پزشکی تبریز ورودی 91. که اونموقع مستقیم میتونید تخصص بدید)
... پس اصلا توقع نداشته باشید اگه اومدید اونجا و یه ایده عجیب غریب دادید واسه شیطنت جز عده ی اندکی،بقیه حتی محلتون بذارن!
که اگه به دامشون بیفتید مثل همونا میشید!!
) باید بره و بیاد ) ) ، فوتبال ، مطالعه 
خب تو که نمیخوای واسه چی میزنی این رشته رو ). یه دلیل اینکه من واقعن از ریاضی بدم میاد میدونستم رشته ای مثل برق رو اگه برم عین خر میمونم توش ( بماند که همه برق ها رو هم زدم تو انتخاب رشته ) خیلی حال میده رسمن کچل میشی سر یه سؤال ولی آخرش که اجرا میکنی و همه چیش درست کار میکنه میخوای بری هر کی بغل دستته ببوسی اصن ) پر باگ و سوتی ) و کارایی مثل شبکه و خیلی چیزای دیگه. یه عالمه مهارت هست توش که بتونی یاد بگیری و یه جورایی هر چیزی رو دوست داشته باشی یه زمینه ی مربوط بهش پیدا میشه. بهترین وقتام پارسال موقع تکلیف ها پروژه های مبانی برنامه نویسی و AP ( برنامه نویسی پیشرفته) بود. با اینکه بعضی وقتا 12+ ساعت باید یه سره پشت مانیتور باشی تا کدت کامل شه یا شب نخوابی یا مثلا 4 روز سر یه سؤالی و هیچ پیشرفتی هم نمیکنی و هی گریه ات میخواد بگیره و اعصابت سگی میشه ( ) و این حرفا ولی واقعا خوش میگذره سر همون بازی ما صدا میذاشتیم رو برنامه jump اش از کار میفتاد 
) یه مدرک همینطوری به دردی نمیخوره. ( که البته هر رشته ای همینه دیگه. با این تعداد دانشجویی که همه جا هست ) درکه و بام تهران هم همون بغله هر روز میتونین برین قشنگ ولی به انقلاب و این کتاب فروشی ها دوره که اونم فوقش همون اولای ترم نیاز پیدا میکنین چند بار برین یه جاییه با میز و صندلی و واسه دور هم نشستن و گروهی حرف زدن درس خوندن و بازی و اینا 
فکر کنم بود واسه اتاق های رئیس دانشکده و اون آدم های مهم تر بچه ها اهل کارای جانبی و مسابقه و همایش و اینجور چیزا نیسن خیلی. و خب کامیپوتر رشته ایه که باید تا میتونین خودتون زبان ها برنامه نویسی و چیزای مختلف رو یاد بگیرین. تو بهشتی بچه ها وقت زیاد تلف میکنن 4) واحد هایی که مربوط به ریاضی میشن و محاسبات سخت دارن مثل امار و انتگرال بتن تاسیسات اکتیریکی ایستایی و ... معمولا عموم میگن برای معماری باید نقاشیتون خوب باشه این اشتباس چون اسکیس و کروکی ها و ... هیچ ربطی به نقاشی نداره و سبک جداییه ولی خب کسی که نقاشی بلده و دستش قویه قاعدتا راحت تره با انجام اینا ولی مثلا من خودم اصلا نقاشیم خوب نبود ولی با تمرین الان خیلی پیشرفت کردم اینم بگم که معماری از جمله 10 رشته ی پر استرس دنیاست و شب زنده داری خیلی داره به به جایی میرسین که که توییک هفته فقط 2 ساعت بتونین بخوابین و همش خوابب مرگ میشین شب تحویل پروژه خیلی سخته معمولا خیلی کار هست کلی ماکت کلی شیت بندی که همشو باید با سلیقه و با دقت باشه و همه رو باید تحویل بدین توی روز تحویل و خوب شبای سختیه معمولا ملت اصن نمیتونن بخوابن
) هست که در صورت نیاز به هر کدوم میتونید مطمئن باشید نزدیک ترینش فاصلش کمتر از 1 دقیقه است . نصفه شب اگه بیاید دانشگاه حدود 6-7 جا باید برید امضا بگیرید هر کدوم هم یه روز خاصی باز هستن . یه 30-40 تومن هم جریمه باید بدید و توی این یکی دو هفته هم هر روز باید با کادر نگهبانی که ازتون کارت دانشجویی میخوان سر و کله بزنید
درکل توی دانشگاه استاد تا یه حد که این حد خیلی هم بزرگ نیس میتونه توی فهم درستون تاثیر داشته باشه. اصل کار و فهم واقعی درس بیشتر به خودتون و طرز خوندنتون بستگی داره... دراقع تو دانشگاه برعکس مدرسه کار اصلی با خود دانشجوه، استاد یه جورایی فقط کمکه... ..
برو تا بانک و بورس برو تا کارخانه ها برو تا میادین نفتی و پتروشیمی) بعددیگه اینکه از اونجایی که در واقع واحدای بیس و اصلی عملی ان و عمده ی رشته رو تشکیل می دن. بنابر این تو خیلی سر کلاس نمی شینی و حوصلت سر نمیره در واقع زمان هایی که تو دانشگاهی یه جورایی جنبه تفریحم برات داره دیگه صرفا یه جایی مث دبیرستان برات نیست. البته اینایی که من گفتم مال معمار خوبه و به قطع خیلی از بنا هایی که تو شهر می بینین به دست این افراد ساخته نشده. ما خیلی وقتا بحثایی سر کلاسامون داشتیم راجع به فیلمای اصغر فرهادی حتی یا سیاست. بحثی که همه توش نظر می دادن...و کلا اینطور بگم که خیلی دانشجو محوره و بستگی به خود شما داره که تا چه حد فعال باشین و علاقه مند باشین به یه سری مباحث... 
و کلا در بافت تاریخیه شهر قرار داره.
! هر رشته یه دانشکده داره و ساختمونا همه کنار هم هستن. البته در همون یه گله جا سعی میکنن فضای سبز و گلکاری رو به بهترین شکل ممکن انجام بدن.پس طبیعتا از امکاناتی مثل بوفه ی مفصل و کافه تریا و امکانات ورزشی عالی خبری نیست (هرچند ما خودمون میگیم تنها نکته مثبت دانشگاه استخرشه ). البته اونا هم سعی شده در حد ممکن فشرده فراهم بشه (یه زمین چمن کوچیک+ به ساختمان چند طبقه ورزشی شامل سالن بدنسازی و استخر و سالن پینگ پینگ و یه سالن چندمنظوره.)
...طبقه های -1 و -2 ازمایشگاه ها قراردارن که -2 بیشتر برای بچه های ارشد ودکتراست...طبقه سوم وچهارم(فکرکنم!) بقیه ازمایشگاه ها مثل اپتیک ولیزر قراردارن...خب ازاونجاییکه امیرکبیر صنعتیه شاید بشه گفت اینجا قسمت تجربی فیزیک خیلی بیشتراز تئوریش بهش توجه میشه ودراین زمینه هم اساتید خیلی خوبی داریم...) باید یه نکاتی رورعایت کنی... تازه یه مایع هایی(با قدرت پایین!) هم میریزن برامون...من امسال ازخوابگاهمون خیلی راضی بودم ...هم ساختمونش جدید بود هم بزرگ بود سوئیت هاش وامکانات خوبی هم داشت..ولی میگم تاحدودی شانسیه...در کل حدود 290 300 واحده) کلاسا اکثرا تئوریه و کلاسای عملی هم محدود به دیدن لام و جسد و ازمایش های نسبتا ساده میشه.توش ساختمان بدن و فعالیت عادی بدن و یه سری نکات بالینی در مورد بیماری ها تدرس داده بشه و دورترین مرحله نسبت به پزشکیه و به نظر میاد اصلا شبیه کار یه پزشک نیست.). این درسا معمولا هفته ای یبار نیست و شاید کلا در طول ترم 10 12 ساعت ارائه بشه. در اصل این درسا اومده و یکم از وقت درسایی مثل آناتومی و ... رو گرفته پس استادا باید سریع تر از دانشگاه هایی که این درسا رو ندارن درس بدن. اما خب درسای نسبتا خوب و به درد بخوریه. مثلا استدلال بهمون یاد میده چطوری واسه حرفی که میزنیم دلیل بیاریم و چطور تشخیص بدیم که استدلال بقیه قابل قبوله یا نه. معمولا مثالایی که اورده میشه پزشکیه و اونجاست که متوجه میشیم اهمیت یه استدلال دقیق و کافی و... چه قدر زیاده. یا مثلا درس رشد فردی سعی میکنه (البته فقط سعی میکنه ) ما رو به خود شناسی از خودمون برسونه یا مثلا یادمون میده چطور به استرس خودمون غلبه کنیم. البته این درسا واحدی نداره و فقط امتحان داره در اصل آدم احساس میکنه مسئولین سعی تمام خودشون کردن که شما رو در طول امتحانا زیر فشار پرس کنن. ولی خب امتحاناشون سخت نیست و اینکه نمره دهیش تو درسای مهارت های طبابت اینجوریه:قبول مرزی رد. فقط قبول قبوله اگه 3 ترم مرزی یا رد بشین از اون درس نمی افتین ولی یه پروژه خیلی سخت میدن گویا.): ولی فکر نکنم به جامعی و مهمی آزمون علوم پایه و پیش کار ورزی باشه. بشیم! البته تو این مقطع مارو آدم حساب نمیکنن اینجوریه که هر صبح کلا استادا دانشجوهای تخصص و فوق و اینترن ها و ...جمع میشیم و مثلا یه بیمار رو شروع به بررسی میکنیم علائمش رو اینکه چطور بفهمیم چه بیماری داره یا چطور احتمال یه بیماری رو حذف کنیم روش درمان و غیره. ) میگیرن که اونم مثه علوم پایه در سطح کشوره. خوبی کتاب اینکه همه مطالبو داره اما بدیش حجم زیادشه و اینکه یه استاد وقتی جزوه میگه شاید اونجاهای مهم رو تاکید بیشتری کنه اما کتاب همه رو میخونی و بالطبع وقتی حجم بیشتری بخونی کمتر تو ذهنت باقی میمونه نسبت به وقتی که یه مطلب کمتر رو چند بار تکرار کنی! طبق آمار خود دانشگاه 70 و خورده ای نفر از 100 نفر اول کنکور پزشکی تهران رو انتخاب کردن که واقعا حجم زیادیه. اما یه نکته هست و اینم اینکه دیگه فوقش تا ترم 2 همه عدد نگاهتون میکنن. تو دانشگاه خیلی راحت جای رتبه ها عوض میشه. مثلا خود من 125 کشور بودم که شاید بشم نفر 90 100 دانشگاه اما بعد از یه ترم یه سری که رتبه شون بدتر از من بود جلوتر زدن و یه سری هم که رتبه ای بهتری داشتن ازم عقب افتادن. چون معمولا سال بالایی ها میگن درس نخون و علوم پایه به درد نمیخوره اینا! و ممکنه طبق این حرفا بدبخت بشید! چون خودشون این مرحله رو طی کردن و چون هرچی تو پزشکی بالاتر بری سخت تر میشه درسا احساس میکن در مقابل الانشون تو علوم پایه هیچی نخوندن! در صورتی که خوندن خوبم خوندن. که واقعا به درد بخوره. هر سال بالایی با یه سری از سال اولیا در ارتباطه و ما میتونیم سوالامونو ازش بپرسیم. اینکه واسه هر درس چطوری بخونیم یا فلان استاد چطوریه اینا. تا یه حدیم چکمون میکنه حتی بوفه اونجاس+تکثیر که همه جزوه و نمونه سوالی داره. تا یه حدی فضای سبز و یه چند تا نیمکت و حوض اینا بیرون هست. کلا فضا شاد و مفرحیه به نظر من. ساختمان اداری هم از در که وارد میشی میشه سمت چپ فکر کنم. روز اول ی تور آشنایی با دانشگاه میزارن سلف و بوفه و همه چیو نشون میدن کتابخونه و سایت آنچنان بزرگ نیست. کتاباش فعلا در حد نیاز من رو که جواب گو بوده. سیستمای سایت مال عهد فسیله احتمالا سالن تشریح و آزمایشگاه ها خب قدیمیه تا حدودی. هر ترم یه جسد جدید میاد که توسط بچه های آناتومی تشریح میشه و بعدا توسط همونا به ما توضیح داده میشه. جسدا هم خوبه تقریبا. اما حداکثر استفاده ازش میشه و به یه جایی میرسه که چیزی معلوم نیست توش! کلا فکر کنم وضعیت جسد همه ی دانشگاه ها همین طوره. ب هر حال قراره با یه سری آدم با عادت های متفاوت هم اتاقی بشی. ممکنه ساعت خواب تو ساعت تفریح اون باشه یا مثلا زیاد مرتب نباشه. خب بلاخره همه با هم کنار میایم تا حدی و بقیه ش رو هم تحمل میکنیم. این تحمل خیلی بستگی به روحیه شخص داره. حالا چه تحمل دوری از خانواده چه تحمل شرایط خوابگاه. تصوری که من خودم از خوابگاه داشتم واقعا بد بود! اما در اصل چیز بدی نیست و حتی جو درس خوندنش باعث میشه که از خونه گرفتن بهتر باشه(بگذریم از اینکه تو خونه مسئولیتایی مثل غذا و نظافت و اینا هم می افته گردنت و امنیت خوابگاه رو هم نداره. در کل واسه دخترا خوابگاه بهتره.) اگه بتونین با چند تا هم شهری و دوست یه جا قبول بشین و یه خوابگاه که واقعا تاثیر خیلی مثبتی رو تحمل شرایط میزاره. میگم بازم بستگی به روحیات خودتون داره اما من خودم جو علمی و تحقیقاتی تهران رو به دوری از خانواده و سختی خوابگاه ترجیح دادم. کافیه فقط یکم سطح توقعمون رو پایین بیاریم تا زندگی خوابگاهی شیرین بشه بعدا که بریم جلوتر مثلا کتابا ممکنه زبان اصلی بشن یا ترجمه ی خوبی نداشته باشن یا مثلا میخوایم یه مقاله ای رو بخونیم یا بنویسیم. تو همه ی اینا زبان نقش کلیدی ایفا میکنه. اما اگه سطح زبانتون خوب نیست نگران نباشید. به مرور و با تمرین خوب میشه.
در طبقه همکف آموزش دانشکده، استراحت گاه، سالن مطالعه فقط برای دانشجویان دکتری و بسیج دانشکده قرار داره. طبقه اول هم شامل کلاس ها که به 10 تا هم نمیرسه، دو سایت نه چندان خوب یکی برای کارشناسیا و یکی برای ارشدا، اتاق سمعی و بصری، انجمن علمی، شورای صنفی و دفتر نشریه تخصصی دانشکده هست. در طبقه دوم آزمایشگاه های پلیمر که تعدادشون کم هم نیستن قرار داره. طبقات سوم و چهارم شامل اتاق اساتید و آمفی تئاتر دانشکده و...هست، ضمنا امتحانا هم معمولا تو سالن طبقه سوم برگزار میشه. زیر زمین هم که تا الان نرفتم فک کنم کارگاه و اینجورچیزا باشه. در مورد موقعیت مکانی دانشکده پلیمر تو دانشگاه هم باید بگم جای خوبیه حداقل دوروبرش دارو درخت هست. یه چیز دیگه اینکه دانشکده ما کتابخونه مجزا نداره و کتابای مربوط به رشتمونو باید تو ساختمون مرکزی کتابخونه دانشگاه بریم سراغش!
انجمن علمی دانشکده یکی از بهترین انجمن علمی های امیرکبیره و در طول سال برنامه های مختلف علمی میذاره مث بازدید و سمینار و کارگاه و کلاس و ... که شرکت کردن توی این برنامه ها کلی در مورد رشته به بچه ها دید میده و تجربه های علمیشونو بالا میبره، بعلاوه این دانشکده یه نشریه دانشجویی داره که یکی از افتخارات دانشکده محسوب میشه. 
سال بالایی ها هم انصافا از هیچ کمکی دریغ نمیکنن و معمولا راهنماهای خوبی هستن، البته چون معمولا آدما با هم فرق دارن شاید بعضی موقع ها راهنمایی هاشون به کار نیاد و در مورد آدم صدق نکنه. 