موسسه که چندان انتخابا زیاد نیست :د
یه قلمچیه یه گزینهدو نهایتا دیگه گاج که سطح همهشون با اختلاف روی بعضی مبحث و دروس اوکیه، میمونه برنامه راهبردی که اگر یکی مشاور نداشته باشه (برنامه مستقل) باید تا حد امکان خوب باشه و خیلی مهمه.
پایین صفحه میتونی عدد تستای مشکلدار رو بنویسی یا با مداد تیک بزنی بقلشون.
خیلی دور از دسترس ترجیحا علامت نزن چون به راحتی با سخت کردن دسترسی بهشون یه عاملی ایجاد میکنی که باعث شه کمتر سراغش بری.
اولا لازمه به خودت یادآوری کنی که کتاب و جزوهت فرار نخواهند کرد
مثلا هر درسی که میخونی اصولا باید بعدش تست آموزشی بزنی، قضاوت این که آیا یاد گرفتی یا مطالعهت موثر نبوده رو موکول کن به بعد از زدن تست آموزشی کافی. وقتی تستای درسو بزنی میفهمی کجا رو ضعیف تر خوندی و وقتت رو میذاری روی همون فقط. اینطوری بهتر نیست؟
ثانیا کسایی که وسواس مطالعه دارن خیلی وقتا مشکلشون اینه که تاکیدهاشون رو جای اشتباهی گذاشتن برای همین فکر میکنن یادشون نمیمونه.
مثلا یه دانشآموزی میگفت من دینی هرچی میخونم بازم حس میکنم یاد نمیگیرم، ازش پرسیدم چجوری میخونی؟ کاشف به عمل اومد که میخواسته جملههای کتابو حفظ کنه و فکر میکرده دینی خوندن یعنی این و نمیتونسته انجامش بده. با اصلاح تاکیدهاش مشکل حل شد. منتها اینجور موارد نسخه کلی نداره، باید مثلا هر درس یا مبحثی همچین مشکلی توش هست اختصاصا براش راه حل داده شه و بررسی بشه.
اما برنامه داشتن هم موثره. مثلا تو برنامه میریزی و به مشاور یا پشتیبانت نشون میدی اگر درست حسابی بلد باشه بهت میگه تایم این مبحث رو استاندارد تعیین کردی یا نه و تو میدونی حق نداری تا آخر هفته بشینی یه فصل بخونی. (عجلهای نمیگم بخون ها، تایم استاندارد اگر باشه و روش مطالعهت درست باشه به موقع جمع میشه)
راجع به عربی همین تاپیک یه مطلب مفصلی نوشتم که ارجاع میدم به اون ولی از یه حدی سخت تر (تالیفی سخت) به درد کنکور نمیخوره چون دیگه سلیقه مولف میشه. سراسری و سنجش و نهایتا دیگه گزینه دو و قلمچی بزن، از هر کتابی که به روزتر و جدید تره. به نظر من عربی کامل گاج.