من خودم همه مدلشُ تجربه کردم. از خوابگاه خودگردان تا خونه و خوابگاه دانشگاه. البته لازم به ذکره که یکم وضعیتم فرق داشت، چون آخر هفته و هر وقت که دلم میخواست، میتونستم راحت بیام خونه.
در کل اگر که علاقه ی زیادی به مستقل شدن و زندگی مجردی دارید، پس شک نکنید تو انتخاب شهر دورتر از خونه. اگر وابسته هم هستید و اصلا نمیتونید دوریُ تحمل کنید، بازم شک نکنید و نترسید از دور شدن :) در واقع اصلا لازمه براتون. البته شهرهای خیلی دور خوب نیست، ولی اگر رتبتون به شهرتون نخورد، یه استان اینور اونور، به نفعتونه.
هر کدوم از سکونت گاه ها هم مزایا و معایبی دارن که میگم خدمتتون

:
خونه : سختی های خونه به مراتب بیشتر از خوابگاهه، و خطرناک تر هم هست اصولا. هزینه اش هم معمولا بیشتر درمیاد.
تمام کارهایی که ممکنه الان پدر و مادرتون براتون انجام بدن، تو خونه برعهده خودتونه. از غذا درست کردن، شست و شو و تمیز کردن و حتی تعمیرات! به این نکته خیلی توجه کنید که از خرابی لوله بگیر تا گرفتن چاه و پریدن فیوز و ... ممکنه رخ بده، و تعمیر همشون برعهده ی خودتونه. حالا یا میتونید و خودتون سریع درستش میکنید، یا تعمیرکار میارید و پولشُ میدید، یا هم به فنا میرید :)
در کل سختی و زحمتش بسیار بیشتره. اما خب، آزادیتون هم بيشتر هست. البته همین آزادى هم در صورتیکه هم اتاقی هاتون درک و شعور خوبی نداشته باشن، آسيب زا میشه.
خوابگاه خودگردان : این خوابگاه تقريبا مشابه خوابگاه های دانشگاه هست. با یک سری تفاوت، مثل هزینه ی بیشتر و اینکه تهیه وعده های غذایی برعهده خودتون هست. یه نکته ی خیلی مهم درباره ی این خوابگاه ها، اینه که اصولا سالن مطالعه ی درستی ندارن. معمولا یا اصلا ندارن، یا کوچیکه و خیلی جا نداره. پس اگر خواستید چنین خوابگاهی بگیرید، حتما به این قضيه توجه کنید تا اذیت نشید و تو روند درستون تأثیر منفی نداشته باشه.
آزادیش هم یکم بیشتر از خوابگاه دانشگاهه، مثل حداکثر ساعتی که میتونید بیرون از خوابگاه حضور داشته باشید.
در ضمن، تو بعضى خوابگاه های خودگردان علاوه بر دانشجو، تعداد قابل توجهی کارمند و شاغل هم سکونت دارن. این موضوع گاها ممکنه از خیلی جهات مثل سر و صدای بيشتر، اذیت کننده باشه براتون.
خوابگاه دانشگاه : دم دست ترین گزینه است. اول اینکه قبل گرفتن خوابگاه دانشگاه، حتما برید یه سری بهش بزنید. البته اصولا فضای خوبی دارن، اما مثلا من اگر بمیرم هم دیگه به خوابگاه دانشگاه خودمون برنمیگردم. چون اصلا ساختار خوابگاهی نداشت و از هر 4 اتاق، سه تاش هیچ پنجره و روزنه ای به بيرون نداشتن! کل راهرو هم که هیچ پنجره ای نداشت. و این خصوصا برای شهرستانی ها، خفه کننده است.
در کل تو این خوابگاه از لحاظ وظايف، خیلی راحت تر هستید. به جز آخر هفته ها تمام وعده های غذاییُ میدن بهتون. هر یکی دو روز تمام سالن و حمام و ... جز اتاق خودتون نظافت میشه. تعمیر و این ها هم برعهده مسئولینش هست. فقط آزادیتون خیلی کمتره دیگه... و مدام زیر نظر هستید :)
یه مزیتی هم داره که بقیه ندارن، و اون اینه که از امکانات جانبی که وابسته به دانشگاهتونه و به خوابگاه ربط پیدا میکنه، میتونید بهره مند بشید. از جمله مراسم هایی که برگزار میکنن، سرویس دانشگاه و همینطور سالن های ورزشی (البته به شرط اینکه داشته باشه).
تو هر سه مورد هم به قضيه ی هم اتاقی توجه داشته باشید.تو خونه گرفتن دستتون خیلی بازتره برای انتخاب هم اتاقی، و به نسبت اون خوابگاه خودگردان کمتر قدرت انتخاب دارید و خوابگاه دانشگاه که خیلی کمتر. مهم ترین نکته هم اینکه تا حد امکان سعی کنید هم اتاقی هاتون از لحاظ سن و رشته بهتون نزدیک باشن.
نکته آخر هم اینکه نترسید از خوابگاه و خونه گرفتن. مشکلاتی مثل چار بار غذا نداشتن و تعمیر و نظافت، باعث استقلال بيشتر و بزرگ شدنتون میشه. همينطور آدم هایی که به هیچ عنوان نتونید باهاشون کنار بیاید، خیلی کم پیدا میشن. اکثرا تفاوت هایی دارید باهم، که به نظر من این تفاوت ها میتونه باعث رشد و کمالتون بشه. از فرصت هاتون استفاده کنید.