تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
تو را با غیر می بینم صدایم در نمی آید
دل می‌رود ز دستم صاحبدلان خدارا
تو دور می‌شوی من، وعده به وعده نزدیک
امروز ترا دسترس فردا نیست
منم كه ديده به ديدار دوست كردم باز
آن كه رخسار تو را رنگ گل و نسرين داد
درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
میر ماه است و بخارا آسمان
تا دست هیچ کس نرسد تا ابد به من
وقت سحر است، خيز ای مايهی ناز،
غفلت با تبه کاري به سر بردم جواني را کنون از زندگي سيرم نخواهم زندگاني را
