تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
دارنده چو ترکیب طبایع آراست
تیر، از جایی که فکرش را نمی‌کردم رسید!
من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با منت و خواری پی شبنم نمی گردم.
که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید
دوری که در آمدن و رفتنِ ماستمژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
لحظه ها می گذرد
دود ميخيزد ز خلوتگاه مندوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
کچلی را بگرفتند و سرش شانه زدند
(عبید زاکانی )
ما را سر بودن جهان نیست
