مشاعره

[z@r@]

ماییم که بی مایی ما مایه ماست
خود طفل خودیم و عشق ما دایه ماست
عراقی

تواضع ز گردن فرزان نکوست
گدا گر تواضع کند خوی اوست

(من نفهمیدم تو تاپیک مشاعره دیگه دیس چه معنی داره آخه؟؟)

 

[a.khakpour77]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمیباشد

 

[z@r@]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمیباشد

دانه ای در صیدگاه عشق بی رخصت مچین
کز بهشت آدم به یک تقصیر بیرون می رود

 

[half of pine]

دلا دایم گدای کوی او باش
به حکم آن که دولت جاودان به

 

[Fa.b]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

 

[half of pine]

چون تو در کس ننگری
کس با تو همدم کی شود

 

[Fa.b]

دلا دایم گدای کوی او باش
به حکم آن که دولت جاودان به

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

*مدیر نوشت*
با «د» باید مینوشتی گلم...
به ه ختم شده مدیر گرامی

 

[a.khakpour77]

چون ترتیب ی کم ب هم خورده و حرفا تکراری شده،
شعر بعدی رو با «ح» شروع کنید...

و لطفاً اسپم ندید...
فقط پستو گزارش کنید ک رسیدگی بشه
مرسی.

 

[half of pine]

حال من خوب است حال روزگارم خوب نیست
حال خوبم را خودم باور ندارم خوب نیست

 

[z@r@]

حال من خوب است حال روزگارم خوب نیست
حال خوبم را خودم باور ندارم خوب نیست

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده‌ام

 

[Fa.b]

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده‌ام

ما را که غم هجرت آن یار برانداخت
خط و خش آن زلف سیه فام برانداخت

 

[z@r@]

ما را که غم هجرت آن یار برانداخت
خط و خش آن زلف سیه فام برانداخت

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[پندار]

در چمن چون غنچه تا کی می توان دلتنگ زیست؟

خویش را چون لاله بر دامان صحرا می کشم

 

[z@r@]

در چمن چون غنچه تا کی می توان دلتنگ زیست؟

خویش را چون لاله بر دامان صحرا می کشم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست به مشکل نشیند

 

[پندار]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست به مشکل نشیند

در خرابات مغان در نه قدم

سید مستان این حضرت نگر

 

[Ehsan.AK]

روز جزا گر دهند اجر شب هجر را
روضهٔ رضوان همین جای من و جای اوست
بسطامی

 

[پندار]

روز جزا گر دهند اجر شب هجر را
روضهٔ رضوان همین جای من و جای اوست
بسطامی

تو مَه سِپهر امامتی، تو گُلِ ریاض کرامتی
تو دُرِ بحار شهامتی، سر و جان فدای تو یا علی

 

[z@r@]

در خرابات مغان در نه قدم

سید مستان این حضرت نگر

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[الینا:)]

رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا زجانان یا زجان باید که دل برداشتن

 

[پندار]

رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا زجانان یا زجان باید که دل برداشتن

نه همین بود ز تو یا صفا، چمن و شریعت مصطفی
که صفای باطن اصفیا، بود از صفای تو یا علی