جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[majn0_0n]

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطهٔ دوری دلبر بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

خرقهٔ زهد مرا آب خرابات ببرد
خانهٔ عقل مرا آتش میخانه بسوخت

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
همچو لاله جگرم بی می و میخانه بسوخت

 

[نرگسیوم]

«حس می‌کنم تو مغزتون چیزهای دیگه‌ای جای نورون، وجود داره»
از @Krypton

 

[فاطمه الله]

دل بی دوست دلی غمگین است

 

[نون]

خواهی که برنخیزدت از دیده رودِ خون
دل در وفایِ صحبتِ رودِ کسان مَبَند
ز آشفتگیِ حالِ من آگاه کِی شود؟
آن را که دل نگشت گرفتارِ این کمند
بازارِ شوق گرم شد آن سروْقد کجاست؟
تا جانِ خود بر آتش رویش کُنم سپند

 

[Becoming]

ز چشم ساقی غمگین که بوسه خواهد چید

 

[فائزه هستم]

”سوگ من از بین نرفت فقط زندگی شلوغ شد و من مجبور به ادامه دادن بودم همین”...

بازم همین ...

 

[Krypton]

دوست گرامی، امان از تخیل بی‌بضاعت این جماعت! گمان می‌برند انسان همواره به یک دلیل دست به خودکشی می‌زند. حال آنکه هیچ بعید نیست کسی دو دلیل برای خودکشی داشته باشد.

–سقوط، آلبر کامو

 

[پرنیان.ک]

جان چه می‌دانست از دنیا چه ها خواهد کشید...
صائب تبریزی

 

[seyyed.Meraj]

دائما يكسان نباشد حال دوران غم مخور

یک روز رسد غمی به اندازه کوه
یک روز رسد نشاط به اندازه دشت
افسانه زندگی چنین است گلم
در سایه کوه باید از دشت گذشت
{ پیر مغان }

 

[فائزه هستم]

یک تو آزردی ، مرا یک جهان شادم نکرد.

 

[Srs]

با اینکه دلگیرم ازت...الهی، الهی دنیا برات بسازه
الهی، الهی دلت به غم نبازه

 

[فائزه هستم]

زندگی اینجوری شده که ۲،۳ ساعت بهت خوش میگذره، بعد یهو ته دلت خالی میشه و یه دلشوره عجیبی میاد سراغت...

کپی پیست از یه جایی‌.

 

[پرنیان.ک]

از بخت بدم یوسف اگر باشم و در چاه
می‌پوسم و از قافله اصلا خبری نیست...

 

[majn0_0n]

"غم و اندوه تا ابد پایدار است"

ونگوک

 

[Hecate]

گویا من فراموش کرده بودم چطور باید با آدم ها حرف بزنم ؛ یا اینکه آنها نمیدانستند چطور باید با من حرف بزنند ؛ هرچه که بود زبان یکدیگر را نمیفهمیدیم.

 

[نرگسیوم]

No one wins in a fight, Vi.
توی جنگ، هیچکس برنده نیست.

 

[فائزه هستم]

‏اتفاقاً بزرگ میشی یادت نمیره. بزرگ‌ میشی می‌بینی تروما شده. قایمش می‌کنی زیر تخت.

 

[فائزه هستم]

اگر مرگم فرا رسید و یکدیگر را ندیدیم،
فراموش نکن من دیدارت را بسیار آرزو کردم ...

 

[شیطان رجیم]

حتم دارم اینو حداقل چند باری گذاشتن (غزل 143 حافظ) ولی حیفم میاد دوباره نزارمش

سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد
وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد


گوهری کز صدفِ کون و مکان بیرون است
طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد


مشکلِ خویش بَرِ پیرِ مُغان بُردم دوش
کاو به تأییدِ نظر حلّ‌ِ معمّا می‌کرد


دیدمش خُرَّم و خندان قدحِ باده به دست
واندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد


گفتم این جامِ جهان‌بین به تو کِی داد حکیم؟
گفت آن روز که این گنبدِ مینا می‌کرد


بی‌دلی در همه‌احوال خدا با او بود
او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد


این‌همه شعبدهٔ خویش که می‌کرد اینجا
سامری پیشِ عصا و یدِ بیضا می‌کرد


گفت آن یار کز او گشت سرِ دار بلند
جُرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد


فیضِ روحُ‌القُدُس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می‌کرد


گفتمش سلسلهٔ زلفِ بُتان از پیِ چیست
گفت حافظ گله‌ای از دلِ شیدا می‌کرد

 

[یاسَمَن]

از آمدنم نبود گردون را سود
وز رفتن من جلال و جاهش نفزود

وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

خیام