مشاعره

[Abolfazl²]

منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرد خداوندش را

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[حلزون]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

آه از این جور و تطاول که در این دامگه است
آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود

 

[N.S.D]

آه از این جور و تطاول که در این دامگه است
آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران، غم مخور

 

[Hecate]

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران، غم مخور

روزی همین مردم که سنگم می زنند از رشک
نام مرا با اشک روی سنگ میخوانند...

 

[Kiamehr]

روزی همین مردم که سنگم می زنند از رشک
نام مرا با اشک روی سنگ میخوانند...

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

 

[N.S.D]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

وقت اجلم ناله نه از رفتن جان است
از یار جدا میشوم این ناله از ان است

 

[D3la]

تو ميگويى كه دل از خاك و خون است
گرفتار طلسم كاف و نون است
دل ما گرچه اندر سينه ى ماست
وليكن از جهان ما برونست

اقبال لاهورى

 

[N.S.D]

تو ميگويى كه دل از خاك و خون است
گرفتار طلسم كاف و نون است
دل ما گرچه اندر سينه ى ماست
وليكن از جهان ما برونست

اقبال لاهورى

تهمت اسودگی بر دیده ی عاشق خطاست
خانه ای کز خود برآرد اب، جای خواب نیست..=)

 

[Hecate]

تهمت اسودگی بر دیده ی عاشق خطاست
خانه ای کز خود برآرد اب، جای خواب نیست..=)

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

 

[Lushato]

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[N.S.D]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

در میخانه که باز است پس چرا حافظ گفت
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند..

 

[مجهولツ]

در دلم بود كه بی دوست نباشم هرگز
چه توان كرد كه سعی من و دل باطل بود(:
حافظ

 

[H.H (:]

در آغاز محبت گر پشيمانی بگو با من
كه دل ز مهرت بر كنم تا فرصتی دارم:)
رفیعی کاشانی

 

[مجهولツ]

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
مولانا

 

[H.H (:]

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید
حافظ

 

[مجهولツ]

درختی كز جوانی كوژ برخاست
چو خشک و پير گردد كی شود راست؟
نظامی

 

[H.H (:]

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری
حافظ

 

[مجهولツ]

یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد
یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند
فروغی بسطامی

 

[H.H (:]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد
حافظ

 

[مجهولツ]

در اين سرای بی كسی كسی به در نمي زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند
هوشنگ ابتهاج