قشنگ‌ترین بیت‌هایی که شنیدید

[_SAEED]

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب
یا رب مباد آنگه گدا معتبر شود

 

[kianakt]

بد مکن
از گردش دوران بترس.


وحشی بافقی

 

[آرش.]

کولی کنار آتش رقص شبانه ات کوو
شادی چرا رمیده؟
آرش چرا فسرده؟


(ترانه ی شجریان کوچک با کمی تلخیص!)

 

[پرنیان.ک]

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من ...

 

[Asena]

عجب از چشم تو دارم كه شبانش تا روز خواب ميگيرد و شهرى ز غمت بيدارند...

سعدى

 

[Ehsan.AK]

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است
باد خنک از جانب خوارزم وزان است

 

[Amin rouhi]

من رمیده ز غیرت ز پا فتادم دوش
نگار خویش چو دیدم به دست بیگانه

 

[^N^]

چشم خود بستم که دیگر چشم مستش ننگرم...
ناگهان دل داد زد : دیوانه من می بینمش !
شهریار
***
گر بیایی دهمت جان
گر بروی کشدم غم
من که بایست بمیرم ....
چه بیایی چه نیای....
سعدی


×ترکیب شد×

 

[Karin]

بگو یارم کجاست تا خاک پایش را سرمه چشمانم کنم

 

[Asena]

گفتيم كه عقل از همه كارى به در آيد
بيچاره فروماند چو عشقش به سر افتاد

سعدى

 

[Sep]

دلایل قوی باید و معنوی / نه رگ‌های گردن به حجت قوی
#سعدی

پی‌نوشت: انگاری سعدی این بیتُ برای عرزشی‌ها سروده

 

[Kimia.kim]

از دشمنان برند شکایت به پیش دوست.
چون دوست دشمن ،است،شکایت کجا بریم
سعدی

 

[Sara.kh]

خنک آن قمار بازی که بباخت هر چه بودش
بنماند هیچش الا هوس قمار دیگر

مولانا

 

[پرنیان.ک]

ما ترک سر بگفتیم، تا دردسر نباشد
غیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد

در روی هر سپیدی، خالی سیاه دیدم
بالاتر از سیاهی، رنگی دگر نباشد
...

سعدی

 

[Sep]

دامن هر دو جهان از کف غم برهانم / گر به چنگم فتد از چرخ گریبان و سری
رضی‌الدین

 

[...ELINOR...]

آنکه از عشق تو آسود پریشان شد و رفت
آنکه از دست تو فرسود گریزان شد و رفت

آنکه شهری به تماشای رخش مات شدند
عاقبت مهره ی بازنده ی میدان شد و رفت

آنکه هیچ از غم و اندوه نبودش خبری
از غم هجر تو محتاج طبیبان شد و رفت..

بذارید کامل بشه کلشو میذارم

 

[Nahal.]

ماه من غصه چرا؟
تو مرا داری و من هر شب و روز
آرزویم همه خوشبختی توست



ماه من...
غصه اگر هست بگو تا باشد
معنی خوشبختی
بودن اندوه است

قیصر امین پور.

 

[Amin rouhi]

چه قدر مولانا اینجا توهین آمیز حرف زده :
خرده کاری های علم هندسه
یا نجوم و علم طب و فلسفه
که تعلق با همین دنیاستش
ره به هفت آسمان بر نیستش
این همه علم بنای آخر است ( آخر = طویله )
که عماد بود گاو و اشتر است
بهر استبقای حیوان چند روز
نام آن کردند این گیجان رموز

 

[Mhr-Sana]

دل من خواست که یک بار دگر برگردی
دیگر از جانب من نیست ولی اصراری
همه گفتند که تو خنده کنان می رفتی
خسته ام از تو و این ماضی استمراری

 

[زمستون]

در این درگَه که گَه گَه کَه کُه و کُه کَه شود نا گَه
مشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگَه