مشاعره

[lyamyy]

اگر موهایت نبود
باد را
چگونه نقاشی می‌کردم؟!

زدم تو کار مو

مپندار این شعله افسرده گردد
که بعد از من افروزد از مدفن من

 

[Maia]

مپندار این شعله افسرده گردد
که بعد از من افروزد از مدفن من

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
_هوشنگ ابتهاج

 

[lyamyy]

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
_هوشنگ ابتهاج

تا چشم تو ریخت خون عشاق
زلف تو گرفت رنگ ماتم

 

[دژاوو]

تا چشم تو ریخت خون عشاق
زلف تو گرفت رنگ ماتم

منم و این صنم و عاشقی و باقی عمر
من از او گر بکشی جای دگر می نروم
مولوی

 

[lyamyy]

منم و این صنم و عاشقی و باقی عمر
من از او گر بکشی جای دگر می نروم
مولوی

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده! باخانه ى من چه کردی؟!

 

[دژاوو]

مرا خسته کردی و خود خسته رفتی
سفر کرده! باخانه ى من چه کردی؟!

یار ما جان و خداوند قضا و قدر است
من از این جان قدر جز به قدر می نروم
مولوی

 

[lyamyy]

یار ما جان و خداوند قضا و قدر است
من از این جان قدر جز به قدر می نروم
مولوی

مست خراب شراب شوق خدا شو
زانکه شراب خدا خمار ندارد

 

[دژاوو]

مست خراب شراب شوق خدا شو
زانکه شراب خدا خمار ندارد

در وصفِ تو، عقل، طبعِ دیوانه گرفت
جان تن زد و با عجز به هم خانه گرفت
چون شمع تجلّی تو آمد به ظهور
طاووسِ فلک، مذهبِ پروانه گرفت

 

[lyamyy]

در وصفِ تو، عقل، طبعِ دیوانه گرفت
جان تن زد و با عجز به هم خانه گرفت
چون شمع تجلّی تو آمد به ظهور
طاووسِ فلک، مذهبِ پروانه گرفت

تحمل کن ای ناتوان از قوی
که روزی تواناتر از وی شوی

 

[دژاوو]

تحمل کن ای ناتوان از قوی
که روزی تواناتر از وی شوی

یا رب غم تو چگونه تقدیر کنم
از دست بشد عمر، چه تدبیر کنم
از جرمِ من و عفوِ تو شرمم بگرفت
در بندگی تو چند تقصیر کنم

 

[lyamyy]

یا رب غم تو چگونه تقدیر کنم
از دست بشد عمر، چه تدبیر کنم
از جرمِ من و عفوِ تو شرمم بگرفت
در بندگی تو چند تقصیر کنم

مصحف عشق تورا دوش بخواندم به خواب
آه که چه دیوانه شد جان من از سوره ای

 

[دژاوو]

مصحف عشق تورا دوش بخواندم به خواب
آه که چه دیوانه شد جان من از سوره ای

یا رب ما را راندهٔ درگاه مکن
حیران و فروماندهٔ این راه مکن
دانم که دمی چنانکه باید نزدیم
خواهی تو کنون حساب کن خواه مکن

 

[lyamyy]

یا رب ما را راندهٔ درگاه مکن
حیران و فروماندهٔ این راه مکن
دانم که دمی چنانکه باید نزدیم
خواهی تو کنون حساب کن خواه مکن

نظری نیست٬ به حالِ مَنَت ای ماه٬ چرا؟
سایه برداشت ز من مِهر تو ناگاه٬ چرا؟

 

[دژاوو]

نظری نیست٬ به حالِ مَنَت ای ماه٬ چرا؟
سایه برداشت ز من مِهر تو ناگاه٬ چرا؟

امروز چنین بر سر غوغای توام
در پای فتاده مست و شیدای توام
گفتی: «پس ازین کار تو رونق گیرد»
دیدی که گرفت لیک سودای توام

 

[lyamyy]

امروز چنین بر سر غوغای توام
در پای فتاده مست و شیدای توام
گفتی: «پس ازین کار تو رونق گیرد»
دیدی که گرفت لیک سودای توام

من همان دم که وضو ساختم از چشمهء عشق
چار تکبیر زدم یکسره بر هرچه که هست

 

[دژاوو]

من همان دم که وضو ساختم از چشمهء عشق
چار تکبیر زدم یکسره بر هرچه که هست

تا در دل من آتش عشقِ تو فروخت
از نیک و بد جهان مرا چشم بدوخت
سر جملهٔ کار خود بگویم با تو
درد تو مرا بکشت و عشق تو بسوخت

 

[lyamyy]

تا در دل من آتش عشقِ تو فروخت
از نیک و بد جهان مرا چشم بدوخت
سر جملهٔ کار خود بگویم با تو
درد تو مرا بکشت و عشق تو بسوخت

تو مشغولی به حسن خود، چه غم داری ز کار ما؟
که هجرانت چه می‌سازد همی با روزگار ما؟

 

[دژاوو]

تو مشغولی به حسن خود، چه غم داری ز کار ما؟
که هجرانت چه می‌سازد همی با روزگار ما؟

امشب به صفت شمع دلفروزم من
میگریم و میخندم و میسوزم من
ای صبح بدم که عمر شب خوش کندم
زیرا که چو شمع زنده تا روزم من

 

[lyamyy]

امشب به صفت شمع دلفروزم من
میگریم و میخندم و میسوزم من
ای صبح بدم که عمر شب خوش کندم
زیرا که چو شمع زنده تا روزم من

نمی‌باید دل ما را بهار و باغ و گل بی‌تو
رخ و زلف و جبینت بس گل و باغ و بهار ما

 

[Maia]

نمی‌باید دل ما را بهار و باغ و گل بی‌تو
رخ و زلف و جبینت بس گل و باغ و بهار ما

از منست اين غم كه بر جان منست
ديگر اين خود كرده را تدبير نيست
فروغ فرخزاد