مشاعره

[Hecate]

گروه کودکان سرگشتهء چرخ و فلک بازیست
من از بازی این چرخ و فلک سر در گریبانم

موجیم و وصل ما از خود بریدن است
مقصد بهانه ایست رفتن رسیدن است

 

[اسدالهی]

موجیم و وصل ما از خود بریدن است
مقصد بهانه ایست رفتن رسیدن است

تکیه کردم بر درختی تا بیابم زندگی
دیدم او خود ز دلش درد برون می آید
دگر از هیچ کسی هم نبود توقعی
وقتی از درختکم مرگ مرا میابد

شاعر: خودم

 

[Kiamehr]

تکیه کردم بر درختی تا بیابم زندگی
دیدم او خود ز دلش درد برون می آید
دگر از هیچ کسی هم نبود توقعی
وقتی از درختکم مرگ مرا میابد

شاعر: خودم

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یا رب که نیوفتد به کسی کار کسی

 

[Kiamehr]

یا رب نگاه کس به کس آشنا مکن
گر میکنی کرم کن و از هم جدا نکن

نیست ممکن که دل ما ز وفا برگردد
ما همانیم اگر یار همان است که بود

 

[اسدالهی]

نیست ممکن که دل ما ز وفا برگردد
ما همانیم اگر یار همان است که بود

دارای هفت آسمانی تو خدایا
و در عقل ها ریشه دواندی تو خدایا
تو ای دارنده و داننده غیب
به ما رحمی کنی کاش ای خدایا

شاعر: خودم

 

[s@rah]

آدمیزاد اگر بی ادب است آدم نیست
فرق در بین بنی ادم و حیوان ادب است

تتار اگرچه جهان را خراب کرد به جنگ
خراب، گنج تو دارد چرا شود دلتنگ :)

 

[Kiamehr]

گنهکاری گنه کرد و پشیمان شد
گنهکار پشیمان را نبخشیدن گنه باشد

دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گر چه او بالاتر است

 

[Hecate]

تا گشودم نامه اش را سوختم در انتظار
کاش قاصد میگشود این نامهء سربسته را

این ترانه بوی نان نمیدهد بوی حرف دیگران نمیدهد
سفره ی دلم دوباره باز شد سفره ای که بوی نان نمیدهد

 

[Kiamehr]

این ترانه بوی نان نمیدهد بوی حرف دیگران نمیدهد
سفره ی دلم دوباره باز شد سفره ای که بوی نان نمیدهد

درد بی درمان شنیدی؟
حال من یعنی همین
بی تو بودن درد دارد
می زند من را زمین

 

[s@rah]

درد بی درمان شنیدی؟
حال من یعنی همین
بی تو بودن درد دارد
می زند من را زمین

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

 

[Smohammadreza]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

ديدی ای دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

 

[s@rah]

ديدی ای دل كه غم عشق دگر بار چه كرد
چون بشد دلبر و با يار وفادار چه كرد

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

 

[Hecate]

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

تو همایی و من خسته بیچاره گدای
پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی

 

[Kiamehr]

تو همایی و من خسته بیچاره گدای
پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی

یک‌چند به کودکی به استاد شدیم
یک‌چند ز استادی خود شادشدیم

پایان سخن شنو که مارا چه رسید
چو آب برآمدیم و چون باد شدیم

 

[Hecate]

یک‌چند به کودکی به استاد شدیم
یک‌چند ز استادی خود شادشدیم

پایان سخن شنو که مارا چه رسید
چو آب برآمدیم و چون باد شدیم

من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن
غالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنی

 

[s@rah]

من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن
غالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنی

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود
آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

 

[Zeynab_716]

دانی که پس از عمر چه ماند باقی؟
مهر است و محبت است و باقی همه هیچ

چه ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم

مگر دشمن کند کاری که من باجان خود کردم

 

[s@rah]

من من من، من من بی رنگ و بی تاثیر نیست
هیچ کس با من من من مثل من درگیر نیست

تتار اگرچه جهان را خراب کرد به جنگ
خراب، گنج تو دارد چرا شود دلتنگ
جهان شکست و تو یار شکستگان باشی
کجاست مست تورا از چنین خرابی ننگ؟!

 

[Zeynab_716]

گفتم که خطا کردی و تدبیر نه این بود
گفتا چه توان کرد که تقدیر چنین بود

در شهر یکی کس را هشیار نمیبینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

 

[متین.]

در شهر یکی کس را هشیار نمیبینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

هر گز حدیث حاضر غایب شنیده ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است