پاسخ : من ِ ... عجیب غریب ؟!
عادت دارم همینطوری که نشستم یه دفه پامُ با یه ریتم ِ خاص بزنم رو زمین؛بعد دستمُ بزنم با پام [بازم با یه ریتم ِ خاص] بعد با یه وسیله دم ِ دست هم یه صدای ِ دیگه با یه ریتمی خاص تولید میکنم . اینطوری آهنگ ــای ِ مختلف میسازم؛ با خودم یه شعرَم به یه زبون ِ دیگه میسازمُ یه آهنگ درست میشه!
وقتی واسه امتحانای ِ ترم میریم تو کلاس ــای ِ دیگه میشینیم من رو لبه ِ میزم با مداد کلاویه های ِ پیانو رو میکشم؛ با دیزــا و مخلّفات . بعد میشینم واسه خودم آهنگ ــای ِ مورد ِ علاقه ــمُ میزنم؛ اینطوری تمرکز میگیرمُ بهتر میتونم امتحان بدم .
زبون ــای ِ عجیب غریب میسازم؛ مثلا یه زبون ساختم به اسم ِ زبون ِ مرّیخی . کلا اینه : اَن اُدو بــِـیدو,لایک اِستـِـیکز! بعد باید با صدای ِ زیر خونده بشه. تموم ِ جملات ِ مرّیخی همینن,فقط باید با لحنای ِ مختلف خونده شن تا معنیای ِ مختلف بدن . خودم میدونم چی میخوام بگم و چه جوری باید به مریخی بگم,هیچکسم منظورمُ نمیفهمه ولی خودم میدونم هرجمله چه جوری توی ِ مرّیخی تلفّظ میشه .
مثلا سرِ ِ زنگ ِ ریاضی . من میرم پای ِ تخته تا یه تمرینُ حل کنم . وقتی وسط ِ حلِّ ِ تمرینم و معلّم داره توضیح میده که چه جوری این تمرین حل میشه,وسط ِ توضیح ِ معلّم زانوهامُ خمُ راست میکنمُ میچرخمُ یه جور رقص اختراع میکنم . معلّما هم چیزی بهم نمیگن؛ خو آزاری بهشون نمیرسونم
کلا میتونم در هر موقعیّتی یه جور رقص اختراع کنم . بی نهایت رقص میتونم از خودم بسازم
لباس پوشیدنم هـــمـــیـــشه باید مثه اسمارتیز باشه!
یـَـنی کفش ِ زرد میپوشم با شال ِ آبی با شلوار ِ صورتی با مانتوی ِ نارنجی
دوس دارم اصن موجودی متفاوت باشم؛ دوس دارم مثه اسمارتیز باشم
یه قانون تو زندگیم: هیچوقت نذار ِ ولوم ِ تلویزیون رو عدد ِ فرد باشه
همیشه ولوم ِ تلویزیون باید یه عدد ِ زوج باشه, همیشه
وقتی میریم رستورانُ بهمون فیش دادنُ منتظر ِ غذاییم,من این فیشُ با ناخون یه جوری تیکه تیکه میکنم که از وسطش یه چیز ِ جالب دربیاد؛ یه طرح ِ جالب ِ گل مانند مثلن
وقتی یه دستمال کاغذی تو دستم باشه,اوّل دستمالُ دوتیکّه میکنم. یه تیکّه رو میذارم کنارُ کاریش ندارم . بعد اون یکی تیکّــه رو هی ریز ریز میکنم,منتها هر تیکّه فرق داره اندازه ــش با اون یکی تیکّــه . بعد این تیکّه کوچولوها رو کنار ِ هم میذارمُ دور ِ هم میپیچمشون . بعد اون تیکّــه بزرگه که کنار گذاشته بودمش رو دور ِ همه ــشون میپیچمُ مثه بقچه یه چیز ِ قلمبه دُرُس میشه که نرمه
همیشه وقتی یه مداد دستم باشه,رو هرچیزی,تاکید میکنم رو هرچیزی که دورُبرم باشه هرچیزی که اونموقه احساسمُ نشون بده میکشم یا مینویسم .
موقعی که میخوام غذا بخوررم,هرلقمه رو دونه دونه تزئین میکنم؛بعد میخورم. مثلا یه غذای ِ ساده: تخم مرغ و سیب زمینی آب پز [
] این غذا رو بهتر از هرچیزی میشه دیزاین کرد! اوّل تخم مرغُ سیب زمینیُ دونه دونه با چنگال رنده ــشون کنید . بعد با قاشق تخت ــِـشون کنین . بعد یه لایه تخم مرغ ِ له شده رو بذارین تو قاشق . یه لایه سس بمالید رو تخم مرغ . بعد یه لایه سیب زمینی له شده بردارینُ یه نوع ِ دیگه ای از سس بمالین روش . همینطوری لایه لایه با مواد ِّ مختلف پیش برین تا جاییکه ارتفاع ِ محتویات ِ قاشق به ده سانت برسه . توی ِ این مرحله برای ِ زیبایی ِ بیشتر ِ کار میتونین با سس اسمتونُ رو غذا بنویسین دورشُ با یه مادّه دیگه شکلای ِ عجیب مثه قلبُ گلُ ... دُرُس کنین . بعد قاشقُ بذارین تو دهنتونُ از یک غذای ِ خوشمزه و دیزاین لذّت ببرین!
عادت دارم با توجّه به حسّ ــَـم نسبت به وسایلم روشون اسم بذارم . مثلا یه عروسک دارم که از رنگ ــای ِ عجیب غریب تشکیل شده [مثه خودم] و موجودیه بس عجیب! حسّی که در اون لحظه نسبت بهش داشتم خیلی خوب بود؛ پس اسمشُ گذاشتم خشتک
اینم خشتک خان
:
کلـّـا؛ شعار ِ من تو زندگی اینه اصن :
بی دیفرنت .