مشاعره

[amyrsajjad]

قصر فردوس به پاداش عمل می بخشند
ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

سیب ممنوعه که افتاد ز دستم به بهشت
بایدم رفتن و این نعمت و انعام بهشت

 

[shnava]

ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما
حافظ

 

[amyrsajjad]

ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما
حافظ

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[shnava]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را

 

[.::MoJi::.]

آن کس که تو را شناخت ، جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟
دیوانه کنی ، هر دو جهانش بخشی
دیوانه ی تو هر دو جهان را چه کند
مولانا

 

[shnava]

در این سرای بی کسی، کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

 

[.::MoJi::.]

دانه ی فلفل سیاه خال مه رویان سیاه
هردو جانسوزند اما این کجا وآن کجا
ایرج میرزا

 

[panah]

آخر قرار زلف تو با ما چنین نبود
ای مایه قرار دل بی قرار من
شهریار

 

[.::MoJi::.]

نه حرف عقل بزن با کسی نه لاف جنون
که هر کجا خبری هست ادعایی نیست
فاضل نظری

 

[SHAMIM.J]

تا زبند زلف او قصد رهایی می کنم
می دهد بر زلف مشکین پیچ و تاب دیگری

 

[.::MoJi::.]

يا بفرما به سرايم يا بفرما به سر ، آيم
غرضم وصل تو باشد چه تو آيی چه من آيم
كشكول طبسی

 

[Sara.kh]

ما ز خود سوی که گردانیم سر
چون تویی از ما به ما نزدیکتر

مولانا

 

[panah]

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

 

[Elaheh_nas]

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

تا تو نگاه میگنی کار من آه کردن است
جان به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است؟

 

[.::MoJi::.]

تو روز آخر اسفند , من آغاز فروردین
خدا ما را به همدیگر رسانده یا جدا کرده
طیبه عباسی

 

[panah]

هر که در عشق علی گم میشود
مثل گل محبوب مردم میشود

 

[.::MoJi::.]

دلخوش به نگاه گاه گاهت هستم
شرمنده‌ی چشم بی گناهت هستم
پاداش کدام کار خوبم هستی
تاوان کدام اشتباهـت هستم
امیر مرادی

 

[panah]

می روم افتان و خیزان تا غدیر
باده ها می نوشم از جوشن کبیر

 

[.::MoJi::.]

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دامن(ساعد) ساقی سیمین ساق بود
حافظ

 

[amyrsajjad]

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دامن(ساعد) ساقی سیمین ساق بود
حافظ

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند