مشاعره

[saba.hjm]

افسوس های امروز از دی بلند گشتند
زنهار تا که فردا آهت نشسته باشد

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

 

[./.]

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

يا رب امروز ز هر روز پریشفته ترم
منتم می نهی ار آن نگهت افکنیم

 

[s@rah]

يا رب امروز ز هر روز پریشفته ترم
منتم می نهی ار آن نگهت افکنیم

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

 

[saba.hjm]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

دوست داشتنت گناه باید یا که اشتباه
گناه میکنم تورا حتی به اشتباه

 

[s@rah]

دوست داشتنت گناه باید یا که اشتباه
گناه میکنم تورا حتی به اشتباه

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد
اینو هزار بار تو مشاعره گفتم-_- شعر با ه دیگه یادم نمیاد ://

 

[MRΣZA]

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد
بی گمان عیب تو پیش دگران خواهد برد
اینو هزار بار تو مشاعره گفتم-_- شعر با ه دیگه یادم نمیاد ://

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

 

[s@rah]

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

 

[saba.hjm]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

دیگه طاقتی نمونده که بخوام جدا بمونم
شعرای پر از من و تو با خودم تنها بخونم

کاش خدا منو ببینه ، ببینه چه گیج و خستم
دستمو محکم بگیره بگه که نترس من هستم

 

[اسدالهی]

دیگه طاقتی نمونده که بخوام جدا بمونم
شعرای پر از منو تو با خودم تنها بخونم

کاش خدا منو ببینه، ببینه چه گیجو خستم
دستمو محکم بگیره بگه که نترس من هستم

مرغ آمین درد آلودی است کاواره بمانده
رفته تا آنسوی این بیداد خانه
باز گشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه
نوبت روز گشایش را
در پی چاره بمانده

نیما یوشیج

 

[saba.hjm]

مرغ آمین درد آلودی است کاواره بمانده
رفته تا آنسوی این بیداد خانه
باز گشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه
نوبت روز گشایش را
در پی چاره بمانده

نیما یوشیج

هر ناله که داری بکن ای عاشق شیدا
جایی که کند ناله عاشق اثر اینجاست

 

[اسدالهی]

هر ناله که داری بکن ای عاشق شیدا
جایی که کند ناله عاشق اثر اینجاست

تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشکسای تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشای تو
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

حافظ

 

[s@rah]

تاب بنفشه می‌دهد طرّهٔ مشکسای تو
پردهٔ غنچه می‌درد خندهٔ دلگشای تو
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

حافظ

وه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
کی ببینم مرا چنان که منم

 

[saba.hjm]

وه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
کی ببینم مرا چنان که منم

مائیم و نوای بی‌نوائی
بسم‌الله اگر حریف مائی

افلاس خران جان فروشیم
خز پاره کن و پلاس پوشیم

 

[اسدالهی]

می‌کشم دردی که درمانیش، نیست

می‌روم راهی که پایانیش نیست

-سلمان ساوجی

تا بدین منزل پا نهادم پای را
از درای کاروان بگسسته ام
گر چه می سوزم از
این آتش به جان
لیک بر این سوختن دل بسته ام

سهراب سپهری

 

[s@rah]

تا بدین منزل پا نهادم پای را
از درای کاروان بگسسته ام
گر چه می سوزم از
این آتش به جان
لیک بر این سوختن دل بسته ام

سهراب سپهری

من که با هر داغ پيدا ساختم
سوختم از داغ ناپيدای دل...

 

[s@rah]

لب فرو بسته ام از ناله و فریاد ولی
دل ماتم زده در سینه ی من نوحه گر است

تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود؟
بندهء من شو و برخور ز همه سیم تنان

 

[saba.hjm]

تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود؟
بندهء من شو و برخور ز همه سیم تنان

ناآمده رفتن این چه سازست
ناکشته درودن اینچه رازست

 

[s@rah]

ناآمده رفتن این چه سازست
ناکشته درودن اینچه رازست

تا درخت اميد سبز شدی
سايهء آن بهار بايستی

 

[saba.hjm]

یا رب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

لاله خواهم شدنش در چمن و باغ که روزی
بـه تماشای من آن لاله عذار آمده باشد

 

[هویج🥕]

لاله خواهم شدنش در چمن و باغ که روزی
بـه تماشای من آن لاله عذار آمده باشد

در کارگه کوزه گری رفتم دوش / دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش