مشاعره

[someon]

تا توانی پیش کس مگشای راز
برکسی این در مکن زنهار باز

 

[.::MoJi::.]

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
باباطاهر

 

[someon]

دو نیزه دو بازو دو مرد دلیر
یکی اژدها و دگر نره شیر

 

[Parsa.e]

راه مرا اشاره شو من به کجا رسیده ام؟

هرچه دویده ام تو را خسته شدم ندیده ام

مولانا جلال الدین بلخی

 

[Sara.kh]

مرا بهر تو باید زندگانی
وگر نی سهل دارم جان سپردن
از آن روزی که نام تو شنیدم
شدم عاجز من از شب‌ها شمردن

مولانا

 

[someon]

نیست آب حیات جز دانش
نیست باب نجات جز دانش

 

[Sara.kh]

شب به پیش رخ چون ماه تو چادر می‌بست
من چو مه، چادر شب می‌بدریدم همه شب

مولانا

 

[.::MoJi::.]

با دوست کنج فقر بهشت است و بوستان
بی دوست خاک بر سر جاه و توانگری
سعدی

 

[ehsan2562]

ای آرزو آن پرده را بردار ازاو
من کس نمی دانم جزاو

 

[Sara.kh]

والله ک شهر بی تو مرا حبس می‌شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست

مولانا

 

[mohad_z]

تا سر زلف پریشان تو محبوب منست
روزگارم به سر زلف پریشان ماند
چه کند کشته عشقت که نگوید غم دل
تو مپندار که خون ریزی و پنهان ماند

سعدی

 

[.::MoJi::.]

دل غریبی میکند دلدار را اگه کنید
زینهار ای دوستان جان منو جان شما
حافظ

 

[A M I N]

امروز که در دست تو ام مرحمتی کن
فردا که شوم خاک چه سود اشک و ندامت؟

حافظ

 

[.::MoJi::.]

تا که از جانب معشوق نباشد کششی
کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
حافظ

 

[پهلوی]

در کعبه عشاق طوافی چو کنی
دریاب که کعبه میکند با تو طواف

مولانا

 

[Sara.kh]

فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

حافظ

 

[پهلوی]

ماشالله همه همینو بلدن فقط

مهمانی تو نیست دو سه روز و گزاف
خون تو گرفته‌ است از قاف به قاف

مولانا

 

[panah]

فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را

 

[Sara.kh]

اول شرابی درکشی سرمست گردی از خوشی
بیخود شوی آنگه کنی آهنگ ما آهنگ ما


مولانا

 

[پهلوی]

از سپه رشک ما تیر قضا می‌رسد
تا نکنی بر سپر گرد حصارم طواف

مولانا