مشاعره

[shnava]

در میخانه ببستند، خدایا مپسند
که در خانه ی تزویر و ریا بگشایند ...

 

[ای فر]

دل به زبان نمی رسد لب به فغان نمی رسد
کس به نشان نمی رسد تیر خطاست زندگی

 

[panah]

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

 

[Sana81]

مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم

وگر درم نگشایی مقیم درگاهم

چو ماهیم که بیفکند موج بیرونش

به غیر آب نباشد پناه و دلخواهــم

مولانا

 

[SHAMIM.J]

مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش
ساقیا می ده به قول مستشار مؤتمن

 

[علیـــــــــــــــ]

نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد
نی لذت مستی‌اش الم می‌ارزد

نه هفت هزار ساله شادی جهان
این محنت هفت روزه غم می‌ارزد

 

[SHAMIM.J]

دیدار یار غائب دانی چ ذوق دارد؟
ابری ک در بیابان بر تشنه ای ببارد

 

[Sana81]

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه ان است که باشد غم خدمتکارش

حافظ

 

[SHAMIM.J]

شکایت شب هجران نه آن حکایت حالی است که شمه ای ز بیانش به صد رساله برآید

 

[Mthlvr]

دانی که چرا خدا به تو داده دو دست
من معتقدم که اندر آن خیری هست
یک دست به کار خویشتن پردازی
با دست دگر ز دیگران گیری دست

 

[Sana81]

تو نیکی کن به مسکین و تهیدست که نیکی خود سبب گردد دعا را

«پروین اعتصامی»

 

[SHAMIM.J]

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
این چراغی است کزین خانه به آن خانه برند

 

[Sana81]

دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند

سروران بر در سودای تو خاک قدمند

شهری اندر هوست سوخته در آتش عشق

خلقی اندر طلبت غرقه دریای غمند...

سعدی

 

[رحمتی!]

تیمار غریبان اثر ذکر جمیل است
جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست ؟

 

[رحمتی!]

در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
دلها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

 

[رحمتی!]

تنم از آتش دل در غم جانانه بگداخت
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

 

[رحمتی!]

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

 

[رحمتی!]

معرفت نیست در این قوم خدایا سببی
تا برم گوهر خود را به خریدار دگر

 

[رحمتی!]

این راه را نهایت تنها کجا توان بست
کش صدهزار منزل بیشست در بدایت

 

[رحمتی!]

دانم سرآرد غصه را رنگین برآرد قصه را
این آه خون افشان که من هر صبح و شامی میزنم