کار در دوران دانشجویی

[sp.ring]

خودم یه مدت نجات غریق بودم
ولی ساعت کاری سرسام اور و کار حوصله سر بریه و حقوقشم کمه
ولی از 18 به بعد میتونی مدرک مربی گری بگیری تو شنا و دوره هاشم شیش ماه بیشتر نیست و راحتم هست
معلم خصوصی شنا بودم
معمولا برای معلم خصوصی شنا بودن هر چی شاگردات کم سن تر باشن کار باهاشون راحت تره
معمولا همه زبانشون قوی بوده و معلم خصوصی زبان بودن یا تو کانونای مختلف کار میکردن
برای پسرا کار پیدا کردن میتونه سخت باشه(تو این زمینه البته ) به کارت پایان خدمت و اینا گیر میدن معمولا
یه مدت کشیر بودم و کار باحالیه اگه با ادمای درستی هم کار باشی
محیط کار من شیرینی فروشی بود و یه عالمه خامه و .داشت و تزیینا رو هم گاها میدادن من انجام بدم و برام جنبه ی فان داشت ولی خب
بسته به مغازه و قوانینش حقوق میتونه ساعتی یا ..باشه و عمرتو داری میفروشی ...
برای دانشجوهای فارغ تحصیل الان راحت ترین کار مشاور شدنه
الان هر .رفته داشگاه یه کانال مشاوره زده و داره به روش خودش دانش اموز درمونده جذب میکنه نیازی هم نیست خیلی کار کنی
دانش اموزا چون تحت فشارن معمولا فقط به یه شنونده و تایید گر نیاز دارن
چیزی که خانواده هاشون برعکسشو سرشون میارن
دانشجو های پزشکی معمولا یا مشاورن یا مدرس خصوصی درسی که بیشترین درصدو توش زدن ...
رتبه ی خوب نشون دهنده ی راه درست و میزان قابل اعتماد بودنه تو این کار ...
تمام اینا بستگی به تواناییاتون داره تو دوران دانشجویی میتونی اسکیل کسب کنی و بعد تو همون زمینه شروع به کار کنی میتونی از مهارتای گذشتت اشتفاده کنی میتونی از تجربه ی کنکورت استفاده کنی و در بدترین حالت از عمرت استفاده کنی و ساعتی پول بگیری
هر چقدر این مهارت ی که داری یا میخوای کسب کنی کمیاب تر و خوهان بیشتری داشته باشه یا تو توش بهتر باشی
بازار کارت داغ تره
به هر حال موفق باشی

 

[Orca]

خب برای ما تا الان آموزش مجازی بوده و خیلی وقتم سر درس و دانشگاه گرفته نشده ولی از تایپ و ترجمه که خیلی روتینه هست تا مشاوره. مورد اول معمولا حقوق خوبی نداره و انقدر هم متقاضی کار هست که قشنگ با کمترین قیمت واسه خودشون در میارن. مشاوره و تدریس واقعا حوصله میخواد و خود من پتانسیلش رو نداشتم چون برام مهم بود که طرف واقعا بفهمه یا برنامه رو اجرا کنه برای همین اعصاب خوردیش اذیتم میکرد. ولی تدریس پایه های پایین تر که درسای آسون تری دارن هم میتونه یه گزینه نسبتا خوب باشه.
مورد دیگه ای که بعد کنکورم رفتم سراغش پیج اینستا بود که با دوستم رفتیم سراغ ترجمه و زیرنویس ویدیوهای یوتیوب که کمتر ازش تو اینستا موجود بود. حقیقتا یکی دوماه حسابی پیگیر جمع کردن فالور بودیم و بعد کلی زور زدن به ۳۰۰ نفر رسید در حالی که توی روز هم باید کلی وقت میذاشتیم واسه زیرنویس زدن و ادیت که خیلی کار خسته کننده ای بود. پس مشخصه که ادامه ندادم ولی اگه وقت دارین میتونید بعدش درآمد نسبتا خوبی از روزی دو سه تا تبلیغ در بیارین ولی پیشنهادم اینه که برید سراغ محتوای ساده تر که اذیت نشین. در کل برای دانشجو جماعت تدریس معمول ترین گزینه است ولی من خودم دوست نداشتم و دنبال کاریم که علاقه هم بهش داشته باشم.
حالا از پیشنهاد های خوب شما هم استفاده میکنم (:

 

[Karenn]

یه جیزی بگم
میشه لطفا فقط برای درامد زایی و بدون علاقه و پتانسیل
مشاور و پشتیبان تحصیلی نشید
حالا چه پشتیبان قلمچی چه مشاور خصصوصی...
باور کنید دانشآموزا گناه دارن

 

[ATE]

بنظر من مهمتر از اینکه چیکار میکنید، اینه که مدل و چالشای کارتون چیه
مثلا شده خیلی هم براتون سخت باشه یبار خودتو تو یه کاری که تسویه مالی‌ش سخت باشه بندازید، مثلا کار با یه آدمی که نمیشناسید یا موسسه های کنکوری و تحصیلی که خیلی پول ادمو میخورن (((:

من اولین کاری که کردم، پولمو خوردن و ندادن، بهم برخورده بود و ناراحت شدم، تحقیق کردم و تو اون داستان فهمیدم اداره کار و حقوق کارگر چیه، بیمه چیه، اگه کار کنم و یکی پولمو بخوره چجوری میتونم پس بگیرم اگه اون تجربه نبود احساس نیاز نمیکردم و یاد نمیگرفتم این چیزارو.

یا مثلا یه کار تولید محتوی دیگه کردم بعدا فهمیدم که تو کارای پروژه ای باید همون اول شرح وظایف و تاریخ تحویل و مسائل مالی رو دقیق مشخص کرد تا بعدا مشکلی پیش نیاد

کلا تجربه های مختلف مهمه، گرچه الان که کارای متفاوت دانشجویی انجام دادم و چیزای مختلف رو فهمیدم اگه با دانش الانم برمیگشتم عقب فقط یه کاری رو انجام میدادم مثلا تولید محتوی که خیلی بازار قوی ای داره چون برای الانم خیلی بهتر میشد اما خب اگه اون راه رو هم نمیرفتم نمیفهمیدم چیزای مختلف رو

بنظر من ادم اگه استخدام نباشه جایی، پول درآوردن و کار کردن سخت تره، کار فریلنسری سخته و تکنیک داره، مثلا قیمت دادن به بقیه، مذاکره کردن خودش یه چالشه.

دوران کارشناسی خوبه ادم دوراشو بزنه و تجربه های مختلف جمع کنه، چون تازه کارشناسی که تموم میشه آدم میفهمه از زندگی چی میخواد، مخصوصا برای بچه های ریاضی

این سایتای فریلنسری رو باز کنید یه دوری بزنید ببینید ملت چه کارایی دارن میکنن، تدریس هم چیز خوبیه، ادم توش چیز یاد میگیره مخصوصا اگه خودتون خصوصی کار کنید، توانایی حرف زدن با اولیا، قیمت دادن، مدیریت کردن جلسه ها، مسئولیت پذیری و ...، یه سایتی هست به اسم استادبانک من خودم استفاده نکردم ولی دیدم حتی کسایی که سابقه کار ندارن میرن معلم میشن و از کم شروع میکنن تا پیشرفت کنن و سایت درواقع واسطه‌ی معلم و شاگرده

 

[Karenn]

حالا یه سوال کاربردی تر
چه مهارت هایی مفیده برای پیدا کردن کار دانشجویی؟ (هم سافت اسکیل هم هارد اسکیل)

 

[صوراسرافيل]

حالا یه سوال کاربردی تر
چه مهارت هایی مفیده برای پیدا کردن کار دانشجویی؟

كاملا بستگى به اين داره كه چه كار هايى موجود باشه.
ممكنه بگيم زبان اما خب كسانى كه فوق ليسانس زبان هم دارن واسشون كار نيست چه برسه به دانشجو هاى عادى.اما اگر كارى باشه(كه بعيده)زبان مهارت خوبيه حالا هر زبانى كه باشه.
تا حدى بستگى به كارتون هم داره.اگه كار كتابخونه يا كتاب فروشى باشه اشراف و اشنايى مناسب به كتب مختلف لازمه.

 

[پرواز]

حالا یه سوال کاربردی تر
چه مهارت هایی مفیده برای پیدا کردن کار دانشجویی؟ (هم سافت اسکیل هم هارد اسکیل)

اکسل.
word.
زبان.
یه زبان برنامه نویسی.
پایه کار گروهی بودن.
روابط اجتماعی خوب.
...
بستگی به علاقت داره مثلا من دانشجو بیوتکم ولی به کار توی مزرعه شادی و مهد علاقه دارم که یه مدت تجربش کنم. خب کلا داستان عوض میشه.
باز رشته خودم کلا مهارتا عوض میشه.
باز مثلا اگه بازاریابی قبول کنی کلا یه جور مهارت های دیگه.
خیلی متغییره

 

[ili]

با خوندن جوابا حس می کنم درونگراها خیلی مظلوم واقع می شن در این جریان

 

[الینا:)]

میشه راهنمایی کنید که چه جوری میشه تو کافه کار پیدا کنم و از کجا باید شروع کنم؟ اصن تو سن من بهم کار میدن؟:‌‌(

 

[froq]

میشه راهنمایی کنید که چه جوری میشه تو کافه کار پیدا کنم و از کجا باید شروع کنم؟ اصن تو سن من بهم کار میدن؟:‌‌(

معمولا به مهارت و مدرک نگاه میکنن تا سن
اگر سالندار یا صندوقدار منظورته که اونا زیاد مهارت نمیخواد و اگه با حقوق کم و دو شیفت کار کردن مشکلی نداشته باشی اکثرا راحت کار پیدا میشه ولی اگر بخوای به عنوان باریستا یا اشپز کار کنی باید مدرک بگیری
مدرک هم اموزشگاه های مختلف هستن که حالا یا دوره های چند ماهه یا ورکشاپ های چندروزه برگزار میکنن و یادت میدن

 

[ili]

یک ماهه واسه تکنسین داروخونه کلاسای مجازی شو ثبت کردم
پنج شنبه این هفته ای امتحانه و علاوه بر امادگی صفر حوصله ی درس خوندن بعد از استرس مزخرف انتخاب رشته ندارم واقعا
حتی واسه کار عملی هم رفتم بهم تزریق زیر جلدی IV و IM رو گفتن بقیه شم گفتن اسم داروهارو بنویسین با خواص و شکل و کاربرد
حالا حالبیش اینه یه سری دارو ها هستن کاربرداش چنان پیچیده هستن و با علامت هشدار که اگر بخورین ممکنه زخم معده بگیرین و فلان
حالا نمی دونم چی بگم واقعا
واسه دوره حضوریشم که چنتا زن هستن و کلا یه پسر ۲۰ ساله اون چنتا زن که ماشالا مادرن واسه خودشون و من جا بچشونم
بین خودشون جو خوبیه و صحبت می کنن ولی من نهایت بحثم اینه برم ازشون بپرسم اسم ژنریک این دارو چیه
بیایین بم بگین طبیعیه این همه دردسر
گرچه واقعا حوصله ی خوندن و گرفتن مدرکشو ندارم ....حتی هنوز اقدام به گواهینامه هم نکردم ..

 

[بابونه.]

یک ماهه واسه تکنسین داروخونه کلاسای مجازی شو ثبت کردم
پنج شنبه این هفته ای امتحانه و علاوه بر امادگی صفر حوصله ی درس خوندن بعد از استرس مزخرف انتخاب رشته ندارم واقعا
حتی واسه کار عملی هم رفتم بهم تزریق زیر جلدی IV و IM رو گفتن بقیه شم گفتن اسم داروهارو بنویسین با خواص و شکل و کاربرد
حالا حالبیش اینه یه سری دارو ها هستن کاربرداش چنان پیچیده هستن و با علامت هشدار که اگر بخورین ممکنه زخم معده بگیرین و فلان
حالا نمی دونم چی بگم واقعا
واسه دوره حضوریشم که چنتا زن هستن و کلا یه پسر ۲۰ ساله اون چنتا زن که ماشالا مادرن واسه خودشون و من جا بچشونم
بین خودشون جو خوبیه و صحبت می کنن ولی من نهایت بحثم اینه برم ازشون بپرسم اسم ژنریک این دارو چیه
بیایین بم بگین طبیعیه این همه دردسر
گرچه واقعا حوصله ی خوندن و گرفتن مدرکشو ندارم ....حتی هنوز اقدام به گواهینامه هم نکردم ..

راجع به مدرک؛
هرجا که بری واقعا توجه چندانی بهش نمیکنن.[تاجایی که من دیدم]
باز مدرک جهاد بیشتر حرفش برو داره.
کلاس و جزوه و اینا خوبه اما وقتی وارد محیط کار میشی و میبینی هیچی متوجه نیستی وحشتناکهپس نترس.[تموم میشه]
آدمای زیادی دیدم که اومدن کارآموزی اما رفتن و نموندن.
با وجود اینکه مدرک داشتن.اوایلش حداقل دو سه ماه خیلی باید صبورباشی.
در موارد تزریقات اکثرا خود دکتر ضمیمه کرده فلان دارو چطور و چه زمانی تزریق بشه.
گکاربرد و تداخل دارویی های مهم بنظرم تو وهله اول واقعا کاربردی ندارن برای کارآموز.
در جایگاه تکنسین داره اما اونم خیلی کمتر.
پزشک زمان ویزیت تمام اطلاعات بیمارو میپرسه.اینکه چه چیزایی مصرف میکنه و چه شرایطی داره.
دانش تکنسین نسبت به پزشک واقعا صفره اینجور مواقع و پزشک صلاح بیمارو بیشتر میدونه.
بخاطر همین کلا مخصوصا اوایل کارآموزی اظهار نظر هم بکنی کسی توجهی نمیکنه [البته درستش هم همینه.]
بنظرم فعلا این موردا رو کمتر جدی بگیر و حساس نشو.
اگه تصمیمت برای کار جدی باشه و ادامه بدی یه زمانی همه این چیزا تکراری میشه و حوصله ت سر میره.[بخاطر همین میتونی خوندن این موارد فرعی رو به اون زمان موکول کنی]
واقعا همه این دردسرا طبیعیه و گذرا.
راجع به محیط کارت[که پسر هستی ظاهرا]یکم سخته ارتباط برقرار کردن.
اون هم رفع میشه اگه باهاشون صمیمی بشی.[باید بشی]


چون مجبوری که ارتباط برقرار کنی+اکثر مواقع همکارات کمکت میکنن راه بیفتی.
مثلا برای من اینطور بود که اوایل میگفتن فلان دارو رو با چه شرایطی بدیم،نحوه برخورد چطور باشه و اینا.
اکثر مواقع هم باید خودت پشت سیستمت باشی و یه آشنایی با فضای برنامه و وارد کردن داروهای بیمه داشته باشی.[سیستمشون رو قرض بگیر وقتی خلوته و آشنا شو باهاش]
سرعت عمل هم مهمه خیلی.خصوصا ساعات پیک داروخونه ها که هم مشتری اذیت میشه هم خودت.
سعی کن بعد ازینکه آشنایی کامل با محیط اونجا و قفسه ها پیدا کردی از یه نفر بخوای که تو داروهارو ببری براش.
یکی دو هفته انجام این کار خیلی کمک میکنه تا راه بیفتی و جواب میده همیشه.
یه پرانتز هم باز کنم:
تو محیط کار حواست رو باید خیلی جمع کنی :-'
اغلب آدمایی که باهاشون برخورد میکنی کلافه و خستن معمولا.
مثلا یه نفر میاد حداقل اسم ۵ تا دارو با دوز درخواستی و تعداد ورق قرصش رو میگه بهت.در عین واحد باید همه رو کاملا درست به خاطر بسپاری که اشتباهی پیش نیاد.
اکثرا وقتی دارو میگیرن چک نمیکنن داخل نایلون رو که ببینن درسته یا نه.
گاهی اوقات هم پیش میاد که خود طرف اشتباه میگه اسم دارو رو[حالا یا بخاطر تشابه اسمی دارو یا دوز دارو] و بعدا شاکی ازین میشه که من اینو نمیخواستم و شما اشتباه دادید.
[این مورد خیلی خیلی معموله.دعوا و بحث نکن به هیچ وجه.اولین و آخرین موردی نیست که میبینی اما صرفا فقط آرامش محیط و اعصاب خودت رو بهم میزنی.سعی کن اینجا خیلی صبور تر باشی]

میخواستم یه سری موارد مهم تر هم بگم که دیدم نوشتی حوصله نداری برای گرفتن مدرکش پس ادامه نمیدم.
اما در مجموع اگه حوصله ادامه دادن نداری نرو.
هزینه الکی هدر نده.
واقعا صبر و حوصله میطلبه چنین کاری.هم مرحله یادگیری و کارآموزی هم وارد شدن به محیط کاری خودت.
[اما اگه نیاز بود بگو چندتا موردای مهمتر رو هم بگم.ضمن اینکه من تجربه های خیلی زیادی ندارم مثل بقیه.
فکر کنم @امین بتونه کمک بیشتری بهت بکنه.]

 

[ili]

میخواستم یه سری موارد مهم تر هم بگم که دیدم نوشتی حوصله نداری برای گرفتن مدرکش پس ادامه نمیدم.
اما در مجموع اگه حوصله ادامه دادن نداری نرو.
هزینه الکی هدر نده.

کارش بنظرم باحاله
مخصوصا این که اسم داروهارو بدونی اینا
قشنگه ولی این قشنگی در حد یک هفته دو هفته ست و بعدش یه خستگیه مضاعف کننده
البته راجع به کار کردن نمی دونم تو دوران دانشجویی می زارن part time کار کنم یا نه؟
ولی در کنار همه این ها حس می کنم یه چند جای دیگه رو امتحان کنم[ اولین تجربمه ]

راجع به مدرک؛
هرجا که بری واقعا توجه چندانی بهش نمیکنن.[تاجایی که من دیدم]
باز مدرک جهاد بیشتر حرفش برو داره.

یعنی ممکنه بی مدرک هم قبول کنن به شرطی که تجربه داشته باشم؟
و اون موقع چجوری تشخیص می دن من میزان تجربه ی کافی دارم؟

سیستمشون رو قرض بگیر وقتی خلوته و آشنا شو باهاش]

جایی که دوره ی کارآموزی مو می گذرونم سیستم کامپیوتری ندارن
بیمه/آزاد هست فقط
از روی دست خط کج و کوله دکتر باید تشخیص بدیم و جالبیش اینه که حتی تا حالا یه نسخه هم نخوندم
تا الان کارم بوده اسم داروهارو بنویسم +کاربرداشون +شکل و دوز( دوز کاملا دلخواه بود)
چنتا از بچه ها رفته بودن به دکتر گفته بودن که واسه کار پرسیده بودن اشنایی با سیستم دارید یا نه؟ دکترم گفته بود من باید بپرسم ببینم دوستانم دارن سیستم که فقط یه دو نفر از شمارو بفرستم:~~

میخواستم یه سری موارد مهم تر هم بگم که دیدم نوشتی حوصله نداری برای گرفتن مدرکش پس ادامه نمیدم

اگر واقعا مدرک مهم نیست و فقط داروها مهمن من می تونم از روی کتاب عه[ داروی های ژنریک /گیاهی/تولیدی ایران ] هم پیش برم:=
ولی بگین ، می خوام ببینم تجربه خودتون چیه؟
+در کنار همه اینا رشته ی شما تجربیه و مفید واقع می شه واستون رشته ی من ریاضیه و مامانم بهم یه سری گفت که چرا می ری داروخونه و فلان
اصلا نمی دانم چه کنم واقعا

 

[بابونه.]

قشنگه ولی این قشنگی در حد یک هفته دو هفته ست و بعدش یه خستگیه مضاعف کننده
البته راجع به کار کردن نمی دونم تو دوران دانشجویی می زارن part time کار کنم یا نه؟
ولی در کنار همه این ها حس می کنم یه چند جای دیگه رو امتحان کنم[ اولین تجربمه ]

از لحاظ خستگی ممکنه برات تکراری جلوه کنه و کسل کننده باشه.
اما راجع به خستگی خود محیط کمردرد و پادردو باید اضافه میکردم.اگه تو کلان شهرا مشغول به کار بشی یا داروخونه تو محله پررفت و آمدی باشه کمتر پیش میاد بشینی و باید راه بری بین قفسه ها.[خیلی اوقات هم بدوی تا برسی به همه مشتریهای اونجا]
بخاطر همین روزای اول کار ازین بابت هم اذیت میشی یکم.البته ممکنه بری یه جای خلوت و کارت راحتتر باشه.
وقتی هم ازانبار دارو میاریم و قفسه هارو شارژ میکنیم هی خم و راست شدن برای برداشتن دارو ها هم هست.همه اینا طبیعیه تو این حیطه.
ولی کلا چون از چیدن قفسه ها بدشون میاد همه رو میدن به کارآموزا و پی نخود سیاه میفرستن ظاهرا
درکل سعی کن اگه با این مورد مواجه شدی سرعت
عمل به خرج بدی و سریع بچینی.

تو دوران کارآموزی نمیری که روزت رو شب کنی و زمان بگذره صرفا.[پس زمان برات مهم باشه]

خودت باید دنبال یادگیری باشی.اونجا مثل جنگله کمتر کسی پیش میاد بیاد داوطلبانه کمکت کنه‌.

راجع به پارت تایم و دانشجو شدنت،بستگی به داروخونه داره.خیلی از نیروها طی هفته چرخشی کار میکن و اگه کاری برات پیش میاد میتونن جای تو باشن.
خیلیا هم سخت گیرن و سخت مرخصی میدن.
در مجموع باید با ساعت کاری مشخص خودشون کنار بیای.
یا شیفت صبح یا شب.که شب برای دانشجو خیلی بهتره طبعا.
اما شلوغی روز رو نداره و ممکنه چیزای خوبی رو هم از دست بدی.

یعنی ممکنه بی مدرک هم قبول کنن به شرطی که تجربه داشته باشم؟
و اون موقع چجوری تشخیص می دن من میزان تجربه ی کافی دارم؟

اره امکانش خیلی بیشتره.[من خودم مدرکی نداشتم اصلا.بعدا منابعش رو مطالعه کردم تنهایی.هرجا هم برای مصاحبه رفتم حرفی از مدرک نمیشد.چون قبلا کار کرده بودم.]
تجربه حداقل یک ساله اکثرا قبول میکنن.اما کمتر هم هست.
تو داروخونه های بزرگ و مهم تر هم حداقل ۴-۵سالی تجربه میطلبه به گفته خودشون.
معمولا ۳ روز تا یک هفته آزمایشی کار میکنی:
۱)برای اینکه تو با محیط کارت آشنا بشی.
۲)نظم و مهارتت سنجیده بشه/نحوه برخوردت با همکار و مشتری هارو ببینن/سرعت عمل و دقتت هم همینطور.
کسی که تجربه داره معمولا کاملا مشخصه با کسی که الکی میگه تجربه فلان ماه کار رو دارم[دیدم که میگم]
اما معمولا وقتی جایی میری استعلام میگیرن که قبلا کجا بودی و چه عملکردی داشتی؛
تاجایی که دیدم اینطور بوده.

جایی که دوره ی کارآموزی مو می گذرونم سیستم کامپیوتری ندارن
بیمه/آزاد هست فقط
از روی دست خط کج و کوله دکتر باید تشخیص بدیم و جالبیش اینه که حتی تا حالا یه نسخه هم نخوندم
تا الان کارم بوده اسم داروهارو بنویسم +کاربرداشون +شکل و دوز( دوز کاملا دلخواه بود)
چنتا از بچه ها رفته بودن به دکتر گفته بودن که واسه کار پرسیده بودن اشنایی با سیستم دارید یا نه؟ دکترم گفته بود من باید بپرسم ببینم دوستانم دارن سیستم که فقط یه دو نفر از شمارو بفرستم:~

پس چطور داروهارو ثبت میکنید؟
همون بیمه خودش فقط با سیستم انجام میدن دیگه :- ؟
راجع به نسخه ها؛
چندسالی هست میگن نسخه الکترونیک رایج شده و اکثرا استفاده میکنن،اما مطبهای خصوصی و شهرای کوچیکتر همچنان با نسخه های کاغذی سر میکنن و باید بهشون مسلط بشی تا حدودی.
معمولا بعد یه مدت که کار کنی دست خط دکترهای اطراف اون ناحیه رو یاد میگیری.اما خب اکثرشون خط خوانایی ندارن و باید بیشتر با نسخه ها آشنا کنی خودتو.
من وقتایی که کار نداشتم نسخه هارو ازشون میگرفتم میخوندم و هرجایی که نمیفهمیدم میپرسیدم.
یا وقتی اونجا شلوغ میشد کنارشون می ایستادم و همونطور که نسخه هارو میخوندن که برن سراغ داروها آشنا میشدم.
تو نسخه ها چیزی که باید حواست بهش باشه اسامی تجاری داروهاست تا خود دارو.
اکثر دکترا با اسم تجاری معروف مینویسن دارو رو[البته خیلی اوقات هم با اسم خودشه.]
سعی کن برای هردارو چندتا اسم رایج خودش رو یادبگیری.[هرچند تو کتابایی که گفتی هستن خودشون.]
مثلا کم پیش میاد تو نسخه سرترالین ببینی اما به وفور آسنترا میبینی.
اگه فعلا نسخه های زیادی ندیدی بهم پیام بده برات چندتا کانال خوب دارم میفرستم.
سعی کن روزانه یه تعدادی نسخه رو بررسی و تحلیل کنی.
اتفاقا دونستن دوز مختلف داروها خیلی کاربردی تر از اشکال دارویی شونه.[مثلا FC Tab باشه یا NC دونستنش خیلی کم اهمیت تره برای تکنسین؛بنظرم دوز خیلی مهمتره.]
راجع به کارکردن با سیستم هم مصمم باش.هرجا بری حرف اولو میزنه.
معمولا هر تکنسین تو داروخونه یه گیت برای خودش داره که سیستمش برای خودشه و با اطلاعات خودش فقط میتونه وارد بشه.[دلیلشم بخاطر اینه هر فیشی که داده میشه مشخصه از کدوم سیستم بوده؛اگه اشتباهی بشه راحتتر میتونن پیداش کنن و نسخه رو ویرایش میکنن]

اگر واقعا مدرک مهم نیست و فقط داروها مهمن من می تونم از روی کتاب عه[ داروی های ژنریک /گیاهی/تولیدی ایران ] هم پیش برم:=
ولی بگین ، می خوام ببینم تجربه خودتون چیه؟
+در کنار همه اینا رشته ی شما تجربیه و مفید واقع می شه واستون رشته ی من ریاضیه و مامانم بهم یه سری گفت که چرا می ری داروخونه و فلان
اصلا نمی دانم چه کنم واقعا

اگه شروع کردی تا مدرک گرفتن ادامه بده؛از الان ول نکن دیگه.اما در کنارش هرجا که میتونی خودت هم پرس و جو کن که کارآموز میخوان یا نه.
راجع به حقوق و درآمدش هم معمولا یک تا دوماه که آموزشی باشی خبری نیست.
اما بعدش بهتر میشه همه چیز.
از روی کتاب هم میتونی پیش بری اما بنظرم تا وقتی که تجربی استفاده نکنی همه شون فراموش میشن.
تجربه من راجع به کدوم قسمتش؟
من اگه بخوام صفر تا صد خودم رو بگم میشه حسین کرد شبستری
خارج از روند تاپیک میشه.پیام بده راجع به این هم صحبت میکنم.

برای من ارزشش رو داشت که زمان بذارم و کارآموزی رو کاملش کنم.
اما اکثرا صبرو حوصله به خرج نمیدن و چون حقوقی نداره ول میکنن و میرن.
چون دونستن اطلاعات بیشتر برات ارزش چندانی نداره و کار مهمتره برات خودت رو درگیر داروهای کمیاب و کم استفاده نکن.البته بستگی به جایی هم که میری داره‌.ممکنه داروخونه وسط شهر باشه و کنار مراکز درمانی؛بخاطر این ممکنه با تنوع زیادی از دارو و نسخه مواجه بشی.
ممکن هم هست بری یه محله کم رفت و آمد و فروش داروهای OTC و روتین بیشتر ببینی تا نسخه.
اما درکل حریص باش برای یادگیری تو هر زمینه کاری نه صرفا همین.
اگه راه بیفتی تو این کار و دوره کارآموزیت رو بگذرونی کار خیلی سنگینی نیست.اگه عادت کنی خستگی به مراتب کمتری داری.
محیط کارش خوبه،اغلب مواقع آرامش داری.
حداقل نسبت به محیط کارای فنی واقعا بهتره.