دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
یک نفس هشیار بودن ،عمر ضایع کردن است
تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
مهتاب به نور دامن شب بشکافت
از آتش سودایت ،دارم من و دارد دل
تو نباشی و نمانی دل من می ماند
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مرا دردیست اندر دل که گر گویم زبان سوزد
دیار من آن سوی بیابان هاست
مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
دلفریبان نباتی همه زیور بستند،
دل را به رنج هجر سپردم، ولی چه سوددلفریبان نباتی همه زیور بستند،
دلبر ماست که با حسن خداداد آمد.
حافظ
پ.ن: چرا تاپیک انقدر خلوت شده؟
دل بردی و تن زدی همین بود،
