من تنها رمانی که خوندم "یاسمین" از م.مودب پور بود...
بعد از اون اصلا دلم نمیخواد رمان ایرانی بخونم...!
البته میدونم یه کتاب ملاک نیست ولی تعریف بقیه رمانهاشو مثل گندم شنیدم که آخرش چه :-&میشه
این خب نظر شخصیم بود شاید رمان خوبم باشه ولی کمن...
نمیخوام به کسی توهین کنم.اما میتونم بگم حداقل40درصد افرادی که میگن این کتابا بدوفلانو چرته بازم میخوننش!اما پیش بقیه دارن جوری حرف میزنن که بدشون میادو اینا!
درسته تخیلی هستواینا اما بازم میشه ازش نکاتی رو یاد گرفت!میشه فهمید که غرور بیش از اندازه و خودخواهی چه مشکلاتی داره!
من یه مدت زیاد میخوندم و الانم پشیمونم
چه اقایی هستن که خودشونم کتاب مینویسن باهاشون صحبت میکردم میگفت این کتابا رو مینویسن تا روی فکر مردم تاثیر منفی بزارن
واقعا هم همینطوره
توصیه::اگه میخونید نخونید خواهشا
و اینکه بنظرم رمان های خارجی خیلی بهتره...ما رمان های ایرانی عارفانه خیلی خوبی داریم
من یه مدت زیاد میخوندم و الانم پشیمونم
چه اقایی هستن که خودشونم کتاب مینویسن باهاشون صحبت میکردم میگفت این کتابا رو مینویسن تا روی فکر مردم تاثیر منفی بزارن
نمیشه که نظر کلی داد در مورد کلیت رمان ای ایرانی.مثلن یه سری رمان ها هستن ک تحت تاثیر رمان نویسی غرب قرار گرفتن و خب مسلمه که نمیتونن به جذابیت اونها برسن در نتیجه کتاب رمانشون به آب گرفته میشه.نظیرش همین کتابای مسخره سایت 98ایا.واقعن رمان های بی محتوا مسخره و بی فایده ایه و صرفن یه چیزیه برا دور ریختن زمان.همه از یه شاکله کلی پیروی میکنن که یه دختر شیطون عاشق یه پسر خوش تیپه مو بوره چش عسلی میشه که بوی عطرش دختر رو گس میکنه و ... .البته داریم رمان های عاشقانه خوب ولی من اینو مثال زدم.
اما خب اینم که بگیم کلن رمانای ایررانی بدرد نمیخورن و یا حتی به قول دوتا بالاتر همشونو نوشتن که رو مخمون تاثیر بذارن رو دیگه یکم نامردیه.داریم رمانای خوبی که چاپشون از مرز صدتا هم گذشته خب این دیگه ینی اقبال عمومی.
کلن ایرانیا یه لمِ خاصی دارن اگه اون لم رو نویسنده بش واقف باشه یه رمان خوب از کار در میاد.
رمان هاي ايراني فوق العاده اي وجود دارن كه واقعا ارزش خوندن رو دارن مثلا: پدرآن دييگري از پرينوش صنيعي. كه عاشقانه نيست
اما رمان هاي عاشقانه ايراني :
ببينيد آدم كه قرار نيست حتما چيزي بخونه كه مفيده مثلا كتاب دالان بهش نازي صفوي يه رمان عاشقانه س اما نكات عبرت آموز زيادي رو داره
راجع به رمان هاي م.مودب پور : من تقريبا همه شون رو خوندم درسته زياد پرمحتوا نيستن اما وقتي آدم دلش ميگيره و بغض ميكنه با شنيدن يه آهنگ يا خوندن همچين كتابايي ميتونه يه كم آروم بشه
98ia : من چند تا رمان هم از اين سايت خوندمو اون چيزي كه من متوجه شدم اين بود كه تو بيشترشون رو مسائلي زوم شده بود كه نميشه تو رمان هاي چاپ شده به اونا اشاره كرد . درضمن اونايي كه منخوندم يه تيپ دارن كه دو نفر از هم خوششون نمياد بعد كه بدون ازدواج ميرن تو يه خونه از هم خوش شون مياد
حرف من اينه: من رمان هاي عاشقانه و غير عاشقانه ايراني و غير ايراني خوندم. نبايد دوستان بگن كه رمان هاي ايراني چرت هستن.رمان غرور و تصب بهترين رماني بوده كه من خوندم اما دالان بهشت هم به واقعيت هاي اجتماعي كه من توش زندگي ميكنم نزديك تر بوده. خلاصه اين كه هيچ رماني چرت نيست و هر رماني ارزش يه بار خوندن رو داره حتي عاشقانه هاي ايراني
خب من يه رمان ايراني خوندم به نام الهه شرقي...
بعدش كه بهش فك كردم ديدم داستان بسيار غيرواقعي بود.هيچ نكته اي نداشت كه با زندگي واقعي مردم ايران جور باشه.و تو داستان هيچ چيز قابل تامل نداشت.يه داستان غيرواقعي و تا حدودي مزخرف بود.
البته من چندان كتاب ايراني نميخونم ولي از كتابا و نويسنده هاي ايراني به نظرم هوشنگ مرادي كرماني واقعا خوبه و كتاب خمرش.
ولي ب نظرم رماناي عاشقانه ايراني واقعا مزخرفن
اگه منظورتون از رمان ایرانی اون رمانایی هست ک تو سایت 98ایاس... ی سری شون(اکثرشون!) کاملا غیر واقعی ان و صرفا واس این نوشته شدن ک اگه حوصلت سر رقت و دیگه هیچ کتابی نداشتی بری اونا رو بخونی... هیچ ارزش ادبی و پیام و مفهوم خاصی ام ندارن... البته تو همین سایت ی سری نویسنده های قوی هم هستن... من ب شخصه از رمانای واقعی ای ک مینویسن خیلی خوشم میاد!
ولی اگه کلا بخوایم رمانای دیگه رو هم در نظر بگیریم میتونم بگم نویسنده های خیلی خوبی تو ایران هستن... من خودم رمانا ی معروف و خیلی نخوندم ولی از سیامک گلشیری ی رمان خوندم ب نام تهران کوچه اشباح و ب نظرم اومد ک خوبه... خیلی رمانا ی دیگه هم هست ک الان یادم نمیاد...
من خیلی وقته به سمت رمان های ایرانی نمیرم...خودم هم علت اصلیش رو رمان های نود و هشتیا میدونم،اگه دقت کنید اکثر رمان ها کپی هم ان و فقط اسم شخصیت ها و محل آشنایی رو عوض کردن،آخرین بارم یه رمان خوندم که فکر میکنم نویسنده اش یه دختر بچه دوازده ساله بود و بسیار غیرمنطقی و....
البته این هم میدونم که همه رمان های ایرانی اینجوری نیستند و رمان های قوی هم داریم ولی من کامل نمیشناسمشون و فقط چندتاشون رو خوندم!!!!!
معتقدم از هر 100 رمان ایرانی 1 دونه اشون خوب از آب درمیاد...فک نکنم این نظر باتوجه به رمانای منتشر شده نظر اغراق آمیزی باشه .
علت اصلیشم اینه که نویسنده ها قبل از کسب توانایی و اطلاعات لازم میان مینویسن و منتشرشم میکنن!
هیچ کدوم سراغ ایده های ناب و جدید نمیرن و اگه نقطه نظرات جدیدی هم داشته باشن سعی نمیکنن برن دنبالش...در واقعا سیر رمان نویسی تو ایران از دهه 60 به بعد توی یک قالب کلیشه فرو رفته و متاسفانه نویسنده ها هم سعی نمیکنن که از کلیشه ها بیان بیرون...
