مشاعره

[Sahaʀ]

تا مهر تواَم در دل شوریده نشست

وافتاد مــرا چشـم بدان نرگـس مست

این غم ز دلم نمینهد پای برون

وین اشک ز دامنم نمیدارد دست​

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به سرخوشی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
این دم که فرو برم برآرم یا نه:)
- خیام

 

[دژاوو]

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به سرخوشی گزارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
این دم که فرو برم برآرم یا نه:)
- خیام

هر جا نقش پاي تو بر خاک مانده است ..... عشقت مرا به خاک همانجا کشانده است

 

[Melishanka]

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت
محراب ابرویت نما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت

 

[دژاوو]

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت
محراب ابرویت نما تا سحرگهی
دست دعا برآرم و در گردن آرمت

تو و با لاله رویان، گل ز شاخ عیش چیدنها ...‌. من و چون غنچه از دست، تو پیراهن دریدنها

 

[Melishanka]

آن ترک پری چهره که دوش از برما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت
تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
کس واقف ما نیست که از دیده چه ها رفت

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

تا بوده چشم عاشق در راه يار بوده ... بي آنكه وعده باشد در انتظار بوده

آن ترک پری چهره که دوش از برما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت
تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
کس واقف ما نیست که از دیده چه ها رفت

 

[Melishanka]

هر دم از سینه این خاک دلی زار بنالد
که گلی بودم و بازیچه گلچین دل آزار
شهریار

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

روی دیدار توام نیست، وضو از چه کنم؟ ... دیگر از جامه ی صد وصله رفو از چه کنم؟

هر دم از سینه این خاک دلی زار بنالد
که گلی بودم و بازیچه گلچین دل آزار
شهریار

 

[دژاوو]

منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن
منم که ديده نيالوده ام به بد ديدن
حافظ

نه در غربت دلم شاد و نه رویی در وطن دارم

الهی بخت برگردد ازین طالع که من دارم

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

من شاخه ی خشکم تو بیا برگ و برم ده ... با زمزمه ی عاطفه هایت ثمرم ده

نه در غربت دلم شاد و نه رویی در وطن دارم

الهی بخت برگردد ازین طالع که من دارم

 

[دژاوو]

من شاخه ی خشکم تو بیا برگ و برم ده ... با زمزمه ی عاطفه هایت ثمرم ده

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود ..... وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

 

[دژاوو]

دردایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

حافظ

یار من خسرو خوبان و لبش شیرین است....
خبرش نیست که فرهاد وی این مسکین است

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

وارث تمام اضطراب های من سلام ... لیلی قشنگ خواب های من سلام

تو مو می بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو
وحشی بافقی

 

[دژاوو]

وارث تمام اضطراب های من سلام ... لیلی قشنگ خواب های من سلام

مرا می گفــت دوش آن یــار عیــــار ... ســگ عاشق به از شیـــران هشیـــار

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

رخت بر بست ز دل شادی و هنگام و وداع ... با غمت گفت که یا جای تو یا جای من است

مرا می گفــت دوش آن یــار عیــــار ... ســگ عاشق به از شیـــران هشیـــار

 

[دژاوو]

راز دلت را مکن فاش به نامحرمان
در بر مامحرمان راز گشودن خطاست

احمد کمالی

تو آن باغ گل یاسی، سراسر عشق و احساسی ...
مکن این گونه طنازی که این دل عالمی دارد

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

تو آن باغ گل یاسی، سراسر عشق و احساسی ...
مکن این گونه طنازی که این دل عالمی دارد

 

[دژاوو]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

چشم بیمار تو شد باعث بیماری ما
به مسیحا نرسد فکر پرستاری ما..!!
دوش در خواب لب نوش تو را بوسیدم..
خواب ما به بُود از عالم بیداری ما...
خیام

 

[Sahaʀ]

چشم بیمار تو شد باعث بیماری ما
به مسیحا نرسد فکر پرستاری ما..!!
دوش در خواب لب نوش تو را بوسیدم..
خواب ما به بُود از عالم بیداری ما...
خیام

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
- خيام

 

[دژاوو]

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
- خيام

ترسم که تو هم یار وفادار نباشی
عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی
من از غم تو هر روز دو صد بار بمیرم
تو از دل من هیچ خبردار نباشی