مشاعره

[baharekh]

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

ورای چشم اوست آن دریا
غزل به میان می آید
واژه به رقص
و من در امواج گیسوی تو گم میشوم ای ماه

 

[مثبت]

ورای چشم اوست آن دریا
غزل به میان می آید
واژه به رقص
و من در امواج گیسوی تو گم میشوم ای ماه

هر که پا از حد خود برتر نهد سر دهد بر باد و تن بر سر نهد

 

[f.hn]

هر که پا از حد خود برتر نهد سر دهد بر باد و تن بر سر نهد

دانی که چیست حاصل انجام عاشقی؟
جانانه را ببینی و جان را فدا کنی

 

[r a m t i n]

دانی که چیست حاصل انجام عاشقی؟
جانانه را ببینی و جان را فدا کنی

یکی تشنه می گفت و جان می سپرد
خُـنـک نیکبختـــی که در آب مرد ...

جعبه متن مخفی: ابیات پسین این حکایت زیبا ...

بدو گفت نابالغی کای عجب
چو مُردی چه سیراب و چه خشک لب

بگفتا نه آخر دهان تر کنم
که تا جان شیرینش در سر کنم

فتد تشنه در آبدان عمیق
که داند که سیراب میرد غریق

اگر عاشقی دامن او بگیر
و گر گویدت جان بده ، گو بگیر

بهشت تن آسانی آنگه خوری
که بر دوزخ نیستی بگذری

دل تخم کاران بود رنج کش
چو خرمن برآید بخسبند خوش

در این مجلس آن کس به کامی رسید
که در دور آخر به جامی رسید

 

[Behrad-J]

یکی تشنه می گفت و جان می سپرد
خُـنـک نیکبختـــی که در آب مرد ...

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

 

[Strangers]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

چایی ات را میخوری با دیگران ای بی وفا؟
میرسی برما سخن از قند خونت میزنی؟

 

[KOURO$H]

یار مارا از جدایی غم نبود
در دلش مجنون عاشق کم نبود
برسر پیمان خود محکم نبود
سهم من از عشق جز ماتم نبود

 

[فائزه هستم]

یار مارا از جدایی غم نبود
در دلش مجنون عاشق کم نبود
برسر پیمان خود محکم نبود
سهم من از عشق جز ماتم نبود

در جهان بال و پر خويش گشودن آموز
كه پريدن نتوان با پر و بال دگران

 

[Strangers]

در جهان بال و پر خويش گشودن آموز
كه پريدن نتوان با پر و بال دگران

در جهان بال و پر خويش گشودن آموز
كه پريدن نتوان با پر و بال دگران

نسیمِ بادِ صبا دوشم آگهی آورد
که روزِ محنت و غم رو به کوتهی آورد

به مُطربانِ صَبوحی دهیم جامهٔ چاک
بدین نوید که بادِ سحرگهی آورد

 

[r a m t i n]

نسیمِ بادِ صبا دوشم آگهی آورد
که روزِ محنت و غم رو به کوتهی آورد

به مُطربانِ صَبوحی دهیم جامهٔ چاک
بدین نوید که بادِ سحرگهی آورد

دارمت دوست به قدری که خدا میداند
راز این نکتـــــه فقط باد صــــــبا میداند

 

[Strangers]

دارمت دوست به قدری که خدا میداند
راز این نکتـــــه فقط باد صــــــبا میداند

دلم جز مِهرِ مَه رویان، طریقی بر نمی‌گیرد
ز هر در می‌دهم پندش، ولیکن در نمی‌گیرد

خدا را ای نصیحتگو، حدیثِ ساغر و مِی گو
که نقشی در خیالِ ما، از این خوشتر نمی‌گیرد

 

[Strangers]

درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری کشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده ام که مپرس

ساقی به نور باده برافروز جامِ ما
مطرب بگو که کارِ جهان شُد به کامِ ما

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذتِ شربِ مدامِ ما

 

[-Lili-]

ساقی به نور باده برافروز جامِ ما
مطرب بگو که کارِ جهان شُد به کامِ ما

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذتِ شربِ مدامِ ما

ای انکه دوست دارمت اما ندارمت
بر سینه میفشارمت اما ندارمت

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت، اما ندارمت

 

[KOURO$H]

ای انکه دوست دارمت اما ندارمت
بر سینه میفشارمت اما ندارمت

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت، اما ندارمت

ترسم تورا ببیند و شرمندگی کشد
یوسف، بگو که هیچ نیاید برون ز چاه

 

[اِئل آی]

هر که گردد مبتلای درد هجر
از وصال دوست درمانش دهند
هر که بر لب آمدش مینای صبر
کی نجات از بند هجرانش دهند

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

 

[Strangers]

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی

 

[آفتابگردون]

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست
تا ندانند حریفان که تو منظور منی

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

 

[./.]

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

جهنمی که محیط است و او نمی‌بیند
بعید نیست که روزی شود هم آغوشش

 

[ماهی سیاه کوچولو]

جهنمی که محیط است و او نمی‌بیند
بعید نیست که روزی شود هم آغوشش

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

 

[Taha Daneshmand]

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

ما توبه شکستیم ولی عهد درستی
با ساقی سرمست ببستیم دگر بار