ما مسلمان مانده و مولا علي
یک سال دگر آمد و دنیا عوض نشد
ديدي آن ترك ختا دشمن جان بود مرا؟
می رسد روز که شرط عاشقی دلداگی است
در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
در سراپردۀ جانان نبود منزل غیر
در من انگار کسی در پی انکار من است
توسن سرکش جان کالبدم را بشکافت
منزل مردم بيگانه چو شد خانه ي چشم
ما ز بالاییم و بالا می رویم
آرام نیست در همه عالم به اتفاق
تو قله ی خیالی و تسخیر تو محال
ترسم اي مرگ نيايي تو و من پير شوم
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
مراد دل ز جهان گر نشد بگو نشود
در گل، بمانده پای دل، جان میدهم چه جای دل
از زندگانی سیر شد از بس که روزش دیر شددر گل، بمانده پای دل، جان میدهم چه جای دل
وز آتس سودای دل ای وای دل ای وای ما...
قطعه ای از موسیقی شجریان توی ذهن پلی میشه
نه ز بویم نه ز رنگم نه ز نامم نه ز ننگم
محراب عبادت را از گریه بشوی عاشق
يا رب آن شاهوش ماهرخ زهره جبين
