مشاعره

[Shkf.tv]

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر
کان چهرهء مشعشع تابانم آرزوست

تا کی دو شاخه چون رخی تا کی چو بیذق کم تکی
تا کی چو فرزین کژ روی فرزانه شو فرزانه شو
مولانا

 

[saba.hjm]

تا کی دو شاخه چون رخی تا کی چو بیذق کم تکی
تا کی چو فرزین کژ روی فرزانه شو فرزانه شو
مولانا

ویرانه نه آنست ک جمشید بنا کرد
ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که بار هر نگه تو
صدبار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

 

[./.]

ترحم صبا مگرم دست گیر شود
که در مسیر طلب رهنما نمبینم

 

[saba.hjm]

ترحم صبا مگرم دست گیر شود
که در مسیر طلب رهنما نمبینم

من سردم و سردم ، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم ، تو دوا باش خدا را

 

[saba.hjm]

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

 

[./.]

آسمان تاب نگاه تو نداشت
سوی خود خواند تو را تا که نگاهش نکنی

 

[saba.hjm]

آسمان تاب نگاه تو نداشت
سوی خود خواند تو را تا که نگاهش نکنی

یک تار موی او به دو عالم نمیدهند
با عشقش این معامله گفتیم و سرگرفت

 

[saba.hjm]

تو همه هستی من هستی و هستم با تو
قول دادم به کسی غیر تو عادت نکنم

من به دنبال تو با عقربه ها می چرخم
عشق یعنی گله از حرکت ساعت نکنم

 

[./.]

معنی عشق از آن چشمه تن خسته بپرس
که ز اوج آمده است و سوی دریا شده است

 

[D3la]

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس
نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را

 

[saba.hjm]

تا درون آمد غمش از سینه بیرون شد نفس
نازم این مهمان که بیرون کرد صاحبخانه را

آخر این درد دل من به دوائی برسد
آخر این ناله شبگیر به جایی برسد

 

[s@rah]

آخر این درد دل من به دوائی برسد
آخر این ناله شبگیر به جایی برسد

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

 

[saba.hjm]

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن به همتم

من گرفتار و تو در بند رضای دگران
من ز درد تو هلاک و تو دوای دگران

 

[./.]

ناز کمتر کن که غمخوارت نبود
دوستی را کو عزیزش داشتی

 

[علیـــــــــــــــ]

یادش بخیر جای پلِ روی آب ، سد بودم
دریای بی کرانه و ساحل ، بدون حد بودم

آنها گذشت و هرچه که بودم گذشت و دیگر من
آن قایقی که بارِ خودش را به گِل بَرَد بودم

از دشمنیتان چه رسیده است جز شکست امروز ؟
سنگم که زیر پای شما درخور لگد بودم


خروش

 

[./.]

مرنج و مرجان دروغی سترگ است
که وعظ نه ممکن فریب است و رنگ است

 

[./.]

ظن خیرم نمیرود بر او، نرم قلبم نمیشود بهرش
کارد وقتی به استخوان برسد، نکند کار، مرهم زخمش

 

[علیـــــــــــــــ]

شهریار ِ قلب تو میخواست تا من اخترش باشم
شهریارت حیف امشب اختری دارد بدون من

خروش

 

[./.]

نبود سزای من این سرنوشت شوم که من
چه خوش به مهربانی آن ماهوش نهادم دل

 

[saba.hjm]

نبود سزای من این سرنوشت شوم که من
چه خوش به مهربانی آن ماهوش نهادم دل

لاله دیدم روی زیبای توام آمد به یاد
شعله دیدم سرکشی‌های توام آمد به یاد