الهام - فرزان
من داستان نگفته شذه از دهنتم
از جایی میام که نمیزنه یه پرنده پر
همونجایی که زندگی میکتی بغل مرگ
اونقدر میبینی تا چشات بیاد از حدقه
در همه ی لغت نامه های دنیا رو هم که باز کنی
واسه تعریف من میاری کلمه
کم منو سر بکش دور سرم بچرخ
بذار برا یه بارم شده من ازت بگم
هنوز روی تنت جای ترکای دیوار
من آخر تو سرتم از هر راهی بشی وارذ
من جبر حاکم بشت دست تقدیرم
که مشتش رو بت تقدیم کرد
و
ازت ساختش یه دیوانه
دیوا نمیدونن چه سیاهی ای بشت وجود روشن تو خوابه
تو رها میشی یه روز مشتم
اگه باز شه این وجود توست که مخترع راز
کل دنیا میتونه به قدرتت ببازه
من یه الهام توی سر لعنتیتم
که تا اخرش میکشونمت سمت حقیقت
بعضی وقتا تیر میشم میرم رو شقیقت
صدبار دیگم به دنیا بیای من همینم
باید حقیقت رو ببینی داد بکشی
طعم تلخ خفگی رو زیر اب بچشی
باید عاشق سینه چاک زندگی باشی
تا شاید بعد از مرگ به کمال برسی
من اون باد لعنتیم که میپیچم توی گوشت
اشکی که میرم تو مغز نمیریزم روی گونه
یه ایدم که میکشونمت سمت نابودی
از روزی که منو دیدی تو شبت اروم نیست
مرحم دردت دارو نیست
انگار تا اﻻن خواب بودی
از روزی که یه بچه ی سر به راه بودی
تا اﻻن که داری میرسی به طعم نا امیدی
مرگ ما بودیم که با هم همه جا بودیم
من دارم میام واسه خلق نابودیت
بی اراده دستت رو میبرم رو ورقت
تا یه لحظم نکنی تو به بودنم شک
بذار مغز فلاسفه کلافه شه برای فکر
به دﻻیل و حقایق هستی من
هیچکدوم نمیشناسین منو
چونکه پشت صورتکم میاد بیرون دود از کلت
اگه نقاب رو برداری اونوقت خودت
رو میبینی که اونجا واستاده بودی از روز اول
من یه الهام توی سر لعنتیتم
که تا اخرش میکشونمت سمت حقیقت
بعضی وقتا تیر میشم میرم رو شقیقت
صدبار دیگم به دنیا بیای من همینم
باید حقیقت رو ببینی داد بکشی
طعم تلخ خفگی رو زیر اب بچشی
باید عاشق سینه چاک زندگی باشی
تا شاید بعد از مرگ به کمال برسی
