هما پور اصفهانی

[ShiNinG]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

متاسفم که این و میگم من خودم تا یه ص از قرار نبود و خوندم و واقعا برای خودم که همچین کتابیو خوندم متاسف شدم ...
خیییلیییی عامه پسند و سطح ِ پایین ... من خودم خیلی خیلی کم پیش میاد که یه رمان ِ ایرانی ِ عاشقانه بخونم ... اما این واقعا خیلی عامیانه بود ... نه داستانش معنا و مفهوم داشت و نه با عقل جور در میومد ... در سطح ِ یه نوجوونه معمولیم نبود چه برسه به یه بچه سمپادی ...

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

در سطح ِ یه نوجوونه معمولیم نبود چه برسه به یه بچه سمپادی ...

مرسی که اینُ گفتی! هی داشتم فکر میکردم اینُ بگم یا نه ...
میخواستم به صورت جدی بگم که بچه ها، اگه واقعا یه همچین کتابایی رو به عنوان"کتاب" میخونید، یه تجدید نظری بکنید خواهشا. یهو ولش نکنید! کتابای دیگه رو بخونید، ببینید که بهتر از اینا هم هست ...

 

[Billy the kid]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

این جور کتابا " ادبیات" به معنای اصیل و "هنر" نیستن. برید "ادبیات" بخونید لطفا"!

 

[afroDt]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

ببینین گویا بحث جدی شد.

من معتقدم آدم تو زندگیش باید همه جور کتابی رو بخونه؛ و بعد انتخاب کنه چی خوبه چی بد...

این حتی شاید از داستان ـایی که آدم قبل خواب تو ذهنش می‌سازه هم کیفیتش پایین تر باشه؛

ولی به هر حال با یه بار خوندن؛ آدم رو با طرز فکرِ یکی، دغدغه های یکی، علایق یکی، نگاه ِ یکی آشنا می‌کنه.

آدم نباید از امتحان کردن بترسه و تاسف هم نداره خوندنش؛

گاهی از هر چیزی نباید اون چیزی که می‌گه رو برداشت کرد.

امیدوارم منظورم رسیده باشه!

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

اینُ من دقیقا میخواستم تو تاپیک م.مودب پور بگم. (اونجا هم میگم حالا! )
بدترین کار ممکن، این‌ـه که آدما بشینن سرجاشون و مثلا تز بدن که :" م. مودب پور؟! اه اه! چقد مزخرف!"
من خودمم اینجوری بودما. خیلی هامون اینجوری ایم کلا.
ولی من به این نتیجه رسیدم که حداقل باید یه کتاب از طرف خوند، بعد قضاوت کرد.
اگه آدم میخواد همه جانبه به یه قضیه نگاه کنه باید این کارو کنه. اگه میخواید تک بعدی باشید که هیچی!

 

[مهسـا]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

آدم وقتش خیلی باارزشه و هرکتابی ارزش خوندن نداره.ولی برای اینکه آدم انتخاب کنه نویسنده هارو باید ازشون کتاب بخونه.حتی اگه شده یه کتاب ناقص!یعنی لزومی نداره کتابو کامل بخونه!ولی همین که آدم چند صفحه از رمان یه نفرو خونده باشه و با سبک نوشتاریش آشنا شده باشه خیلی بهتره تا اینکه از رو گفته های دیگران فقط حرف بزنه!
من از مودب پور یه کتاب خوندم اسمش پریچهر بود فکر کنم!!یا همچین چیزی!بعد خدایی یه عاشقانه به شدت باور ناپذیر بود!همه چیو به هم بافته بود رسما!واقعااحساس کردم به شعورم توهین شد!تازه اون موقع راهنمایی بودم!بعدش که دیگه کلا فقط کتابای سنگین میخوندم چون وقتی واسه تلف کردن برای کتابهای سطحی نداشتم...
ضمن اینکه حرف ریحانه رو تایید میکنم که تا نخوندین طبق حرفهای بقیه فحش ندین به یه نویسنده! این رو هم باید بگم که تا از یه نویسنده کتاب نخوندین ازش تعریف نکنین!
مثلا آدمهای زیادیو دیدم که دائم از پائولوکوئیلو حرف میزدن و میگفتن عالیه و اینا بعد هیچ انتقادیو هم قبول نمیکردن به آثارش.سرحساب میشدی میدیدی اصلا تاحالا یه کتاب هم نخوندن ازش!!بعد با من که چندین کتابشو خونده بودم و حتی کتاب "اعترافات یک سالک" که مصاحبه ایه باهاش از زندگیش و ... رو هم خونده بودم و درمورد زندگیش هم میدونستم واینا کلی دعوا میکردن...
یا مثلا بورخس یا مارکز یا یوسا...
نمیگم بدن ها!!!!!!!!!!!میگم تا نخوندین اظهار نظر نکنین
(یه کم بی ربط شاید باشه به این تاپیک ولی حرف کلی بود!)

 

[یه نفر!!!]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

رمان های پور اصفهانی نسبت به بقیه خیلی بهتره
ولی باید قبول کنیم که خیلی از رمان های ایرانی ارزش خوندن و وقت گذاشتن ندارن
رمانای خارجی هم اینجوری هست ولی کمتر

 

[ShiNinG]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

ببینین گویا بحث جدی شد.

من معتقدم آدم تو زندگیش باید همه جور کتابی رو بخونه؛ و بعد انتخاب کنه چی خوبه چی بد...

این حتی شاید از داستان ـایی که آدم قبل خواب تو ذهنش می‌سازه هم کیفیتش پایین تر باشه؛

ولی به هر حال با یه بار خوندن؛ آدم رو با طرز فکرِ یکی، دغدغه های یکی، علایق یکی، نگاه ِ یکی آشنا می‌کنه.

آدم نباید از امتحان کردن بترسه و تاسف هم نداره خوندنش؛

گاهی از هر چیزی نباید اون چیزی که می‌گه رو برداشت کرد.

امیدوارم منظورم رسیده باشه!

کاملا درست ِ ... من خودم هم میگم آدم باید نظرات ، عقاید و دیدگاه های اقشار و طبقات مختلف جامعه رو مورد بررسی قرار بده تا خودش بتونه انتخاب ها و رفتار های درستی داشته باشه ... متاسفانه رمان های ایرانی غالباً رویایی و دور از واقعیتَن ... به عنوان ِ مثال توی کتاب ِ قرار نبود ، واقعا یک دختر ِ قوی و درست اینقدر سبک بازی در میاره ؟! نه واقعا ... یا مثلاً دوتا آدم تحصیل کرده (همکارای شوهر خواهرش مانی) از یه دختر که شروع میکنه واسه لوس بازی توی یک دفتر اداری جیغ میزنه خوششون بیاد ...
این تاپیک نقد ِ کتاب های خانوم ِ اصفهانی ِ ... همه هم اینجا دارن "نقد" میکنن ... من خودم هم چند ص از کتاب ِ قرار نبود رو خوندم ... و مقصودم از گفتن ِ اینکه در شان ِ یک سمپادی نیست این نبود که هرکی که اینو خونده سمپادی نیست ... چون خودم هم چند ص شو خوندم ... منظورم اینه که از نظر ِ من به عنوان ِ یه مخاطب ، کتاب های این خانوم اصلا ارزش ِ حتی یک دقیقه وقت گذاشتن رو هم ندارن ... وگرنه امتحانِ چیز های مختلف تاحدودی خیلیم خوب ِ ...
من پیشنهاد میدم اگر میخواین با سطح ِ فکر مردم و واقعیت های زندگی آشنا بشین به جای خوندن ِرمان های آبکی و سطح ِ پایین ایرانی کتاب هایی رو بخونین که منتقد ها نظر ِ مثبتی نسبت بهشون دارن ... کتاب های نویسنده های بزرگی مثل ِ محمود دولت آبادی ، یا حتی یکی از کتابای خانم نازی صفوی (تاحدودی) ، سامرست موآم ، جورج ارول و ....
{ با تشکر از وقتی که در اختیار من قرار دادید :" }

یه مسئله ای که هست اینه که برای آشنا شدن با زمان حال نیاز به خوندن آثار نویسنده هایی از دوره خودمون(یعنی جدیدتر از دولت آبادی و اینها!) و همچنین از فرهنگ خودمون(یعنی به جز جرج اورول و اینها)داریم!
من عاشق آثار نویسنده های بزرگم.چه ایرانی و چه خارجی.ولی خب از نظر زوایه دید و نوع نگاه با ما خیلی متفاوته برخی از این آثار و شاید ما نیاز داریم کتابهایی از فرهنگ خودمون و زمان خودمون هم بخونیم.
چه نویسنده های جدید ایرانی می شناسید که آثار خوبی داشته باشند؟
مادرم کتابهای خانم گلی ترقی رو بهم پیشنهاد کردن.دارم یه کتاب میخونم ازشون به اسم خاطره های پراکنده. کتاب خوب و سنگینیه :)
تعریف بعضی از کتابهای خانم بلقیس سلیمانی رو هم شنیدم کمابیش.مثل کتابهای بازی آخر بانو و به هادس خوش آمدید.باز هم پیشنهاد مادرم بوده که بخونم.البته نه اینکه صد درصد تاییدشون کنند ها!نه ! فقط اینکه به هرحال اینها نسبت به نویسنده های جدید در حال حاضر،شاید بهتر باشه آثارشون و آدم از خوندنشون احساس نکنه وقتش تلف شده!
ولی مثلا به شخصه اصلا از کتابهای خانم مهسا محب علی خوشم نمیاد!!با اینکه کلی جایزه برنده شده و کلی مورد علاقه منتقدینه! این میتونه خب دلیلش شخصی باشه.مثلا اینکه من از این روشنفکرنماییهای جدید خوشم نمیاد!اینکه رمانهای روشنفکری جدیدبعضیهاشون این شکلین که میخوان یه آدم خیلی خوب و روشنفکر و مدرن رو توصیف کنن بعد میان همه ش یا در حال سیگار کشیدن توصیفش میکنن یا درحال مشروب نوشیدن یا درحال خیانت!!! من به شخصه از این چیزها خوشم نمیاد و کتابی که از خانم محب علی خوندم یه همچین فضایی داشت!
ولی خب شخصیه!یعنی شما بخونین ممکنه خیلی هم دوست داشته باشین.
مسئله اینه که باید خوند!باید انتخاب کرد!
یه سری نویسنده خیلی معروف بزرگ که داریم از اول اینقدر معروف نبودن!این قدر هم بزرگ نبودن از اول!به مرور زمان با نقدهایی که بهشون وارد شده قوی شدن و معروف.پس ما هم نباید کلا نویسنده های امروزی رو بندازیم دور و بگیم اصلا از نویسنده های جدید خوشم نمیاد...با خوندن آثارشون باید بشناسیمشون نویسنده های جدید رو که حتما بینشون نویسنده های خوب هم پیدا میشه :)

چرا مباحث رو باهم قاطی می کنین آخه ؟! من پیشنهاد دادم ... خانوم نازی صفوی(تاحدودی) ، زویا پیرزاد ، رضاامیر خوانی ، عرفان نظر آهاری ، گلی ترقی و ...



+ زهرا : دو پست متوالی خلاف ِ قوانینِ. : ) با تشکر!

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

بچه ها نظراتتون درسته ولی بیخیال، درمورد هماپوراصفهانی قراره بحث شه. یه مقدار بحث داره منحرف میشه.
قطعا اکثر ماهایی هم که خوندیم صرفا جهت دورهم‌ باشیم (!) بود. وگرنه قطعا به همچین کتابی نمیشه به دید یه کتاب فاخر نگاه کرد.
ولی بعضی وقتا برای خود من جالبه با همچین تفکراتی آشنا بشمُ بدونم یه دختر ۴-۵ سال از من بزرگتر، چجوری داره نگاه میکنه دنیا رو!

 

[afroDt]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

بله بله بنده موافقم وقت تلف کنیه..

ولی هب خدا روحِ منُ شاد کرد وقت ـایی که مریض بودم افتاده بودم تو خونه!

ریحانه هم خوب می‌گه؛ البته بحث همچین منحرف نشد. ولی خب دیگه حرفا تکراری شدن!

به هر حال خوندن به قصد فان ِـش خالی از لطف نبود.

با تشکر از مدیران محترم! "

 

[matin320]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

واقعا ارزش خوندن نداره.
خوندن رمان های جورج اورول و پائلوکوئیلو برای بار دهمش هم جذابیت بیشتری داره تا داستان های این خانوم

 

[Billy the kid]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

واقعا ارزش خوندن نداره.
خوندن رمان های جورج اورول و پائلوکوئیلو برای بار دهم هم جذابت بیشتری داره تا داستان های این خانوم

اول اینکه اون دو تا نویسنده ای که اسم بردی، اصلا" قابل قیاس با این خانوم نیستن
دوم، جرج اورول ُ با پائولو کوئلیو مقایسه کردن یه چیز ِ به غایت فُکاهیه!

 

[afroDt]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

واقعا ارزش خوندن نداره.
خوندن رمان های جورج اورول و پائلوکوئیلو برای بار دهم هم جذابت بیشتری داره تا داستان های این خانوم

شما داستان های پائلو کوئیلو رو می‌خونی واس جذابیت ـش؟

لابد می‌خوای بگی ارزش ادبی هم داره؟

 

[parrez]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

من همه ی رمان های هما رو خوندم و خودش رو هم از نزدیک دیدم .. از نظر من قرار نبود با وجود موضوع تکراری اش (‌دختر و پسر همخونه ای علی رغم تموم نفرتشون از هم در ابتدای رمان در آخر عاشق همدیگه میشن ) داستان پردازی قوی داشت ... البته اغراق در شخصیت ترسا کاملا مشخص بود... ولی در کل رمانیه که ارزش خوندن داره ، در ضمن یکی از پرطرفدارترین رمان های سایت نودهشتیا و در آستانه چاپه.

رمان جدال پر تمنا ، سوژه ی بکر، داستان یه دختر مسیحی و یه پسر مسلمون معتقد که عاشق همدیگه میشن .. داستان جالب بود و ارزش خوندن رو داشت.
و اما توسکا .. رمانی که به نظرم ضعیف ترین کار هماست. در این باره هیچی نمی گم و فقط نقدی که توی مسابقه ی نقد برتر رمان توسکا بیشترین رای رو آورد رو این جا میذارم :


موضوع و طرح اولیه رمان توسکا تقریبا بکره. دختری که وارد دنیای بازیگری میشه در حالیکه چندان علاقه ای هم به این کار نداره. این موضوع می تونست دستمایه یه رمان خوب باشه و واقعیت زندگی بازیگران و دنیای سینما، مشکلات و حتی مافیای سینما رو هم به چالش بکشه اما متاسفانه اینطور نشد.
رمان تبدیل میشه به یه داستان فوق هندی و افسانه مانند و خودِ نویسنده هم اذعان می کنه که قصدش این بوده که یه داستان هندی بنویسه!
شخصیت پردازی داستان ضعیف هست. خواننده نمی تونه به خوبی با اهالی افسانه ای داستان ارتباط برقرار کنه. پسری که با" یک بار دیدن" عکس دختر بازیگر، چنان شیفته و دلباخته او میشه که عنان از کف میده و با تلاش زیاد بالاخره محل کار اونو شناسایی می کنه و با اتومبیلش می پره وسط لوکیشن فیلمبرداری!!!
در قسمتهای بعدی مشخص میشه که پسر داستان دارای بیماری روانی هست، به خاطر آشناییش با یه دختر بیمار و به دلیل اینکه نتونسته اون دختر رو از این بیماری نجات بده و دچار بیماری روحی شک و تردید به دیگران میشه!!! که من خواننده درست متوجه نشدم عدم نجات اون دختر به بیماری شک و تردید دقیقا چه ربطی داره! نویسنده اطلاعات روانشناسی که منجر به این اتفاق میشه رو با خواننده در میون نمیذاره و خواننده مجبور میشه صرفا این موضوع رو بپذیره.


توصیفات و صحنه پردازی داستان خوبه. خواننده می تونه به خوبی تصاویر و صحنه ها رو پیش چشم خودش ببینه. همینطور رفتارها و حالتهای چهره شخصیتهای داستان رو. از این لحاظ داستان موفق هست.

نویسنده در جایی از داستان، از شخصیتهای رمان قبلیش هم کمک می گیره و اونا رو وارد داستان می کنه. باید بگم که این کار جالب و البته با ریسک بالا بود اما نویسنده به خوبی می تونه ارتباطی مناسب بین شخصیتهای قدیم و شخصیتهای جدید برقرار کنه و از شخصیتهای داستان قبلی استفاده افراطی و بی رویه نمی کنه. این یه عمل مبتکرانه و شجاعانه بود.

در کنار داستان اصلی، نویسنده داستان فرعی رو هم مطرح می کنه که هیچ ربطی به داستان محوری نداره، گاهاَ بیش از حد لزوم بهش می پردازه و باعث خسته کننده شدن داستان و بی حوصلگی خواننده میشه.
در این داستان فرعی می بینیم که یکی از دوستان شخصیت اول فیلم، با یکی از ستاره های سینما دچار یه رابطه نامشروع ناگهانی و یکباره میشه. رابطه ای که اونقدر ناگهانی و بدون دلیل هست که حتی خواننده دچار شک میشه! نویسنده نشون میده دختر مذکور اساسا از کاری که کرده پشیمون نیست، بلکه فقط از دید جامعه نسبت به خودش و رو شدن ماجرا می ترسه و حتی به اینکه چرا کارش عیب تلقی میشه اعتراض می کنه!!! نویسنده کار دختر رو با توجیه عشق و احساسات ماست مالی می کنه و ستاره سینما رو که اتفاقا اونم کارش از روی عشق بوده!!! به پای دختر میندازه و در نهایت هردو در کمال عشق و خوشبختی ازدواج می کنند و عاقبت به خیر میشن!!!
به عنوان خواننده انتظار داشتم نویسنده لااقل کمی واقعیت چاشنی کارش کنه، نشون بده که اینجور هنجار شکنیها عاقبت خوبی نداره، اما نویسنده در راستای همون هندی نویسی! نشون میده که به بهانه عشق و علاقه میتونید روی "هر ارزشی" پا بگذارید و مطمئن باشید که به نتیجه خوب مورد نظر خودتون می رسید!!! این قسمت از داستان، به عنوان یک اثر قلم، فوق العاده بدآموز و ضدارزش بود.
و در آخر،داستان با یک صحنه پریدن ماشین وسط بساط عروسی دختر بازیگر و به هم خوردن مراسم، به خوبی و خوشی به پایان می رسه! به اضافه صحنه کناره گیری بازیگر از شغلش، به عنوان اشانتیون!!!

در کل، با توجه به نیت نویسنده برای نوشتن یه داستان غیرواقعی،عامه پسند و صحنه دار! و به اصطلاح هندی، میشه گفت نویسنده خوب عمل کرده و یه داستان هندی، به معنای واقعی کلمه ، نوشته و در جذب مخاطبهای مخصوص به خودش هم کاملا موفق بوده.
من به عنوان یک خواننده که انتظار رعایت اعتدال بین واقعیت و خیال رو از یک داستان دارم، به این رمان از 20، نمره 14 میدم.

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

من همه ی رمان های هما رو خوندم و خودش رو هم از نزدیک دیدم .. از نظر من قرار نبود با وجود موضوع تکراری اش (‌دختر و پسر همخونه ای علی رغم تموم نفرتشون از هم در ابتدای رمان در آخر عاشق همدیگه میشن ) داستان پردازی قوی داشت ... البته اغراق در شخصیت ترسا کاملا مشخص بود... ولی در کل رمانیه که ارزش خوندن داره ، در ضمن یکی از پرطرفدارترین رمان های سایت نودهشتیا و در آستانه چاپه.

میشه بگید ارزش خوندن داشتن رو بر چه اساسی میبینید؟
(جمله م رو صرفا سوالی بخونید، و نه هیچ جور دیگه ای!)

 

[parrez]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

میشه بگید ارزش خوندن داشتن رو بر چه اساسی میبینید؟
(جمله م رو صرفا سوالی بخونید، و نه هیچ جور دیگه ای!)

این یه رمان عاشقانست .. نه با خوندنش چیزی به اطلاعاتتون اضافه میشه نه هیچ چیز دیگه ای .. بار علمی و اخلاقی هم نداره .. فقط یه رمانیه که بخونی و در حین خوندن ازش لذت ببری .. بعضی از رمان ها اطلاعات روانشناسی جالبی به آدم میدن ولی قرار نبود از اونا نیست ( با وجود این که شخصیت مرد داستان روانشناسه ) ولی توصیف ها و داستان پردازی قوی اش چیزیه که بهش ارزش خوندن میده ..

 

[Billy the kid]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

این یه رمان عاشقانست .. نه با خوندنش چیزی به اطلاعاتتون اضافه میشه نه هیچ چیز دیگه ای .. بار علمی و اخلاقی هم نداره .. فقط یه رمانیه که بخونی و در حین خوندن ازش لذت ببری .. بعضی از رمان ها اطلاعات روانشناسی جالبی به آدم میدن ولی قرار نبود از اونا نیست ( با وجود این که شخصیت مرد داستان روانشناسه ) ولی توصیف ها و داستان پردازی قوی اش چیزیه که بهش ارزش خوندن میده ..

رمان های عاشقانه ای که ارزش ِ ادبی داشته باشن و بهشون بشه گفت ادبیات وجود ِ خارجی دارن.
مثال: ( از به اندازه ی دانه خردلی که من خوندم)
گتسبی بزرگ ( فیتز جرالد)
من او را دوست داشتم ( آنا گاوالدا)
آئورا ( کارلوس فوئنتس)
شوخی ( میلان کوندرا)

این رمان های عاشقانه ای که شما طرفدارشی، صرفا" تکرار ِ مکررات ان. یه الگوی از پیش تعیین شده دارن و با هر داستان ِ جدید، فقط اسم ِ شخصیت ها و مکان ها عوض می شن، همین! ارزش ِادبی ِ خاصی ندارن، اما اینایی که من اون بالا گفتم، حداقل چیزایی ان که قابل ِ بحث در حوزه ی تخصصی ادبیات هستن.

 

[asghar shepeshu]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

من قرار نبود و توسکاشو توی 98ia خوندم عالی بود

 

[maryam.mb]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

"جدال پر تمنا" اطلاعات دینی من رو درباره ازدواج با پیروان ادیان دیگر بالا برد... .
فقط می تونم بگم از خیلی های دیگه بهتره و بهتر می نویسه اما مقایسه با بالاتر یکم.... .

 

[sAr@ rsH]

پاسخ : هما پور اصفهانی ، نویسنده ی جوان ولی فوق العاده

یکی از بهترین نویسنده های رمّان عاشقانست....
یه وقتایی هست هر کسی نیاز داره نوشته های عاشقانه بخونه یا آهنگای عاشقونه گوش بده یا حتی فیلمای عاشقونه ببینه...هیچ کس نمیتونه انکار کنه همی چین نیاری نداره...همه این نیازو دارن اما هر کس به نحوه ی خاصی این نیازو برطرف میکنه....
اگه کسی بخواد رمّان عاشقانه بخونه من شخصاً رمّان های هما رو معرفی میکنم بش