تا تنور داغه، دو تا بیت کسوفی از صائب:
کسوفی هست دائم آفتاب زندگانی را
سیاهی لازم افتادهست آب زندگانی را!
مصرع دوم اشاره به داستان آب زندگانی(آب حیات) داره که طبق افسانهها در سرزمینی بوده که ظلمات بوده.
یه بیت اجتماعیتر:
برون آیند آخر روسیاهان بر ولی نعمت
کسوف آفتابِ بیزوال از ماه میباشد ...
اینم یه بیت نجومی دیگه:
ز خال گوشهی ابروی یار میترسم
ازین ستارهی دنباله دار میترسم