون داده. برای اونا این که شخص رفتار علمی داشته باشه و کار کنه و بیسش قوی باشه خیلی مهمه. مثل سمپاد که اگر یادتون باشه، بچهای راهنمایی خودش رو راحت تر قبول می کرد. از میون قدیمی ها هم اونایی که خواستند جذب مرکز بشن، همگی الآن هیئت علمی اند. ولی یه عده خواستند برن شهرای خودشون و بعضیا هم ترجیه دادند برن خارج که اونایی که من می شناسم کمبریج، هاروارد و نیویورک اند. یکی از استادای اینجا که پیوسته بود هم به نظر قراره بره آمریکا.
خانواده بودن هم یه مبحث واقعا مهمیه. آدم احساس راحتی می کنه. این خانواده بودن رو نمی تونید درک کنید مگر این که بیاید اونجا. یه چیزایی از روی عکسا یا با یه روز بودن در محیط دیده می شه؛ ولی یه چیزایی نه. مثلا بچه های هر رشته ای با همدیگه یه سری قرارا دارند. بچه های آی تی که جوون ترند، خیلی روزا قرار بازی دارن! مثلا مافیا. نجومیا قرارای خوردنی دارن! مثلا آش خورون، بلال خورون، افطاری و ... که استادا هم باهمون هستند. جشن تولد که طبیعیه! استادا هم دانشجوهای خودشون رو هر ازگاهی مهمون می کنن کافی شاپ و باهشون حرف می زنند. مسئله دیگه که دیده نمی شه، باغ سایانه. یه باغیه که می تونید از دانشگاه نامه بگیرید و برید اونجا! مثلا با دوستاتون قرار بزارید برای تفریح یا خوردن میوه یه روز برید اونجا. جالبیش اینجاست که هماهنگی مینی بوسش رو هم دانشگاه انجام می ده. من یه بار بیشتر نرفتم ولی آی تی ها(که جوون ترند) خیلی وقتا می رن. یا قرارای باغبانی یا جمع آوری زباله! کنسرتای درون دانشگاه(در این دولت اخیر خیلی کم شده؛ تو یه سال اخیر فقط دو اجرا داشتیم؛ خواننده زن رو هم که کلا ممنوع کردند!)، پخش فیلم درون دانشگاه، پخش مستند درون دانشگاه، کوهنوردی هفتگی و ... .
در مورد بعد مسافت، من هم مشکل شما رو دارم. ولی دو سه روز پیشا مامانم یه چیزی بهم گفت که شاید به درد شما هم بخوره. قبل ترش یه بحثی داشتیم که ما تقریبا مجبوریم برای همایش و اسکول و فرصت مطالعاتی، مدت قابل توجهی از تحصیلمون رو در خارج از کشور بگذرونیم. یه شب به مامانم گفتم که دوری راه خیلی اذیتم می کنه؛ به من گفتن که اگر این فاصله اذیتت می کنه، چجوری می خوای خارج رفتن رو تحمل کنی؟ دیدم راست می گن! به قول مامی، هرکه طاووس خواهد، جور هندوستان کشد. من به شخصه حاضر نیستم کابوس دانشگاه قبلیم رو تجربه کنم. پیشترش به خاطر همین بعد مسافت، مشهد و در دانشگاه فردوسی درس می خوندم. مهندسی مکانیک. ولی بعدش اومدم IASBS و راضیم.
در مورد این لینک که به خاطرش ازتون ممنونم هم خیلی حرف دارم که به خاطر اطاله کلام، فعلا پرهیز می کنم ازش!
ماشاءالله، شما بینش خوبی دارید. خودتون جوانب رو در نظر بگیرید و برای مصاحبه هم بیاید. مشورت هم بکنید. بعد تصمیم بگیرید.
رتبتون داغون که نیست! با نقره فیزیک به نظرم صد در صد قبولتون کنند.
نه؛ از برق تهران رفتن سخت تر نیست. توی همون لینکی که گذاشتید، مقایسه خوبی بین دید و نگرش دانشگاه ها هم صورت گرفته. ولی بین برق و فیزیک فرقای زیادی هست. به نظرم بیشتر باید به این فکر کنید که کدوم براتون مناسب تره.
بشی 
