تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم
دلت می آید آیا از زبانی اینهمه شیرین
تا شرم داشت منصب آیینه داریت
ما هیچ نیستیم، جز سایه‌ای ز خویش
تو ان بت مغرور پیمبر شکنی داغ ندیدی
منطق و فلسفه عشق نمی‌دانم چیست
مثل شربت‌های تلخ کودکی‌هایم شدی
رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
از صبر می‌زند دلِ مغرور لاف‌ها
دانی که من و تو کی به هم خوش باشیم؟
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
