هیچ اهمیتی نداره فقط اعصابمون خورد میشه=)واقعا چرا اهمیت بدیم که موقع دوچرخه سواری تیکه میندازن یا نه...چه اهمیتی میتونه داشته باشه؟!
هیچ اهمیتی نداره فقط اعصابمون خورد میشه=)
تحقیر میشیم=)
حالمون از جایی ک بدنیا اومدیم بهم میخوره=)
میفهمیم ک تو جامعه ای زندگی میکنیم ک همچنان بلد نیستن جنس مونثو جز از دیدگاه جنسی ببینن=)
وقتی همه این حسا یهو درونمون سرازیر شدن حالمون حتی از خودمون بهم میخوره ک برامون مهمه ک فلانی بم تیکه انداخت=)
هر چقدر بگی اهمیتی نداره ک فلان ادم مریض بم تیکه انداخت.هر چقد بگی اون عقب افتاده اصلا واسم مهم نیست.بازم ناراحتی.بازم اعصابت خورده.بازم دلت نمیخواد کسی ب چشم بد نگاهت کنه=)
غیر اینه؟=)
نه خستگی ناپذیرندید ناامیدانه ی تو رو قبول دارم و خودم نیز دچارشم منتها خوب میدونم که اگر اهمیت بدیم به حرفای بیخودشون و یا حتی اگه ناراحت و دلزده بشیم دست از کارشون نمیکشن،اما اهمیت ندادن به خودشون و حرفاشون خستشون میکنه و دیگه با کسی که انگار نمیشنوه حرفی نمیزنن
اگه با قدیم مقایسه کنیم زیادم خستگی ناپذیر نیستن و خیلی از تفکرات تند یا بهتره بگم کمیتشون کم شده ، ینی اگه قبلا همه مذهبیا به یکی که دوچرخه سواری میکرد یه جور دیگه نگاه میکردن الان بعضی بی شعورا اینجورین فقط!نه خستگی ناپذیرن
کاری به موضوع بحث ندارم ولی ناموسا با چادر دوچرخه سواری نکنید و اگه هم کسی میکرد بگین نکنه : )) از جون خودش سیر شده به فکر بقیه باشه یه وقت بیفته و به کسی بخوره یا ماشینی بهش بخوره دیگه واویلا!اها یروز صب چادر سرخواهرت کن بگو بره دوچرخه سواری کنه ببین بش گیر میدن یا نه
مثالی بود برای با حجاب تفریح کردن.کاری به موضوع بحث ندارم ولی ناموسا با چادر دوچرخه سواری نکنید و اگه هم کسی میکرد بگین نکنه : )) از جون خودش سیر شده به فکر بقیه باشه یه وقت بیفته و به کسی بخوره یا ماشینی بهش بخوره دیگه واویلا!
این با چادر دوچرخه سواری کردن رو دیدم که میگم ، در بهترین حالت به چیز رفتن چادر از فوایدشه![]()
قیمه هارو نریز تو ماستا
کاری به موضوع بحث ندارم
چه مودبمن خودم عاشق دوچرخه سواریم اما میترسم چون یکی از دوستام دوچرخه سواری میکرده دوتاپسر به طرفش سنگ پرتاب میکنن دماغش میشکنهتازه باید کلیم تیکه بشنویم آهای بعضیا مگه .. دارید ماهم حق داریم دوچرخه سواری کنیم
من غر نمیزنم فقط دردودل میکنم![]()
چه مودب![]()
احتمالا منظورم مرض یا کرم بوده :/
خب از اونجایی که ایستگاه دوچرخه نداریم توو شهر بی صاحابمون و رفتنت با خودت و برگشتت به دست خداست دوچرخه سواری رو به آخر شب ها موکول کردم که هم خلوت تر باشه هم مجبور نباشم به خزعبلات گوش بدمآها هندزفری هم پیشنهاد می کنم
پ.ن: حال این دوستمون که دماغش شکسته بود هم خوبه![]()
خو تو پارک و اینا برو دوچرخه سواری ن وسط خیابونولی جدا موقع دوچرخه سواری استفاده از هنزفری میتونه خطرناک باشه چون سر پیچ خیابونا و اینا شنیدن صدای ماشین و موتور خیلی مهمه.
#تجربیات_نزدیک_به_مرگ
من کامل مخالفم با این نظرکوهسنگی تو مشهد (طرف رودکی)فضای خیلی خوبی واسه دوچرخه سواری داره...هم انسان های نرمالی هستن تو پارک و هم تجربیات نزدیک به مرگ(تصادف)براتون پیش نمیاد
تو شهر، کلا تو ایران دوچرخه سواری کردن چیز پر ریسکیه..بی خیالش بشی به نطرم بهتره ...دختر و پسرم نداره![]()
والا ما با هندزفری و بدون هندزفری خواهیم مرد |: بنابراین ترجیح می دم به شکلی رمانتیک و درحال گوش دادن به موسیقی مورد علاقم جان به جان آفرین تسلیم کنم.ولی جدا موقع دوچرخه سواری استفاده از هنزفری میتونه خطرناک باشه چون سر پیچ خیابونا و اینا شنیدن صدای ماشین و موتور خیلی مهمه.
#تجربیات_نزدیک_به_مرگ