چاره من نمی کنی, چون کنم وکجا برم
وه که دامن میکشد آن سرو ناز از من هنوز
زان پیش که بر سرت شبیخون آرند
در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو
تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
تو جان نخواهی
تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
او جز ملامت ما بر خود نمی پذیرد
مي رسد روزي که شرط عاشقي دلدادگي ست
در دیر مغان آمد ،یارم قدحی در دستمي رسد روزي که شرط عاشقي دلدادگي ست
آن زمان، هر دل فقط يک بار عاشق مي شود
خليل ذکاوت
تا دل به برم هوای دلبر دارد
در راه تو چو حافظ قلم کرد ز سر پایتا دل به برم هوای دلبر دارد
افسانهٔ عشق دلبر از بر دارد
دل رفت ز بر چو رفت دلبر آری
دل از دلبر چگونه دل بر دارد
فروغی بسطامی
پ.ن: امیدوارم درست نوشته باشم
یافت در بی بصری گمشده خود یعقوب
در اين سراي بي كسي ،كسي به در نمي زند
دریاب مرا ای دوست ای دست رهاننده
