پاسخ : بیایید عروض یاد بگیریم !
توضیحاتی پیرامون ورن شعر نو
معمولا شعر نو 2تا دسته میشه:شعر نیمایی ، شعر سپید[nb]موج نو رو هم حسابش نمیکنن،چون دوره[/nb]!
شعر نیمایی کاربردی جدید از عروض هست،اما به قدری نوین و جدید بود که گفتن شعر نو! اما شعر سپید،هیچ وزنی نداره،اما آهنگ و موسیقی خاص خودشو داره.[nb]موج نو،نه وزن داره،نه موشیقی و اهنگ مشخصی داه،تفاوتش با نثر در معنا و مفهومه بیشتر[/nb]
وزن نیمایی وزن عروضی ـه! تو اشعارش مصراع ها کوتاه و بلند ست،پس غالبا" تعداد هجاها یا ارکان یک مصراع با مصراع بعد مساوی نیست.تنها فرق آشکار بی عروض اشعار سنتی و نیمایی هم همینه!
عروض شعر نیمایی خیلی ریزه کاری های خودشو داره.به حس خیلی توجه میشه.مثلا:
1-برای اینکه بهتر حس بشه،باید آخر مصراع یکی یا دو تا صامت اضافه بر وزن آورد. یا مصراع رو به رکن غیر سالم تموم کرد.
2-اگر رکن آخر سالم بود بهتره قافیه(تو کتاب دکتر شمیسا گفته بود،در معنای وسیعش)استفاده بشه.
3-اگه توجه نکنیم به این نکته بحر طویل میشه،تموم شدن مصراع ها حس نمیشه اصن.انگار همینجوری یه سری جمله بوده بعد بینش فاصله انداختیم.
زیر هم نوشتن مصراع ها هم واسه همینه.آغاز مجدد وزن آغاز مصراع دیگس.
خب من چون خیلی دیدم موقعیت حساسه
از تو خود کتاب عینا" تایپ میکنم اینجاهارو:
وزن هَزَج نیمایی(متفق الارکان)
ترا من چشم در راهم شباهنگام مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعی(=فعلون،رکن مزاحف)
وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن فعولن(رکن مزاحف هست)
ترا من چشم در راهم مفاعیلن مفاعیلن
شباهنگام در آن دم که برجا دره ها چون مرده ماران خفتگانند مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
مفاعیلان
گرم یاد آوری یا نه،من از یادت نمی کاهم مفاعیل مفاعیلن مفاعیل مفاعیلن
ترا من چشم در راهم مفاعیلن مفاعیلن
×ویرایش:این نکات پایان بندی رو برای هر مصراع ، بعدا" اضافه میکنم
تایپش از من ، توضیح ، تفسیر،تدریس با اساتید محترم
احساس بیهودگی دارم میکنم 
خییلی خوب نفهمیدم