مشاعره

[black holes]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته ی خویش امد و هنگام درو

وای بر شهری که در آن مزدِ مردانِ درست

از حکومت غیرِ حبس و کشتن و تبعید نیست

 

[حتّی به غلط]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته ی خویش امد و هنگام درو

وقت رفتن گریه می آید مرا
اندکی بنشین که باران بگذرد
واله و شیداست دائم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکّر و بادام دوست

 

[روبیسکو]

وقت رفتن گریه می آید مرا
اندکی بنشین که باران بگذرد
واله و شیداست دائم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکّر و بادام دوست

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد..

 

[Mojo]

بسم الله آمده ام تا همتون رو در مشاعره شکست بدم.

وقت رفتن گریه می آید مرا
اندکی بنشین که باران بگذرد
واله و شیداست دائم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکّر و بادام دوست

تقدیر ما را به کجا می‌برد؟
تسکین دل را در آغوش تو می‌جویم
تندباد عشق، دل را می‌برد
تاریکی شب را چه کسی می‌برد؟

 

[Mojo]

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد..

دریغ از عمر که در حسرت گذشت
دست تقدیر، خوشی را به ما نداد
درد عشق، شیرینی عمر را می‌سازد
دنیای ما پر از غم و شادی است.

 

[روبیسکو]

دریغ از عمر که در حسرت گذشت
دست تقدیر، خوشی را به ما نداد
درد عشق، شیرینی عمر را می‌سازد
دنیای ما پر از غم و شادی است.

تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم..

 

[Mojo]

تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم..

مستم از عشق و در خود غرق شدم
محو یاد او، ز خود بی‌خبر شدم
موجی از عشق در دل دارم هنوز
مگر روزی به یادش ز خود برآیم.

 

[روبیسکو]

مستم از عشق و در خود غرق شدم
محو یاد او، ز خود بی‌خبر شدم
موجی از عشق در دل دارم هنوز
مگر روزی به یادش ز خود برآیم.

من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمى که لبش باز به لبخند نشد..

 

[Mojo]

من دهان باز نکردم که نرنجی از من
مثل زخمى که لبش باز به لبخند نشد..

دلم پر از درد و غم است، بی‌صدا
دست تقدیر، زخم‌ها را می‌سازد
دوری‌ات بر دل، سنگینی می‌کند
دردی که در سینه دارم، بی‌پایان است.

 

[روبیسکو]

دلم پر از درد و غم است، بی‌صدا
دست تقدیر، زخم‌ها را می‌سازد
دوری‌ات بر دل، سنگینی می‌کند
دردی که در سینه دارم، بی‌پایان است.

تو آن بتی که پرستیدنت خطایی نیست
و گر خطاست مرا از خطا ابایی نیست

 

[Mojo]

تو آن بتی که پرستیدنت خطایی نیست
و گر خطاست مرا از خطا ابایی نیست

وای بر دل که در عشق تو گرفتار است
و عشق تو در جانم، بی‌پایان و بی‌نهایت است
و گر خطایی در این عشق باشد، چه باک
و من در عشق تو، هر خطایی را می‌پذیرم.

 

[روبیسکو]

وای بر دل که در عشق تو گرفتار است
و عشق تو در جانم، بی‌پایان و بی‌نهایت است
و گر خطایی در این عشق باشد، چه باک
و من در عشق تو، هر خطایی را می‌پذیرم.

ما چنان آیینه‌ها بودیم، رو در رو ولی
امشب این آیینه از آن آینه غمگین‌تر است

 

[Mojo]

ما چنان آیینه‌ها بودیم، رو در رو ولی
امشب این آیینه از آن آینه غمگین‌تر است

تاریکی شب، دل را می‌فشارد
تپش‌های دل، در این غم می‌افزاید
تقدیر ما را به جدایی کشاند
تنگی دل، از این آیینه غمگین‌تر است.

 

[Taha Daneshmand]

تاریکی شب، دل را می‌فشارد
تپش‌های دل، در این غم می‌افزاید
تقدیر ما را به جدایی کشاند
تنگی دل، از این آیینه غمگین‌تر است.

تا چند تو پس روی به پیش آ
در کفر مرو به سوی کیش آ

 

[روبیسکو]

تا چند تو پس روی به پیش آ
در کفر مرو به سوی کیش آ

از حاصل عمر به‌هدر رفته‌ام ای ‌دوست
ناراضی‌ام، اما گله‌ای از تو ندارم

 

[Mojo]

تا چند تو پس روی به پیش آ
در کفر مرو به سوی کیش آ

آنگاه که دل در عشق تو می‌تپد
آغوش تو، پناهی برای جان است
آری، به سوی عشق تو می‌آیم
آتش عشق، در دل من زبانه می‌زند.

 

[Taha Daneshmand]

از حاصل عمر به‌هدر رفته‌ام ای ‌دوست
ناراضی‌ام، اما گله‌ای از تو ندارم

من از کجا پند از کجا، باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را، برریز بر جان ساقیا

 

[روبیسکو]

من از کجا پند از کجا، باده بگردان ساقیا
آن جام جان افزای را، برریز بر جان ساقیا

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار
تا دست خداحافظی‌اش را بفشارم..

 

[Taha Daneshmand]

ای بغض فرو خفته مرا مرد نگه دار
تا دست خداحافظی‌اش را بفشارم..

مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا
مهمان صاحب‌دولتم که دولتش پاینده با

 

[Fatemeh.g]

مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا
مهمان صاحب‌دولتم که دولتش پاینده با

از حوادث لطمه می بیند قوی دل بیشتر
موج دریا می زند پهلو به ساحل بیشتر