مشاعره

[s@rah]

دهانم شد از بوی نام تو لبریز
به هرکس که گل گفتم و گل شنیدم

مرگ من روزی فرا خواهد رسيد
در بهاری روشن از امواج نور

 

[Hecate]

مرگ من روزی فرا خواهد رسيد
در بهاری روشن از امواج نور

روی پوشاندن و پوشاندن این ماه تمام
آنچه با اهل زمین کرد نمیدانی چیست

 

[Behrad-J]

روی پوشاندن و پوشاندن این ماه تمام
آنچه با اهل زمین کرد نمیدانی چیست

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
هیچ کس می نپسندم که به جای تو بود

 

[s@rah]

تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من
هیچ کس می نپسندم که به جای تو بود

دل گر ره عشق او نپويد چه کند
جان دولت وصل او نجويد چه کند
آن لحظه که در آينه تابد خورشيد
آيينه اناالشمس نگويد چه کند

 

[Behrad-J]

دل گر ره عشق او نپويد چه کند
جان دولت وصل او نجويد چه کند
آن لحظه که در آينه تابد خورشيد
آيينه اناالشمس نگويد چه کند

دوستان گویند سعدی دل چرا دادی به عشق
تا میان خلق کم کردی وقار خویش را

 

[Hecate]

دوستان گویند سعدی دل چرا دادی به عشق
تا میان خلق کم کردی وقار خویش را

آب از تو طوفان شد خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش در جان باد افتاد

 

[Behrad-J]

آب از تو طوفان شد خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش در جان باد افتاد

دانی که خبر ز عشق دارد؟
آن کز همه عالمش خبر نیست

 

[Hecate]

دانی که خبر ز عشق دارد؟
آن کز همه عالمش خبر نیست

تا نگرید طفلک حلوا فروش
دیگ بخشایش کجا آید بجوش

 

[Behrad-J]

تا نگرید طفلک حلوا فروش
دیگ بخشایش کجا آید بجوش

شب تاریک او بیدار تا روز
همی گفت این سخن با گریه و سوز

 

[Strawberry]

شب تاریک او بیدار تا روز
همی گفت این سخن با گریه و سوز

ز غفلت با تبه کاري به سر بردم جواني را
کنون از زندگي سيرم نخواهم زندگاني را

 

[s@rah]

ز غفلت با تبه کاري به سر بردم جواني را
کنون از زندگي سيرم نخواهم زندگاني را

ای آنکه به اقبال تو در عالم نیست
گیرم که غمت نیست، غم ما هم نیست؟

 

[Strawberry]

ای آنکه به اقبال تو در عالم نیست
گیرم که غمت نیست، غم ما هم نیست؟

تو نیکی کن به مسکین و تهیدست
که نیکی خود سبب گردد دعا را

 

[f.hn]

تو نیکی کن به مسکین و تهیدست
که نیکی خود سبب گردد دعا را

آنقدر شعر مرا خواندی و گفتی احسنت
فکرت افتاد که شاید تو دلیلش باشی؟!

 

[Hecate]

آنقدر شعر مرا خواندی و گفتی احسنت
فکرت افتاد که شاید تو دلیلش باشی؟!

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

 

[s@rah]

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد؟
جز غم که هزار آفرین بر غم باد

 

[Hecate]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد؟
جز غم که هزار آفرین بر غم باد

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

 

[f.hn]

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند

دوش در محفل ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی

 

[Hecate]

دوش در محفل ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی

در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

 

[f.hn]

در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

دیگر این ابر بهاری جان باریدن ندارد
این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد

این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم
آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم

 

[Hecate]

دیگر این ابر بهاری جان باریدن ندارد
این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد

این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم
آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم

میخواهمت چنان که شب خسته خواب را
می جویمت چنان که لب تشنه آب را