يك شب آخر از نهال غم ، ثمر خواهم گرفت
تو مرا جان و جهانی، چه کنم جان و جهان را
آنکه بی یار کند، یار شود، یار تویی
یارب که تو در بهشت باشی
رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
نیست در عالم ز هجران تلخ تر
نالم از دست تو ای ناله که تاثیر نکردی
یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست
دلم فریاد میخواد ولی در انزوای خویش
با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج
یک دل و یک جهت و یک رو باش
شفا میدهد آشکارا به دل
واله و شیداست دائم همچو بلبل در قفس
تو همانی که دلم لک زده لبخندش را
از ياد تو بر نداشتم دست هنوز
در آغاز محبت گر پشيماني بگو با من
ما که از خیر تو ای عشق گذشتیم ولی
