مشاعره

[rah]

فریفت یار شکربار من مرا به طریق
که شعر تازه بگو و بگیر جام عتیق

مولانا

 

[.::MoJi::.]

قضای آسمانی بود مشتاقی و مهجوری
چه تدبیری توانم با قضای آسمانی کرد
استاد شهریار

 

[mohad_z]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد!

 

[.::MoJi::.]

در دیاری كه در او نیست كسـی یار كسی
كاش یارب كه نیفتد به كسی كار كسی
شهریار

 

[mohad_z]

یا رب چه باشد لذت حرف وفا و مهر از او
چون طعم شکر میدهد، لعل لبش دشنام را

عاشق اصفهانی

 

[.::MoJi::.]

آنقدر سنگ نهادند میان من و تو
آدم از هرچه طواف است بدش می آید
آرش واقع طلب

 

[mohad_z]

درقالب این خاكیان عمری است سرگردان شدم
چون جان اسیرحبس شد ، جانانه را گم كرده ام
از حبس دنیا خسته ام چون مرغكی پر بسته ام
جانم از این تن سیر شد ، سامانه را گم كرده ام

مولانا

 

[.::MoJi::.]

مرا تو جان شیرینی به تلخی رفته از اعضا
الا ای جان! به تن بازآ وگرنه تن به جان آید
سعدی

 

[someon]

دست در دست هم دهیم به مهر
میهن خویش را کنیم آباد

 

[.::MoJi::.]

دیدارِ تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی
فریدونمشیری

 

[someon]

یک دسته گل دماغ پرور
از خرمن صد گیاه بهتر

 

[.::MoJi::.]

رفته ای و بعد تو این کار هر روز من است
باور اینکه نباشی , کار اسانی که نیست

 

[someon]

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

 

[.::MoJi::.]

یک امشبی که آمده بودی به خواب من
من از غم فراق تو خوابم نبرده بود
عليرضا عرب عامری

 

[someon]

دوست آنست ک گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

 

[.::MoJi::.]

یک نفر گفت خدا کاش که عاشق بشوم
شد و در پیچ و خم عشق خدا را گم کرد
سید تقی سیدی

 

[someon]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[.::MoJi::.]

در شکست ماست حکمتها که چون کشتی شکست
غرقه ای را دستگیری می کند هر پاره ای
صائب تبریزی

​

 

[someon]

یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را جه شد

 

[.::MoJi::.]

در عاشقی گزیر نباشد ز ساز و سوز
استاده‌ام چو شمع، مترسان ز آتشم
حافظ