مشاعره

[دژاوو]

من نیز چوتو عاشق افسانه ی خویشم
باز آ به هم ای شاعر افانه بگیرییم

مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت ..... خرابم میکند هردم فریب چشم جادویت

 

[^N^]

مدامم مست میدارد نسیم جعد گیسویت ..... خرابم میکند هردم فریب چشم جادویت

تو مو می بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو

 

[دژاوو]

و ز هیچ کسی نیزد و گوشم نشنود
کاین امدن و رفتنم از بهر چه بود

در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست

شادی و نشاط در بنی‌آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست

یا آدم نیست، یا از این عالم نیست​

 

[^N^]

در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست

شادی و نشاط در بنی‌آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست

یا آدم نیست، یا از این عالم نیست​

تا به فراق خو كنم صبر من و قرار كو؟
وعده ي وصل اگر دهد طاقت اتظار كو؟

 

[آرتمیس]

تا به فراق خو كنم صبر من و قرار كو؟
وعده ي وصل اگر دهد طاقت اتظار كو؟

وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون

آتش افکنم به همه رخت و بخت خویش

 

[دژاوو]

وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون

آتش افکنم به همه رخت و بخت خویش

شبست و شاهد و شمع و شراب و شيريني
غنيمتست چنين شب که دوستان بيني
به شرط آن که منت بنده وار در خدمت
بايستم تو خداوندوار بنشيني

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

یكی دو فصل گذشت از درو ، ولی چه كنم
كه باز خوشه ی دلتنگیم دروده نشد

شبست و شاهد و شمع و شراب و شيريني
غنيمتست چنين شب که دوستان بيني
به شرط آن که منت بنده وار در خدمت
بايستم تو خداوندوار بنشيني

 

[آرتمیس]

یكی دو فصل گذشت از درو ، ولی چه كنم
كه باز خوشه ی دلتنگیم دروده نشد

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع

گرچه دربانی میخانه فراوان کردم

 

[【Ｅｐｉｐｈａｎｙ】]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون .. او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع

گرچه دربانی میخانه فراوان کردم

 

[دژاوو]

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون .. او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

ما و مجنون همسفر بودیم در دشت جنون ...... او به مقصد ها رسید و ما هنوز آواره ایم

 

[دژاوو]

مي رسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی ست
آن زمان، هر دل فقط يک بار عاشق می شود
خليل ذکاوت

در خانهٔ دل عشق تو مجمع دارد
و از دادن جان کار تو مقطع دارد

در شعر تخلص به تو کردم که وجود
نظمی است که از روی تو مطلع دارد

 

["Mehrab"]

در خانهٔ دل عشق تو مجمع دارد
و از دادن جان کار تو مقطع دارد

در شعر تخلص به تو کردم که وجود
نظمی است که از روی تو مطلع دارد

دل همه دم به یاد توست , دیده در انتظار توست
بر در و دیوار دلم , نقش تو و نگار توست

 

[دژاوو]

دل همه دم به یاد توست , دیده در انتظار توست
بر در و دیوار دلم , نقش تو و نگار توست

تو نیز آخر هم از دست بلندی .... چرا بتخانه ای را در نبندی؟!

 

[دژاوو]

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

الناز اسفند فر

مارا به مقام عشق راهی دادند



در کوی خرابات پناهی دادند



درویشی و بیچارگی ما دیدند



مارا هم از این نمد کلاهی دادند

 

[دژاوو]

ديدی ای دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

حافظ

دردا که اسیر ننگ و نامیم هنوز

در گفت و شنید خاص و عامیم هنوز

شد عمر تمام و ناتمامیم هنوز

صد بار بسوختیم و خامیم هنوز​

 

[دژاوو]

زلف او دام است و خالش دانه‌ ی آن دام و من بر اميد دانه ای افتاده ام در دام دوست
حافظ

تا یار برفت صبر از من برمید

وز هر مژه‌ام هزار خونابه چکید

گوئی نتوانم که ببینم بازش

«تا کور شود هر آنکه نتواند دید»​

 

[دژاوو]

دانی که چرا سر نهان با تونگویم؟
طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

یادایام جوانی جگرم خون می کرد

خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

 

["Mehrab"]

یادایام جوانی جگرم خون می کرد

خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

دارمت دوست به حدی که خدا میداند
راز این قصه فقط بادصبا میداند

 

[دژاوو]

دارمت دوست به حدی که خدا میداند
راز این قصه فقط بادصبا میداند

در جهان تا میتوانی ساده و یکرنگ باش//قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است

 

[زمستون]

در جهان تا میتوانی ساده و یکرنگ باش//قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است

ترا چنانکه توئی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هرکسی کند ادراک
- حافظ