مشاعره واژه‌نما

[f.hn]

سینه

سرم بر سینه ی یار است ، از عالم چه می خواهم ؟
به چنگم زلف دلدار است ، از عالم چه می خواهم ؟


تو را میخواستم ، افتاده ای چون گل ببالینم
فراغم از گل و خار است ، از عالم چه می خواهم ؟

گل

تو را می بینم و گل می کند هر لحظه لحساسم
ببین در قاب چشمانم، زیادت های مهرت را...

 

[saba.hjm]

گل

تو را می بینم و گل می کند هر لحظه لحساسم
ببین در قاب چشمانم، زیادت های مهرت را...

احساس

در حضور خارها هم می شود یک یاس بود
در هیاهوی مترسک ها پر از احساس بود

می شود حتی برای دیدن پروانه ها
شیشه های مات یک متروکه را الماس بود

 

[f.hn]

احساس

در حضور خارها هم می شود یک یاس بود
در هیاهوی مترسک ها پر از احساس بود

می شود حتی برای دیدن پروانه ها
شیشه های مات یک متروکه را الماس بود

یاس
(ادامه‌ش...)

دست در دست پرنده، بال در بال نسیم
ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود؟!

کاش می شد حرفی از "کاش می شد"هم نبود
هرچه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود

 

[مهسـا]

یاس
(ادامه‌ش...)

دست در دست پرنده، بال در بال نسیم
ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود؟!

کاش می شد حرفی از "کاش می شد"هم نبود
هرچه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود

نسیم
تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

 

[saba.hjm]

نسیم
تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

چشم

چشم خود بستم که دیگر
چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد :
دیوانه من میبینمش

 

[مهسـا]

چشم

چشم خود بستم که دیگر
چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد :
دیوانه من میبینمش

دیوانه
شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم

مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز
سخن با ماه می‌گویم پری در خواب می‌بینم

 

[saba.hjm]

دیوانه
شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم

مگر دیوانه خواهم شد در این سودا که شب تا روز
سخن با ماه می‌گویم پری در خواب می‌بینم

دیوانه

ای همچو پری از من دیوانه رمیدی
صد بار مرا دیده و گوئی که ندیدی

 

[مهسـا]

دیوانه

ای همچو پری از من دیوانه رمیدی
صد بار مرا دیده و گوئی که ندیدی

پری
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

در این چمن گل بی خار کس نچید آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست

 

[Lament of silence]

پری
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

در این چمن گل بی خار کس نچید آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست

دیو

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند
گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند
زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند


حافظ

 

[saba.hjm]

پری
پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن
بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبیست

در این چمن گل بی خار کس نچید آری
چراغ مصطفوی با شرار بولهبیست

چشم

چشمم بستی به زلف دلبند
هوشم بردی به چشم جادو

هر شب چو چراغ چشم دارم
تا چشم من و چراغ من کو

 

[Lament of silence]

چشم

چشمم بستی به زلف دلبند
هوشم بردی به چشم جادو

هر شب چو چراغ چشم دارم
تا چشم من و چراغ من کو

چشم

نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج

نروند اهل نظر از پی نابینایی

شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان

ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

 

[saba.hjm]

چشم

نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج

نروند اهل نظر از پی نابینایی

شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان

ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

قصه


گرچه سخت است به فکری هوس نان نرسد
قصه ای نیست که با عشق به پایان نرسد!

قصه ای نیست که حتی شده در آخر آن
بوی یک یوسف گم گشته به کنعان نرسد

 

[Lament of silence]

قصه


گرچه سخت است به فکری هوس نان نرسد
قصه ای نیست که با عشق به پایان نرسد!

قصه ای نیست که حتی شده در آخر آن
بوی یک یوسف گم گشته به کنعان نرسد

پایان

و نترسيم از مرگ
مرگ پايان كبوتر نيست
مرگ وارونه يک زنجره نيست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و هوای خوش انديشه نشيمن دارد.
مرگ در ذات شب دهكده از صبح سخن می گويد

سهراب سپهری

 

[f.hn]

پایان

و نترسيم از مرگ
مرگ پايان كبوتر نيست
مرگ وارونه يک زنجره نيست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و هوای خوش انديشه نشيمن دارد.
مرگ در ذات شب دهكده از صبح سخن می گويد

سهراب سپهری

مرگ

قاصد مرگ باز هم در زد
بر دل اهل خانه خنجر زد

وای از آن آتشی که این خنجر
بین یاران ، به جان مادر زد

 

[saba.hjm]

مرگ

قاصد مرگ باز هم در زد
بر دل اهل خانه خنجر زد

وای از آن آتشی که این خنجر
بین یاران ، به جان مادر زد

خنجر

خنجری بر قلب بیمارم زدند
بی‌گناهی بودم و دارم زدند

دشنه‌ای نامرد بر پشتم نشست
ازغم نامردمی پشتم شکست

سنگ را بستند و سگ آزاد شد
یک شبه بیداد آمد داد شد!

عشق آخر تیشه زد بر ریشه‌ام
تیشه زد بر ریشه‌ی اندیشه‌ام!

 

[Lament of silence]

خنجر

خنجری بر قلب بیمارم زدند
بی‌گناهی بودم و دارم زدند

دشنه‌ای نامرد بر پشتم نشست
ازغم نامردمی پشتم شکست

سنگ را بستند و سگ آزاد شد
یک شبه بیداد آمد داد شد!

عشق آخر تیشه زد بر ریشه‌ام
تیشه زد بر ریشه‌ی اندیشه‌ام!

تیشه

پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من
یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند
مرگ، گرگ تو شد، ای یوسف کنعانی من
مه گردون ادب بودی و در خاک شدی
خاک، زندان تو گشت، ای مه زندانی من
از ندانستن من، دزد قضا آگه بود
چو تو را برد، بخندید به نادانی من

پروین اعتصامی

 

[Hecate]

تیشه

پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من
یوسفت نام نهادند و به گرگت دادند
مرگ، گرگ تو شد، ای یوسف کنعانی من
مه گردون ادب بودی و در خاک شدی
خاک، زندان تو گشت، ای مه زندانی من
از ندانستن من، دزد قضا آگه بود
چو تو را برد، بخندید به نادانی من

پروین اعتصامی

من

گر بخواهی خمس لبهایت به مسکینی دهی
شاه مسکینان منم خمست مرا واجب تر است

 

[saba.hjm]

من

گر بخواهی خمس لبهایت به مسکینی دهی
شاه مسکینان منم خمست مرا واجب تر است

لب

شیرین لب او تلخ نگفتی هرگز
این بی‌نمکی ز شور بختی من‌ست

 

[Lament of silence]

لب

شیرین لب او تلخ نگفتی هرگز
این بی‌نمکی ز شور بختی من‌ست

بخت

هیچ امدادگر و هیچ صلیب سرخی
نکند یاد از این حادثه ، این ویرانی
وای بر بخت سیاه و بد آن گلدانی
که بفهمد خبر مرگ گُل خندانی
بعد یک عمر هم آغوشی و همدم بودن
حال افتادن نعشی به دل دامانی

 

[saba.hjm]

بخت

هیچ امدادگر و هیچ صلیب سرخی
نکند یاد از این حادثه ، این ویرانی
وای بر بخت سیاه و بد آن گلدانی
که بفهمد خبر مرگ گُل خندانی
بعد یک عمر هم آغوشی و همدم بودن
حال افتادن نعشی به دل دامانی

ویرانی

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد
وسعت تنهاییم را حس نکرد
در میان خنده های تلخ من
گریه پنهاییم را حس نکرد
در هجوم لحظه های بی کسی
درد بی کس ماندنم راحس نکرد
آن کـه با آغاز من مایوس بود
لحظه پایانیم را حس نکرد...