نمی خواستم بپرم وسط، ولی خوب لازمه بعضی چیزها رو اصلاح کنم. تجربه ی 4 سال المپیادی بودن خودمه، و خودم و خیلی های دیگه هم ازش نتیجه گرفتن. لزومی نداره شما بهش عمل کنید، ولی چیزیه که امتحان خودش رو برای خودم و خیلی های دیگه پس داده.
1- اینایی رو که می بینید می گن "وای! من با روزی 30 ثانیه درس خوندن رفتم طلای جهانی شدم .... " و ... رو جدی نگیرید. همه عادت دارن این جملات رو بگن. دلیلش هم خیلی سادس! می خوان بگن : "من خیییییییییلی باهوش بودم که نتیجه گرفتم! اصلا درس نخوندم! همش به خاطر هوش سرشارم بوده"
90% مردم اینجوری هستن. پس در مورد ساعت درسی، به حرف مردم گوش نکنید!
شما برای موفقیت، به یه ترکیبی از استعداد+تلاش نیاز دارید. استعداد ارثیه، و
شما نمی دونید چقدر ازش دارید. برای همین اصلا روی استعداد حساب نکنید. شما پیش فرض خودتون رو روی این بزارید که خیلی خنگ هستید
این باعث می شه، که فقط به تلاش خودتون متکی باشید. تا می تونید تلاش کنید. از هیچ فرصتی غافل نشید. هیچ کس رو نمی بینید که از زیاد تلاش کردن لطمه دیده باشه. شما زیاد درس بخونید. کاری به بقیه نداشته باشید. هیچ وقت از خودتون راضی نباشید! همش تلاشتون رو بیشتر کنید.
2- دیدم یه بنده خدایی گفت "تو دانشگاه المپیادی ها هیچی نمی شن و همش رتبه های 2 رقمی شاخ می شن". لازم می دونم اشاره کنم که حرف ایشون رو در 1- ضرب کنید
شاید کنکوری ها تو درس های عمومی و ریاضی و فیزیک بهتر باشن. ولی تو درس های اختصاصی دانشکده ای، به این آسونی ها به المپیادی ها (حتی برنز ها) نمی رسن.
مثلا توی کامپیوتر که خودم اطلاع دارم و تخصص دارم، کنکوری ها تازه بعد از ترم 4، اطلاعات یک المپیادی رو دارن. که تازه هنوز توی سوال حل کردن عقب تر هستن. یعنی المپیادی ها، چند گام جلو هستن. هستن کنکوری هایی که نمی خوان عقب بمونن، که اونا با کلی تلاش و درس ها رو جلو جلو خوندن، خودشون رو می رسونن.
3- در مورد اینکه المپیاد بخونید یا نه: بخونید. شما از هرکی که می خواید بپرسید (از طلا گرفته، تا مرحله 1 رد شده) هیچ کس از المپیاد خوندن پشیمون نشده! البته این سوال رو بعد از کنکور بپرسید
قبل از کنکور ممکنه بگن پشیمونن. طبیعی هم هست، چون فشار کنکور روشونه! ولی وقتی از فشار کنکور خلاص بشن، که بتونن با دید باز به عقب نگاه کنن، همشون المپیاد خوندن رو مفید می دونن. پس المپیاد خوندن خوبه! المپیاد بخونید
4- اگه می خواید موفق بشید، هدف خودتون رو بزارید نفر اول بودن! اگه مثلا حساب کنید که نفر 40 ام بشید تا مرحله 2 قبول شید، در گمراهی آشکار به سر می برید
حتما خیلی هاتون این تجربه رو دارید که شروع می کنید به شمردن رقیب ها! مثلا می گید فلان مدرسه، فلان نفر و ... ! بعد تخمین می زنید که : "خوب من می تونم تو 40 نفر باشم اینجوری!"
این بزرگترین اشتباه المپیاد خوندنه. اگه می خواید موفق بشید، حساب کنید که 200 تا رقیب دارید، همشون هم خیلی خیلی خفن و شاخ هستن. حالا باید تلاش کنید که از اون 200 تا غول بهتر باشید. اینجوری می تونید از موفقیت خودتون مطمئن باشید
4- در مورد معلم و اینا، خوب معلم خیلی خیلی مفیده. نمی گم الزامیه، ولی خوب مفیده. بودن کسایی که بدون هیچ معلمی نتیجه گرفتن، ولی اکثر کسایی که نتیجه گرفتن، یه معلم خوب پشتشون بوده. معلم خوب لزوما این معلم های "مارک دار" نیستن! بلکه خیلی مواقع این معلم های مارک دار، خیلی هم بد هستن.
مثلا خود من، مدالم رو مدیون یه معلمی هستم، که مدرسه از عید برامون آورد. اصلا از این مارک دارها نبود. ولی در عرض 1 ماه، تاثیرش فوق العاده بود. چون راه و روش رو بهمون یاد داد! خیلی مهمه که یه معلمی داشته باشید که راه و روش رو یادتون بده، و همش شما رو توی مسیر قرار بده.
معلم از این نظر مفیده. من، شاگردایی داشتم که خیلی کارشون خوب بود. فقط مسیر رو بلد نبودن. همین که مسیر رو یاد گرفتن، دیگه هیچ چیزی جلو دارشون نیست.
پس تنها سود معلم، اینه که شما رو توی مسیر قرار بده. مگرنه خوب هرکی خودش بلده از رو کتاب/اینترنت/... یه مطلب رو بخونه یاد بگیره دیگه! معلم نمی خواد