جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[Lament of silence]

آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!

یک نفر در آب دارد می سپارد جان

یک نفر دارد که دست و پای دائم‌ میزند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید

آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن

آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید

که گرفتستید دست ناتوانی را

تا توانایی بهتر را پدید آرید

آن زمان که تنگ میبندید

برکمرهاتان کمربند

در چه هنگامی بگویم من؟

یک نفر در آب دارد می‌کند بیهود جان قربان

آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!

نان به سفره، جامه تان بر تن

یک نفر در آب می‌خواند شما را

موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد

باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده

سایه‌هاتان را ز راه دور دیده

آب را بلعیده درگود کبود و هر زمان بیتابش افزون

می‌کند زین آبها بیرون

گاه سر، گه پا

آی آدمها!

او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید

می زند فریاد و امید کمک دارد

آی آدمها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!

موج می‌کوبد به روی ساحل خاموش

پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش

می رود نعره زنان، وین بانگ باز از دور می‌آید:

" آی آدمها "...


نیما یوشیج

 

[phoenix_s9]

«قراره جالب بشه.»

 

[zeynabgol]

من یک پاندای چاقالو نیستم!

من جناب آقای پاندای چاقالو هستم!

 

[amir_]

+شما اسمتون چیه؟
-اقای دارابی

 

[Lament of silence]

به ساعت نگاه میکنم
حدود سه نصف شب است
چشم می بندم تا مباد که چشمانت را از یاد برده باشم
و طبق عادت کنار پنجره می روم
سوسوی چند چراغ مهربان
و سایه های کشدار شبگردان خمیده
و خاکستری گسترده بر حاشیه ها
و صدای هیجان انگیز چند سگ
و بانگ آسمانی چند خروس
از شوق به هوا می پرم چون کودکیم
و خوشحال که هنوز معمای سبزی رودخانه از دور برایم حل نشده است
آری از شوق به هوا می پرم
و خوب می دانم که
سالهاست که مرده ام

حسین پناهی

 

[Strawberry]

من به کسی قول ندادم ک همیشه خوشحال باشم

 

[zeynabgol]

ما گر ز سر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم!

 

[صوراسرافيل]

مرا دریاب،که به سوی تو می آیم.

 

[DLF]

رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت
میروی اما بدان دریا ز من پایین تر است...

فاضل نظری

 

[saba.hjm]

دهانت را می بویند...
مبادا كه گفته باشی "دوستت می دارم"
دلت را می بویند...
روزگار غریبی ست، نازنین

و عشق را
كنار تیرك راه بند
تازیانه می زنند.

 

[متین.]

گر ذوق شکفتن نبود ذات کسی را

با خار بیابان چه کند حضرت باران؟!

 

[Strawberry]

از همه من گریختم !
گرچه میان مردمم ...!

 

[saba.hjm]

یکی عاشق
یکی مغرور
قصه از غصه شروع شد ...

 

[Hecate]

آهای غمی که، مثل یه بختک، رو سینه‌ ی من، شده‌ ای آوار
از گلوی من، دستاتُ بردار، دستاتُ بردار، از گلوی من، از گلوی من، دستاتُ بردار
کوچه‌ های شهر، پُرِ ولگرده، دل پُرِ درده، شب پر مَرد و، پُرِ نامرده
آهای خبردار، آهای خبردار، باغ داریم تا باغ، یکی غرق گل، یکی پُرِ خار
مرد داریم تا مرد، یکی سَرِ کار، یکی سَرِ بار، آهای خبردار،یکی سَرِ دار

لینک آهنگ

 

[Karenn]

من که ز جان ببریده ام چون گل قبا بریده ام
زان رو شدم که عقل من با جان من بیگانه شد

 

[صوراسرافيل]

الهی،چگونه گویم نشناختمت که شناختمت،و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت.

الهی نامه

 

[Lament of silence]

من نمی‌خواهم که بعد از مرگ من افغان کنند

دوستان گریان شوند و دیگران نالان کنند

من نمی‌خواهم که فرزندان و نزدیکان من

ای پدر جان! ای عمو جان! ای برادر جان کنند

من نمی‌خواهم پی تشییع من خویشان من

خویش را از کار وا دارند و سرگردان کنند

من نمی‌خواهم پی آمرزش من قاریان

با صدای زیر و بم ترتیل الرحمن کنند

من نمی‌خواهم خدا را گوسفندی بیگناه

بهر اطعام عزادارن من قربان کنند

من نمی‌خواهم که از اعمال ناهنجار من

ز ایزد منان در این ره بخشش و غفران کنند

آنچه در تحسین من گویند بهتان است و بس

من نمی‌خواهم مرا آلوده بهتان کنند

جان من پاک است و چون جان پاک باشد باک نیست

خود اگر ناپاک تن را طعمه نیران کنند

در بیابانی کجا از هر طرف فرسنگ‌هاست

پیکرم را بی کفن بی شستشو پنهان کنند


حبیب یغمایی

 

[Hecate]

درباره ی خویشتن خویش اندیشیدن ، وحشتناک است.
اما این تنها راه صمیمانه ی کار است:
اندیشیدن درباره ی خویشتن خویشم بدانگونه که هستم ،
اندیشیدن به جنبه های زشتم ،
اندیشیدن به جنبه های زیبایم ،
و در شگفت شدن از آنها.
چه آغازی میتواند محکم تر و استوار تر از این باشد ؟
از چه چیزی می توانم رشد خود را آغاز کنم
جز از خویشتن خویشم؟

یادداشت های ماری هاسکل
10 سپتامبر 1920

 

[Kiamehr]

حرف مُردن بزنم حرص خوری فحش دهی؟!
من سراپا به فدای تو و فحشت بشوم

 

[صوراسرافيل]

شوریده دلی دارم، دیوانه چنین باید
کز خون نشود خالی، پیمانه چنین باید

عمری ست که می گردم، برگرد سر شمعی
می سوزم و می سازم، پروانه چنین باید

خوب است جفا امّا، با من تو ز حد بردی
باید دلی آزردن، امّا نه چنین باید

خون از مژه می بارم، ای ابر تماشاکن
چشمی که شود گریان، مستانه چنین باید

من دانم و دل کز تو، در عشق چها دیدم
جانم به فدایت باد، جانانه چنین باید

غلتیده دلم در خون پیش صف مژگانی
گرکشته شوی باری، مردانه چنین باید

شوری ست حزین با توکز زمزمه ات امشب
در دیده نمک دارم، افسانه چنین باید