مشاعره

[SHAMIM.J]

یادش همه جا هست خودش نوش شما
ای ننگ بر او ... مرگ بر آغوش شما

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
اين چراغي است کزين خانه به آن خانه برند

 

[.::MoJi::.]

دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانی
لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی

 

[:-|]

دل پیش کسی باشد و وصلش نتوانی
لعنت به من و زندگی و عشق و جوانی

یک آن شد این عاشق شدن،دنیا همان یک لحظه بود
آندم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

 

[Iman Rage]

دوش می آمد و رخساره بر افروخنه بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

 

[ÄBČDE FGHÏ]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار توئی غار توئی خواجه نگه دار مرا

 

[SHAMIM.J]

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار توئی غار توئی خواجه نگه دار مرا

اینجاست یار گمشده گرد جهان مگرد
خود را بجوی سایه اگر جست و جو کنی

 

[.::MoJi::.]

یا بفرما به سرایم، یا بفرما به سر آیم
غرضم وصل تو باشد، چه تو آیی چه من آیم
کشکول طبسی

 

[mohad_z]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
هندوانه کاشتیم اما کدو برداشتیم

 

[ÄBČDE FGHÏ]

تا دهن بسته ام از نوش لبان می برم آزار
من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار

شهریار

 

[mohad_z]

ﺭﺍﺯِ ﺩﻝِ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻧﮕﻮیید
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻟﺐ ﻳﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ

عراقی

 

[.::MoJi::.]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد
حافظ

 

[mohad_z]

دمم دم می‌دهی تا کی
دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم

حافظ (نامجو )

 

[.::MoJi::.]

ما آزموده‌ايم در اين شهر بخت خويش
بيرون كشيد بايد از اين ورطه رخت خويش
حافظ

 

[mohad_z]

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم
رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم

حافظ (نامجو )

 

[.::MoJi::.]

مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر..
ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم.

 

[mohad_z]

مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم
تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

حافظ (نامجو )

 

[.::MoJi::.]

مبادا چنین هرگز آیین من سزا نیست این کار در دین من
که ایرانیان را به کشتن دهم خود اندر جهان تاج بر سر نهم
فردوسی

 

[پهلوی]

نخله ی خشک ز امر حق داد ثمر به مریمی
یافت ز نفخ ایزدی مرده حیات موتنف

مولانا

 

[Vernal]

فرزند عزیز را به صد جهد
بنشاند چو ماه در یکی مهد
نظامی

 

[SHAMIM.J]

فرزند عزیز را به صد جهد
بنشاند چو ماه در یکی مهد
نظامی

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند