ببین من واقعا نمیتونم نظر ِ خاصی بدم که کدومش رو حتمن بری و اینا. ولی یه سری چیزایی که در طول این مدت دیدم رو فقط میخوام بازگو کنم.شاید این اطلاعات کمکت کنه.
ببین رشته پزشکی رشته ایه که خیلیا بهش علاقه دیرینه دارن به قول خودت.از همون دوران ابتدایی و راهنمایی حتی.
منتها واقعا پزشکی اون چیزی نیس که از دور میبینم.وختی بری توش واقعا وخت گذاشتن میخاد.از یه ترم مشخصی به یعد دیگه فوق ِ فوقش 1 ماه تابستون داری ، کشیک هست و کلی چیزای دیگه که خسته کننده س.حالا این وسط ادم 2 حالت ممکنه براش پیش بیاد ، اینکه با همون انرژی اول ادامه بده طی کنه مراحل رو و.. و بعدش چن سال طرح و تازه اون موقع تخصص.
این وسط اگه آدم ببره ، واقعا پزشک بی سوادی بار میاد که افتزاحه.
یعنی اگه کسی میخاد پزشکی بره ، به نظر من باید از همون اول راه پیه 13-12 سال درس خوندن رو بماله به تنش.
حالا برای یک سری ها این علاقه اونقدر جذابه که قبولش میکنن. و واقعا هم رشته خوبیه.
منتها قبل رفتن ادم باید تکلیفش رو با خودش و با خیلی چیزا روشن کنه.
من الان مثلا هنوز هم دلم پیش ِ پزشکیه ! در حالی که پسرخاله م همینجا تو همدان ترم 14 پزشکیه و یه بار که حرف میزدیم میگفت اون وختایی که من دلم تفریح میخاست نمیتوستم آن چنان تفریحی داشته باشم و خلاصه غرغر میکرد..
اما کیه که اون همه گستردگی و جذاب بودن پزشکی رو انکار کنه.حقیقتا اگر ادم بتونه خوب طی کنه اون مسیر طولانی رو معرکه ست.
دندونپزشکی رو حقیقتا من خودم با این دید اومدم که خیلی سبکه و درس ِ خاصی نداره! ولی دیدم زکی!واقعا درساش سنگینه.
علوم پایه ش همونیه که پزشکیا و دارو ها دارن ، کلینیکیش هم واقعا درساش سبک نیس.یعنی اگر بخای پزشک درست و حسابی شی همونقدر خوندن میخاد که پزشکیا دارنش.شاید چون فقط تو محیط کلینیک ان و نمیدونم کشیک و اینا ندارن و کارشون مربوط به دهان هستش سبک دیده میشه.اما حقیقتال اونجوری نیس.
اما موضوعی که این وسط مطرحه و من حقیقتا دلم نمیخاست بگم! ولی میگم ، اینه که توی دندونپزشکی اگر اون وسط مسط ها ببری و نخوای زیاد درس بخونی ، اخرش هم باز فارغ تحصیل میشی و باز مردم میان پیشت و باز کارهای روتین و درامد قابل قبولی خواهی داشت.
متاسفانه مردم ِ ما اونقدر که روی پزشک و سطح سوادش حساسن ، راجب به دندونپزشک این حساسیت رو ندارن و براشون فرق نمیکنه یک دندونپزشکی مثلا موقع عصب کشیover کنه یا نه.این چیزا چون دقت نمیشه فرد ِ درس نخونده ای هم نهایتا وارد بازار کار میشه و کسی نمیفهمه چی به چیه و چه گندی به دندوناش زده.
اما در کل دندون هم رشته واقعا علمی هست.جای کار و پیشرفت زیاد داره.تخصص های خیلی خوبی داره که بعضیاش فقط تو حیطه oral(حفره دهان) ان و بعضیا واقعا نزدیک به پزشکی. مثل پاتولوژی ، تشخیص و فک و صورت.
یعنی اگر فرد دلش هم پیش پزشکی باشه یه ذره ، نهایتا بعد ها میتونه توی تخصص به این علاقه ش پاسخگو باشه.
زود تموم میشه ؟! دوره عمومیش با پزشکی 1 سال تفاوت داره.و طرح هم داره. بنابراین لطفا زود تموم میشه اصلا جز ملاک ها نباشه چون آن چنان تفاوتی نداره.
اما بازم مزیت های خاص خودش رو داره دندونپزشکی.
داروسازی :
دارو واقعا علوم پایه سنگینی هم داره.مثلا درسایی مث شیمی عمومی ، شیمی آلی ، و.. که ما توی پزشکی و دندون نداریم رو اونا توی علوم پایه دارن . حالا یه ری درسا مث ریاضی هم دارن که قد ِ شیمی روش تخصصی کار نمیشه.
درساش بعد از علوم پایه واقعا سخت هستش.هم به شدت مفهومی و هم به شدت حفظی.اصلا نباید روی آسون بودن درساشون فک کرد
اما واقع جذاب هستن.البته کسی که میانه خوبی با شیمی نداره اگه وارد این رشته بشه خیلی سختش میشه.
درباره ی کار توی داروخانه هم بگم که این جمله از نظر من کمی عجیب ِ ! به هر حال هر رشته ای محیط ِ کاری داره که خیلی وختا خوشایند نیس.من خودم مثلا از توی مطب کار کردن بدم میومد! اما دلیل قانع کننده ای نمیشد که بر اساس اون انتخاب رشته کنم.نهایتا ادم ادامه تحصیل میه و استاد دانشگاه میشه و خیلی اتز وختش رو جای مطب اونجا میگذرونه.
دارو هم به نظر ِ شخصی من قضیه ش همینه.نهایتا ادامه تحصیل میده ادم تا مقطع تخصصی و بعد به عنوان استاد مشغول به کار میشه. داروخانه ای هم اگر بخاد بزنه ، مسئول فنی میگیره براش.
در کل به نظرم انتخاب نکردن دارو به دلیل اینکه ادم از داروخانه خوشش نیاد اشتباهه.شاید به علت های دیگه ای بشه انتخابش نکرد اما این دلیل قابل رفع هست به نظرم.
