تو را من چشم در راهم...
می بندمت به بند گران غم
زندگي جز نفسی نيست غنيمت شمرش
در این دنیای نامردی به دنبال چه میگردی
در دايره قسمت ما نقطه ی تسليم ایم
تو مپندار كه خاموشي من
تو مپندار که خاموشی من
نمی گویم چه کردی با دل من چون نمی خوانند
من امشب آمدستم وام بگذارم .
اخوان ثالث
تمام ترسم از این است آرزو باشیمن امشب آمدستم وام بگذارم .
حسابت را كنار جام بگذارم .
چه مي‌گويي كه بيگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد
فريبت مي‌دهد ، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست .
حريفا ! گوش سرما برده است اين ، يادگار سيلي سرد زمستان است .
و قنديل سپهر تنگ ميدان ، مرده يا زنده ،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست .
حريفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز يكسان است .
در این سرای بی کسی ، کسی به در نمی زند / به دشت پرملال ما پرنده پر نمی زند
هوشنگ ابتهاج در زمینی که ضمیر من و توست
سحرم کشیده خنجر که چرا شبت نکشته ست
تا زمان میگذرد، زندگی میگذرد
یارب این نوگل خندان که سپردی به منش
