درستی یا نادرستی یه مطلب "طبق مغز ما" یه چیز نسبیه! پس طبیعتا ما "باید" به همه چی شک کنیم!
طبق تفسیر کپنهاگی از کوانتوم،حقیقت و شی فی نفسه بی معناست!
به علیت اعتقاد نداشتن یعنی نقض همه ی علوم.اگه اعتقاد نداشته باشن من نتیجه گیری منطقیم اینه که دیگه بهتره از کند وکاو اضافی در فیزیک کوانتوم دست برداریم وقتی قرار نیست به یه قانون ثابت برسیم.نه جدا...وقتی معلولمون علت نداره میخوایم دنبال چی بگردیم؟
قانون ثابتی وجود نداره!
خب زیاد ادامه نده!
من یک سوالی که شاید باید همون اول میپرسیدم ولی یادم رفت رو ازتون میپرسم
خب تعریف حقیقت خیلی سادست!
از اين لحاظ ميگم حقيقت يا به خودش وابسته است يا به منطق كهخب تعریف حقیقت خیلی سادست!
"چیزی که درسته" یا "چیزی که هست"
نمیدونم که این تعریف حقیقت داره یا نه!
حقیقت به حقیقت نیاز داره؟ من قبول ندارم این قضیه رو! میشه کمی بیشتر توضیح بدید؟
همین که برای درستی منطق دلیلی ندارید یعنی مطلقا نمیتونید بگید درسته یا نادرست!
من نمی گم حقیقت چیزی جدا از منطقه، صرفا میگم که دلیلی نداره فکر کنم منطق درسته!
و برای چندمین بار میگم که لطفا سعی نکنید با منطق بگید منطق درسته!
اگه میشه جمله حقیقت به خودش متکی هست رو باز تر کنید!
پ.ن: احساس می کنم دارید سفسطه می کنید
خب پس تنها نتیجه ای که میتونم بگیرم اینه که ما درمورد ماهیت چیزی به نام حقیقت هم چیزی نمیدونیم!
ببینید مختص حرف شما اینه که چون ما فقط این روش رو داریم و نیازی به شک درش نیست پس درسته !
شما که گفتید به درست اعتقاد ندارید!
من نسبت به منطق در بدترین حالت،دیدگاهی پراگماتیستی(عمل گرایانه)دارم..به این معنا که چون قضیه "درستی و حقیقت"به تععلیق افتاده،کاریو انجام میدم که به نفعه! منطق تاحالا اینهمه پیش بینی های درست درباره این توهماتی که میبینیم داشته،پس معتبر میدونیمش کاری به مفهوم مبهم و غیر قابل دسترسی بنام حقیقت نداریم.بذارید توضیح بدم:
من میگم تلاش منطقی نبودن،بیفایدست و هیچ شناختی بدست نمیاره؛ولی خودتون میتونید این کار بیهوده رو انجام بدید و ازادید!
)))
ببین منم قبول دارم بی فایدست! میدونم! ولی کارای بی فایده هم خوبن :)من میگم تلاش منطقی نبودن،بیفایدست و هیچ شناختی بدست نمیاره؛ولی خودتون میتونید این کار بیهوده رو انجام بدید و ازادید!
یک متخصص به یه نفر میگه با دوربین عکاسی نمیشه صدا ضبط کرد،ولی مجبورش نکرده!
بقیه رو خلاصه میکنم:
تلاش هایی که تاکنون برای رد منطق شده،نه تنها دانش جدیدی به ما ندادن،بلکه حتی از توصیف جهان پدیدار ها عاجز بودن،چه برسه به حقیققت والاتر!# بماند که باید وجودشو اثبات کنن و نشون بدن جهان حقیقی،همون پدیدارها نیست.
اما چرا میگم بیفایدست؟
چون همه ی ما انسانها با مغزمون فکر میکنیم؛اگه بنیاد های مغزمونو زیر سوال ببریم،هیچ شناختی حاصل نمیشه چون نمیتونیم فراتر از مغزمون باشیم.پس،بهتره به حداقل چیزی که داریم قانع باشیم!
میل خودتونه!
اگه این تصوراتت غلط باشه چی؟
) منطقی حرف میزنیم.
تمام آن ها فرض بوده و بنده اسراری بر توجیه حقیقت داشتنشان ندارماگه این تصوراتت غلط باشه چی؟
اگه فرض کنیم اصلا مغزی وجود نداره و شما الان تو ذهن یه آدم اسکیزوفرنیایی هستی و هر حرفی که میزنی تفکرات اون طرفه چی؟
اصلا فعلا فرض کنیم که مغز داریم، بر چه اساسی میگیم که منطق کار مغزه؟ شاید فقط یه سلول تو بدن هست که کارش منطقه و اصلا کاری به داده های عصبی دیگه نداره!
اینی که شما میگید صرفا یه فرضیه هست که با این که شاید از نظر علمی ثابت شده باشه، ولی چون هنوز به درستی علم یقین نداریم، قابل قبول نیست!
ولی اصلا فعلا فرض می کنیم که پروتکل های مغز باعث به وجود اومدن منطق شدن!
بر چه اساسی فکر می کنیم چیزی که مغز به ما میده درسته؟
اصلا چرا این که به منطق شک کنیم عملکرد اشتباه مغزه و چرا یقین به منطق اشتباه مغز نیست؟
در ضمن، خروج از منطق ممکنه ولی چون با منطق کارمون تو این مبحث نسبتا بهتر پیش میره(البته مطمئن نیستم و چیزیه که فکر می کنم
مگه این که بگم "چون پرتقال و موز سیاهن پس منطق درست نیست" غلطه؟ اگه فرض کنیم منطق لزوما تنها علم درست نیست این جمله من میتونه درست باشه!