خوب کردی که رخ از آینه پنهان کردی
من که حیران ز ملاقات تو ام
گفته آمد که به دلجویی ما می‌آیی
به تکلم به تبسم به خموشی به نگاه
گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم
صدبار سخن تا که سخن را ز خرابی نبسازم
منزل مردم بيگانه چو شد خانه چشم
عشق را روز قیامت آتش و دودی بود
آتش است این بانگ نای و نیست باد
این بانگ‌ها از پیش و پس بانگ رحیل است و جرس
ان دم که با تو باشم یک سال هست روزی
شب كه دربستمو مست از می ناب اش کردم
زندگی كردن من مردن تدريجی بود
آتش عشق است کاندر نِی فتاد
من این زندگانی بدین میشناسم
سوز و گداز عشق را عاشق بداند همی
