پاسخ : حافظ
سلام خدمت همه ی دوستان سمپادی عزیز
من امشب به عنوان اولین پستم توی این سایت می خواستم یه خورده در مورد تصحیح های مختلف از شعر حافظ صحبت کنم.
البته یه علت داره. علتشم پست دومی هست که توی چند روز آینده می خوام بذارمش.
توی اون پست یه شعر از حافظ هست که توی تصحیح های مختلف صورت های مختلفی به خودش گرفته که ازتون می خوام بگین که به نظرتون کدوم زیبا تره. ولی قبل از اون لازمه یه چیز هایی درمورد تصحیح بدونیم تا بعدش با یه دید کلی و خوب انتخاب کنیم.
البته خیلی نمی خوام در این مورد طول وتفصیل بدم.چون نه شرایط یه همچین چیزی رو ایجاب می کنه و نه من سواد درست و حسابی دارم که بخوام در مورد شعر حافظ و این جور چیزا صحبت کنم.
راستش اولین چیزی که به ذهن میاد اینه که چرا این همه تصحیح از شعر حافظ وجود داره؟ کدومش اونی بوده که واقعا خود حافظ گفته و ....؟
اولین نکته ای که باید اینجا اشاره بشه اینه که حافظ هیچ وقت خودش اشعارش رو جمع نکرد.
دیوان حافظ اولین بار در سال 789 هجری شمسی توسط محمد گل اندام ، 22 سال بعد از فوت حافظ گردآوری شد.خوب این شاید خودش مشخص کننده خیلی چیزا باشه.
البته اینجا نحوه کتابت در اون زمان هم خیلی مهمه.اینکه اون کاتب چقدر باسواد بوده یا چقدر دقت می کرده و موقع نوشتن مشغول چه کار دیگه ای بوده و ....
یه مطلب جالبی هم از حافظ می خوندم بد نیست اینجا بهش اشاره ای بشه:
حافظ آدم سختگیر و وسواسی در زمینه شعر بوده و خیلی از اشعارش رو بالا و پایین می کرده تا به بهترین شکل ممکن برسه.
دیوان حافظ تقریبا حدود 470 تا غزل داره . حافظ حدود 65 سال عمر کرده بود. حتی اگر فرض کنیم که حافظ از سن 20 سالگی شروع به شعر گفتن کرده ، تقریبا می شه گفت که حافظ در هر سال به طور میانگین 11 غزل سروده .
یعنی برای هر غزل بیشتر از یک ماه وقت گذاشته و بعضی از عبارات رو تغییر داده. این خودش یکی از دلایل وجود نسخه ها و تصحیح های شعر حافظه. چون کسی که این ها رو ثبت کرده در بعضی مواقع به صورت دلخواه عبارات رو انتخاب کرده و ....
در مورد تصحیح شعر هم روش های گوناگونی وجود داره و این هم باز خودش یکی از دلایل زیاد بودن تصحیح های شعر حافظه.
در کل 4 روش متداول موجوده که :
1- تصحیح تک نسخه ای : تو این روش باید یه نسخه قدیمی تر و کم غلط تر انتخاب بشه . بعد با یکی دوتا نسخه کمکی، ایراد های اون نسخه گرفته بشه. معروفترین نمونه از این تصحیح کاریست از استاد عبدالرحیم خلخالی که در سال 1308 منتشر شد و منبع اصلیش هم نسخه ای بود مربوط به سال 827 هجری قمری (حدود 35 سال پس از فوت حافظ).
2- تصحیح چند نسخه ای: توی این روش مصحح از چندین نسخه گوناگون استفاده می کنه و در موارد اختلاف به نسخه های قدیمی تر یا به عباراتی که در تعداد نسخه بیشتری وجود دارند اعتماد می کنه. اولین و معروف ترین نمونه از این روش تصحیحی است که استاد علامه قزوینی و دکتر قاسم غنی در سال 1320 انجام دادند.اونا تفسیر خلخالی رو به همراه 17 نسخه دیگه مطالعه کردند و تصحیح خودشون رو ارائه دادند.
3- تصحیح ذوقی : افرادی که از این روش استفاده می کنن اعتقاد دارن که در ادبیات باید به مسائل زیبایی شناختی هم توجه کرد و فقط کثرت و تکرار ملاک انتخاب نیستند. معروفترین نمونه از این شیوه تصحیح مربوط به هوشنگ ابتهاجه که سال 1372 منتشر شد. در این تصحیح وی از 31 نسخه قدیمی استفاده کرده بود و علاوه براین زیبایی شناسی رو هم یکی از ملاک های خودش برای موارد مورد اختلاف قرار داده بود.
4- تصحیح گردآوری : این روش در واقع یه تصحیح نیست . توی این روش هر بیت و غزلی که مربوط به حافظ بوده رو جمع آوری کرده و در قالب یک دیوان قرار داده اند.
این مختصر!!!!! توضیح فکر می کنم برای پست بعد لازم باشه.
ایشالا توی چند روز آینده اون پست رو هم می ذارم تا نظر شماها رو در مورد اون شعر خاص بدونم
با تشکر