مشاعره

[دژاوو]

دلی همدرد و یاری مصلحت بین
که استظهار هر اهل دلی بود
ز من ضایع شد اندر کوی جانان
چه دامن گیر یارب منزلی بود
حافظ

در دلم بود كه بي دوست نباشم هرگز ....... چه توان كرد كه سعي من و دل باطل بود

 

[Melishanka]

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را

 

[دژاوو]

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش ...... اين چراغي است کزين خانه به آن خانه برند

 

[Melishanka]

دل گرچه مدامم هوس خط تو دارد
لیک از تو خوشم با کرم گاه به گاهی
تقدیر الهی چو پی سوختن ماست
مانیز بسازیم به تقدیر الهی

 

[دژاوو]

دل گرچه مدامم هوس خط تو دارد
لیک از تو خوشم با کرم گاه به گاهی
تقدیر الهی چو پی سوختن ماست
مانیز بسازیم به تقدیر الهی

یا رب، نگاه کس، به کسی آشنا مکن ......... گر میکنی، کرم کن و از هم جدا مکن

 

[دژاوو]

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

حافظ

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد

جز غم که هزار آفرین بر غم باد

 

[دژاوو]

دنیا طلبان ز حرص مستند همه
موسی کش و فرعون پرستند همه
هر عهد که با خدای بستند همه
از دوستی حرص شکستند همه
ابوسعید ابوالخیر

هر کس از جام ازل گر چه به نوعی مست است

چشم مست تو گواه است که پیمانه یکیست​

 

[Maia]

هر کس از جام ازل گر چه به نوعی مست است

چشم مست تو گواه است که پیمانه یکیست​

تا بکاهم ز پریشانی خود می گریم
گاه و بی گاه ولی از سر بی حوصلگی
من هم ای عمر شبیه دگران می مانم
با تو همراه ولی از سر بی حوصلگی
فاضل نظری

 

[دژاوو]

تا بکاهم ز پریشانی خود می گریم
گاه و بی گاه ولی از سر بی حوصلگی
من هم ای عمر شبیه دگران می مانم
با تو همراه ولی از سر بی حوصلگی
فاضل نظری

یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست
نفرین به من اگر تورا به زر ناب دهم

 

[دژاوو]

یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست
نفرین به من اگر تورا به زر ناب دهم

مردم از فتنه گریزند و ندانند که ما ........ به تمنای تو در حسرت رستاخیزیم

 

[^N^]

مردم از فتنه گریزند و ندانند که ما ........ به تمنای تو در حسرت رستاخیزیم

من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو

 

[:-|]

من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما عاشقی است رنجیدن

 

[دژاوو]

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما عاشقی است رنجیدن

نگارینا دل و جانم تو داری
غم پیدا و پنهانم تو داری
نمیدونم که این درد از که دارم
همی دونم که درمونم تو داری

 

[Ali.D7]

نگارینا دل و جانم تو داری
غم پیدا و پنهانم تو داری
نمیدونم که این درد از که دارم
همی دونم که درمونم تو داری

یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یکان یکان پست شدند
خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر
دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند
خیام

 

[دژاوو]

یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یکان یکان پست شدند
خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر
دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند
خیام

دلفریبان نباتی همه زیور بستند

دلبرماست که باحسن خداداد آمد

حافظ

 

[Ali.D7]

دلفریبان نباتی همه زیور بستند

دلبرماست که باحسن خداداد آمد

حافظ

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان که از این پرده کار ما به نواست
حافظ

 

[دژاوو]

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان که از این پرده کار ما به نواست
حافظ

تو سراب موج گندم، تو شراب سیب داری
تو سر فریب - آری! تو سر فریب داری
لب بی‌وفای او کِی به تو شهد می‌چشاند؟!
چه توقعی‌ست آخر که از این طبیب داری ...
شب دل‌بریدن ماست چه اتفاق خوبی!
چمدان ببند بی من سفری غریب داری
پس از این مگو خیانت به حکایت یهودا
که مسیح نیست آن کس که تو بر صلیب داری
چه شکایتی است از من که چرا به غم دچارم؟
تو که از سروده‌های دل من نصیب داری!
)ببخشید طولانی شد(​

 

[Sahaʀ]

تو سراب موج گندم، تو شراب سیب داری
تو سر فریب - آری! تو سر فریب داری
لب بی‌وفای او کِی به تو شهد می‌چشاند؟!
چه توقعی‌ست آخر که از این طبیب داری ...
شب دل‌بریدن ماست چه اتفاق خوبی!
چمدان ببند بی من سفری غریب داری
پس از این مگو خیانت به حکایت یهودا
که مسیح نیست آن کس که تو بر صلیب داری
چه شکایتی است از من که چرا به غم دچارم؟
تو که از سروده‌های دل من نصیب داری!​

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد
شعله تا سرگرم کار خویش شد
هر نی ای شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی سبب نه افروختم
دعوی بی معنیت را سوختم
زانکه می گفتی نی ام با صد نمود
همچنان در بند خود بودی که بود
مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است
- مجذوب علیشاه

 

[دژاوو]

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد
شعله تا سرگرم کار خویش شد
هر نی ای شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت کاین آشوب چیست؟
مر تو را زین سوختن مطلوب چیست؟
گفت آتش بی سبب نه افروختم
دعوی بی معنیت را سوختم
زانکه می گفتی نی ام با صد نمود
همچنان در بند خود بودی که بود
مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است
- مجذوب علیشاه

تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
دو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی
حافظ فک کنم

 

[iparvai]

تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی
دو جهان به هم برآید چو جمال خود نمایی
حافظ فک کنم

من که همی لاف عشق در سخنم میزنم
وای بر احوال من گر که شوم روسیاه