مشاعره

[Atbin]

ترک ما کردی و کردی دشمنی با دوستان
شرم بادت زین عملها ، یار با یار این کند

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند / گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید / قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه / چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع / آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
حافظ

 

[dorincii]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند / گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
آسمان بار امانت نتوانست کشید / قرعه کار به نام من دیوانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه / چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع / آتش آن است که در خرمن پروانه زدند
حافظ

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی
سعدی

 

[phoenix_s9]

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی
سعدی

یکی شه چون طرب را گوش گیرد
جهان آواز نوشانوش گیرد

 

[lyamyy]

یکی شه چون طرب را گوش گیرد
جهان آواز نوشانوش گیرد

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

 

[phoenix_s9]

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

تو بر این شمع چه گردی چو از آن شهد بخوردی
تو چو پروانه چه سوزی که ز نوری نه ز نازی

 

[lyamyy]

تو بر این شمع چه گردی چو از آن شهد بخوردی
تو چو پروانه چه سوزی که ز نوری نه ز نازی

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند بر رضای یار

 

[Strangers]

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند بر رضای یار

روزی این بیگانگی بیرون کند از خوی خویش

آشنای ما شود مارا بخواند سوی خویش

هم رسد روزی که در کار بد آموز افکند

این گره کامروز افکنده‌ست بر ابروی خویش

 

[lyamyy]

روزی این بیگانگی بیرون کند از خوی خویش

آشنای ما شود مارا بخواند سوی خویش

هم رسد روزی که در کار بد آموز افکند

این گره کامروز افکنده‌ست بر ابروی خویش

شادي مکن از زادن و شيون مکن از مرگ
زين گونه بسي آمد و زين گونه بسي رفت

 

[Mαiα]

شادي مکن از زادن و شيون مکن از مرگ
زين گونه بسي آمد و زين گونه بسي رفت

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس
نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را
_ فروغی بسطامی

 

[lyamyy]

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس
نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را
_ فروغی بسطامی

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

استخوان سر فرهاد فرو ریخت ز هم
دیده اش در ره شیرین نگران است هنوز

 

[lyamyy]

استخوان سر فرهاد فرو ریخت ز هم
دیده اش در ره شیرین نگران است هنوز

زان شبی که وعده دادی روز وصل

روز وشب را می شمارم روز وشب​

 

[f.hn]

زان شبی که وعده دادی روز وصل

روز وشب را می شمارم روز وشب​

با تیشه ی خیال تراشیده ام تو را
در هر بتی که ساخته ام،دیده ام تورا

از آسمان به دامنم افتاده آفتاب
یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تورا؟!

قیصر امین پور

 

[lyamyy]

با تیشه ی خیال تراشیده ام تو را
در هر بتی که ساخته ام،دیده ام تورا

از آسمان به دامنم افتاده آفتاب
یا چون گل از بهشت خدا چیده ام تورا؟!

قیصر امین پور

اي غايب از نظر به خدا مي سپارمت
جانم بسوختي و به دل دوست دارمت

 

[Atbin]

اي غايب از نظر به خدا مي سپارمت
جانم بسوختي و به دل دوست دارمت

ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند / در سر کار خرابات کنند ایمان را
ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد / وقت آن است که بدرود کنی زندان را
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
حافظ

 

[lyamyy]

ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند / در سر کار خرابات کنند ایمان را
ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد / وقت آن است که بدرود کنی زندان را
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی / دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
حافظ

آسوده دل از کوی تو رفتیم
نگفتی کی بود کجا رفت چرا بود و چرا نیست

 

[lyamyy]

ترسم از آن قوم که بر دردکشان می خندند بر سر کار خرابات کنند ایمان را

آدميزاد اگر بي ادب است آدم نيست
فرق در بين بني آدم و حيوان ادب است

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

آمدنت که بنگرم باز نظر به خود کنم

سیر نمیشود نظر بس که لطیف منظری...

تبه کردم جوانی تا کنم خوش زندگانی را چه سود از زندگانی چون تبه کردم جوانی را

 

[lyamyy]

آمدنت که بنگرم باز نظر به خود کنم

سیر نمیشود نظر بس که لطیف منظری...

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

 

[lyamyy]

اگر آن ترک شیرازی به دست ارد دل مارا
به خال هندویش بخشم سمرقند بخارا را

ای دهنده عقلها فریاد رس
تا نخواهی تو نخواهد هیچ کس