مشاعره واژه‌نما

[saba.hjm]

هجوم
سفر مرا به در باغ چند سالگی‌ام برد
و ایستادم تا
دلم قرار بگیرد
صدای پرپری آمد
و در که باز شد
من از هجوم حقیقت به خاک افتادم

حقیقت

این حقیقت دان نه حق اند این همه
نه به کلی گمرهانند این رمه

زانک بی حق باطلی ناید پدید
قلب را ابله به بوی زر خرید

 

[saba.hjm]

قلب و حقیقت

من از سرمایه عالم همین یک قلب را دارم
اگر چیزی دگر مانده است، آن را هم هدر گردان

در این دوزخ به جز تردید راهی تا حقیقت نیست
مرا در آتش تردیدهایم شعله ور گردان

تردید

سايه ی سنگ بر آیینه ی خوشید چرا؟
خودمانیم، بگو اين همه تردید چرا؟

نيست چون چشم مرا تاب دمى خيره شدن
طعن و ترديـد به سرچشمه ی خورشيد چرا؟

 

[saba.hjm]

سایه، آینه، چشم

بی رنگی‌ام از چشم تو انداخت اگر نه
کی خون دلی بود که در کار نبردیم

تا روشنی چشم و دل سایه از آن روست
از آینه‌ای منت دیدار نبردیم...

چشم ، آینه

من دل به دل سیاه مستت دادم
خورشید به چشم شب پرستت دادم

گفتی که سراب را به تصویر بکش
خندیدم وآیینه به دستت دادم

 

[saba.hjm]

دل، مست، دست

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو
گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود

مست

ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صاحبنظران تشنه و وصل تو سراب

مانند تو آدمی در آباد و خراب
باشد که در آیینه توان دید و در آب

 

[saba.hjm]

شراب

يك جام پر از شراب دستت باشد
تا حال من خراب دستت باشد

اين چند هزارمين شب بيداري است؟!
اي عشق فقط حساب دستت باشد

عشق

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم

یک همدم باوفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم

 

[saba.hjm]

غم

اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد
آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد

غم

دل در بر من زنده برای غم توست
بیگانه خلق و آشنای غم توست

لطفی‌ست که می‌کند غمت با دل من
ورنه دل تنگ من چه جای غم توست

 

[Kiamehr]

غم

دل در بر من زنده برای غم توست
بیگانه خلق و آشنای غم توست

لطفی‌ست که می‌کند غمت با دل من
ورنه دل تنگ من چه جای غم توست

دل

فاصله زخم شده بر دلم از بی خبری
به کجا می رسد این کوچه های در به دری
یا که باید نفست در دل خود حبس کنم
یا که در خواب من آیی و مرا هم ببری

 

[saba.hjm]

دل

فاصله زخم شده بر دلم از بی خبری
به کجا می رسد این کوچه های در به دری
یا که باید نفست در دل خود حبس کنم
یا که در خواب من آیی و مرا هم ببری

فاصله


گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری
ولی انگار همین جا و همین دورو بری

ماه میتابد و انگار تویی میخندی
باد می آید و انگار تویی میگذری

 

[Kiamehr]

فاصله


گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری
ولی انگار همین جا و همین دورو بری

ماه میتابد و انگار تویی میخندی
باد می آید و انگار تویی میگذری

میخندی

شمع،ای شمع چه میخندی؟
به شب تیره خاموشم
بخدا مردم از این حسرت
که چرا نیست در آغوشم

 

[saba.hjm]

میخندی

شمع،ای شمع چه میخندی؟
به شب تیره خاموشم
بخدا مردم از این حسرت
که چرا نیست در آغوشم

حسرت

بگذار که در حسرت دیدار بمیرم
در حسرت دیدار تو بگذار بمیرم

دشوار بود مردن و روی تو ندیدن
بگذر به دلخواه تو دشوار بمیرم

 

[./.]

حسرت

بگذار که در حسرت دیدار بمیرم
در حسرت دیدار تو بگذار بمیرم

دشوار بود مردن و روی تو ندیدن
بگذر به دلخواه تو دشوار بمیرم

دشوار نه آن است که بی دوست بمیری
در شهر و دیاری که به جز اوست بمیری
دشوار همین است که هرچند که جستی
نشناخته ای دوست و بی دوست بمیری

 

[saba.hjm]

دشوار نه آن است که بی دوست بمیری
در شهر و دیاری که به جز اوست بمیری
دشوار همین است که هرچند که جستی
نشناخته ای دوست و بی دوست بمیری

دشوار

پس از دشواری آسانیست ناچار
ولیکن آدمی را صبر باید

رخ از ما تا به کی پنهان کند عید
هلال آنک به ابرو می‌نماید

 

[s@rah]

دشوار

پس از دشواری آسانیست ناچار
ولیکن آدمی را صبر باید

رخ از ما تا به کی پنهان کند عید
هلال آنک به ابرو می‌نماید

پنهان
پنهان ز دیدها و همه دیده ها ازوست
آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست

 

[./.]

پنهان
پنهان ز دیدها و همه دیده ها ازوست
آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست

تا به کی پنهان کنی از من تو سین سرنوشت؟
اندکی هم راز گویم! ای تو نقاش سرشت!

 

[saba.hjm]

تا به کی پنهان کنی از من تو سین سرنوشت؟
اندکی هم راز گویم! ای تو نقاش سرشت!

سرشت
نه جهنم، نه بهشتم که چُنین است سرشتم
این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم

 

[f.hn]

سرشت
نه جهنم، نه بهشتم که چُنین است سرشتم
این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم

سخن

سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنود

 

[مهسـا]

سخن

سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنود

زبان
مدعای ما مآل ما یکیست
طرز و انداز خیال ما یکیست

ما ز نعمتهای او اخوان شدیم
یک زبان و یکدل و یکجان شدیم

 

[s@rah]

زبان
مدعای ما مآل ما یکیست
طرز و انداز خیال ما یکیست

ما ز نعمتهای او اخوان شدیم
یک زبان و یکدل و یکجان شدیم

زبان
چون که با کودک سر و کارت فتاد
هم زبان کودکی باید گشاد

 

[f.hn]

زبان
چون که با کودک سر و کارت فتاد
هم زبان کودکی باید گشاد

کودک

کودکان افسانه‌ها می‌آورند
درج در افسانه‌شان بس سر و پند
هزلها گویند در افسانه‌ها
گنج می‌جو در همه ویرانه‌ها...

مولانا

 

[saba.hjm]

کودک

کودکان افسانه‌ها می‌آورند
درج در افسانه‌شان بس سر و پند
هزلها گویند در افسانه‌ها
گنج می‌جو در همه ویرانه‌ها...

مولانا

ویرانه

ای پیر خرابات که میخانه ندیدی!
ویرانه دل ماست تو ویرانه ندیدی!

ای رند غزل پوش ، که بر سنگ ، سرت خورد
از دوست چه دیدی که ز بیگانه ندیدی؟